Verslag Trapani

(klik op foto voor meer foto's en wat tekeningen)
Dag 39 telling F, 146 telling B-J
De grotbewoners

Vertrokken uit Enna. Ontsnapt aan de passionele zaak. Tegen de 64 km/u de berg af gesjeesd en Jasper, nog volledig in de war, trok zijn vitessekabel door en reed zijn band nog eens geperforeerd. We bezochten nog een prachtige fototentoonstelling over traditionele katholieke feesten. 's Avonds kropen we boven een waterplaats in een perfecte grot de fietsen waren hier echter niet in te krijgen.
We tilde ze een muurtje op en camoufleerde de opvallende witte ligfietsbuis. Onze bagage kregen we boven aan de grot door een doorgooi ketting te vormen. Jammer voor Fraukje kreeg ze de olie over zich heen waar we voorheen visjes hadden in gefrituurd.
Fraukje werd visfraukje.
's Nachts had Fraukje last van haar maag.

Dag 147-40
Diaree plaats

's Morgens in de waterplaats een duikje genomen terwijl de plaatselijke bouwvakkers hun tonnen water voor te metselen kwamen bijvullen. Goed veel cactusvijgen gegeten en een prachtige bittere amandeloogst over ons heen gekieperde als een amandel regen. Aan een super markt werden we toegejuicht door geïnteresseerde siciljanen.
Duits, duits ge moet duits praten en veel over en weer geroep. Een paar schilders die met hun weinig engels vroegen:
where do you come from?
whats your name?
's Avonds aan een meertje vol kikkergekwaak en reiger gekampeerd waar we filosofeerde over de snelheid van het licht en een aparte Jasper theorie, en we allemaal met een gezamenlijk kak gevoel zaten (diaree!!!)

Dag148-41
Kaki en kak oogst.

Pauze, Berten kakt!!!
Pauze, Jasper kakt!
Pauze, Fraukje kakt!
Picknick in kak villa.
Fraukje gaat even verder want Berten is vastgelopen in...

We oogsten de ene grote kakioogst na de andere. Bomen puilen uit van die heerlijke gele vruchten maar iedereen blijkt ze hier vergeten te zijn. Na ettelijke kakies en een voze mond die we met klaver spoelen kregen we van een sympathieke winkelbediende 6 yoghurtjes. Nadat Berten nog wat mandarijntjes had geoogst overnachtten we in een klaverveld.

Dag 149-42 (Deze dagtelling is gestart vanaf dat den Hannes vertrokken is dus voor verwarring te voorkomen; Ik heb jullie al veel langer dat 42 dagen moeten missen!)
De dag dat... Fraukje voor een aula moet spreken

Tunesië is nu letterlijk te voelen. Arabische invloeden vinden we overal terug. We passeren Arabische triomfzuilen, een enorme Arabisch beïnvloede Duomo... Binnenin die Duomo worden we in het engels aangesproken door een jonge blondeling met op zijn T-shirt: "Ik hou van mijn Gelderland!" Het bleek te gaan om twee dappere Nederlandse fietsers die met hun oude koersfietsje en Bobkar tot hier geraakt zijn! Ze wilden de oversteek maken naar Tunesië maar hadden er (te zien: veel spijt in de ogen) van moeten afzien omdat ze het niet vertrouwden. Met een vrouw in Tunesië reizen leek hen toch te gevaarlijk.
Voorlopig voel ik me nog beschermd tussen men twee bodyguards maar we zullen zien wat Tunesië zegt!

We kregen meermaals jointjes aangeboden van de Palermo studenten die ons zeer 'GRANDE' vonden. Maar zoals gezonde fietsers sloegen we dat allemaal af!

Op zoek naar een fietsenmaker kwamen we langs ACADEMIA DELLA BELLE ARTE PALERMO. We werden er direct in de lift meegenomen naar de bovenste verdieping waar we een voorproef kregen van een tentoonstelling die het komende weekend zou openen. Benieuwd naar een Lithografieafdeling verzeilden we in klein vervallen lokaaltje met een vrouw met een bik achter een blok wit papier. Engels werd er niet gesproken. We werden verder geloodst naar ergens boven en stonden plots voor een hele gevulde aula. Spreekt er hier iemand Engels? Zo werd ik naar voor geduwd en mocht ik mijn vragen stellen voor een ganse aula. Nee, een echte lithorichting bleek er niet te zijn, enkel een deelsemester werd eraan gewijd, en persen hadden ze dacht men ook niet...

Het internetcafé sluit hier weeral! Het wordt traditie zo'n afsluiter!
De boot vaart niet naar Tunesië vanwege gigantische orkaan dus we kunnen weer voor een paar dagen de tent in om de orkaan te trotseren. Woensdag nog een poging!
(Hier zijn twee verslagen samengevoegd -T)
Het internetcafé heeft weer zijn deuren geopend en ik kan in het vervolg van het verslag vliegen terwijl buiten de wind giert en hier een schrale radio speelt.

Vervolg dag 42

Om de trip door Afrika aan te kunnen hadden we nog enkele nieuwe onderdelen nodig. We werden van de ene fietswinkel naar de andere geloodst tot we aankwamen in het paradijs voor de fietser: VIA BICICLETTA! De ene fietsenwinkel naast de andere, en dit een ganse straat lang! In dit paradijs verlekkerden we ons met nieuwe tandwielen, een nieuwe buitenband, wat boutjes en als toetje een blits stevig achterrek voor Fraukje.
Het was donker eer we water vonden in een koffiekoekenbar en ons te slapen legden op een grote steen op het strand.

Dag 43
Eindelijk bijt de zwarte slang Jasper

Op zoek naar wegwijzers richting Trapani vonden we een wegwijzer die we niet konden negeren: LIDL. Deze winkel plunderden we vakkundig met het oog op de schrale winkels in Tunesie. Het eerste sneuvelde het tropische yoghurtijs reeds voor we de parking konden verlaten!
We aten een luxemiddagmaal voor een kleine kapel en in onze vreugde zwaaiden we terug naar elke passant die toetend langsreed. Bleek na veel getoeter dat deze vriendelijke mensen niet in ons geïnteresseerd waren maar eerder in Maria die daar boven in die Kapel stond. Toeten en een kruisteken maken.
We vonden een idyllisch plaatsje lans de kust met een gigantische cactusrots rechts van ons. Jasper die nog steeds geplaagd wordt door lopende uitwerpselen kwam lijkbleek verrichter daden terug. Bij het zoeken naar een plaats om zijn boodschap te lozen was hij op een onfortuinlijke zwarte slang gaan staan. Het bleef bij een beet in zijn schoen.
Om nog verder in de feestelijke maaltijden te blijven, aten we hete pannenkoeken met gesmolten kaas en gevarieerde groenten! Een heerlijkheid na pasta, pasta en pasta!

Dag 44
De eerste ontmoeting met de neger.

De dag starten met een training steenwerpen, gegeven en gewonnen (in alle disciplines) door Jasper. Methode 1: Zo ver mogelijk gooien, methode 2: object raken in het water, methode 3: Vliegend object raken, methode 4: Object raken op het land.
Al fietsend oogsten we nog wat granaatappels en citroenen. Berten oogsten iets extra: Een neger! De handige man: in hout uitgesneden,dient nu als spatbord van zijn achterwiel.
Onze zadels een paar centimeter hoger gezet en de pedalen van Berten enkele cm’s verder en de kniepijnen trokken (voorlopig) weg als sneeuw voor de zon. Misschien staat mijn zadel nu wat te hoog...
Jasper zoekt extremen op wanneer hij niet verlost geraakt van zijn hik. Onze kampeerplaats leende zich daar perfect voor: Bestaande uit BBQ roosters, hoge muren en losstaande pamperpalen was de verlossing nabij.

Dag 45

Ge mag zoveel plukken als ge wilt (maar dan in het Italiaans...) De oogst kakki’s was enorm en het voze gevoel in onze mond ook. Na een reiniging met klaver fietsten we verder om aan te komen aan ons einddoel van Italië: Trapani!

Overmorgen zouden we een overzet hebben naar Tunesië! Toch als alles goed loopt. We zochten een goede plaats om deze rustdag door te brengen, maar het noodlot barst los. Zware felle regen en doordringende wind maken elke slaapplaats ongezellig. Langs haven en zoutwinning gefietst tot de weg doodliep op een gekkenhuis met een domein. ( Of was het een weeshuis, of instelling, of revalidatiecentrum, of ziekenhuis, of voor bijzondere jeugdzorg.

We frituurden de binnenkant van de tent volledig vettig door het slechte weer buiten.

Dag 46 RUSTDAG

Berten: Do you speak English?
Mister Italy: Yes
Berten: Le bateau pour Tunis...??

Het moest een zalige rustdag worden. We zaten aan zee op het zuidelijkste puntje van Italië met een gans strand en een roedel honden ter onzer beschikking. Het werd niets van dat. Een helse storm maakte van de tent een stomende kooi met drie opgesloten volwassenen die tussen matjes, slaapzakken en voedsel, zich een weg naar Tunesië en de rest van de trip lazen. 's Avonds werd er even buiten gekookt om later terug de tent in te duiken. Berten en Jasper overvielen in hun zoektocht naar water, de kok van het bejaardentehuis. Erg toeschietelijk was hij niet. "Nee, voor bejaarden moogt ge geen kraantjeswater gebruiken." Zei hij. Hier hebt ge wat mineraalwater. Toen een bejaarde aan de buitendeur begin te sleuren kwam de vrees in de twee fietsers op dat ze weleens opgesloten konden zitten.
Paranoia voor Berten,
Claustrofobisch voor Jasper
geworden vluchtten ze van de plaats des onheils met een kletsje mineraalwater (zelfs geen toilet voor water durven passeren).
De ganse nacht de tent tegen het aardoppervlak gehouden en onze wekker gezet voor een vroege start: De oversteek naar Tunesië!

Dag 47
De dag dat de boot in het water viel

Om de spanning erin te houden stoppen we nu. Deze keer niet omdat het internetcafé sluit!!

Gegroet altegaar!
Liefs
Fraukje, Berten en Jasper