Achtervolgers: Verslag 3

Dag 24,

We meanderden langs de Adda en fietsten langs een schouwspel van de hand van niemand minder dan Leonardo da Vinci. Eerst passeerden we een veerboot door hem ontworpen. Wat verder had Leonardo een ingenieus sluizensysteem ontworpen om de rivier bevaarbaar te maken. Op een soort balkon van een sluishuis onze bokes opgegeten. Aan alle mooie liedjes ... nog steeds geen zadelpijn, nog steeds geen fietsbrokken, nog steeds geen regen. PLETS PLETS... donkere wolken en een accurate weersvoorspelling van een Italiaan deden ons vluchten in een kapelletje/klooster waar we tussen zuiltjes en fresco's onze avondmaaltijd verorberden.

Dag 25,

Zoals gewoonlijk komen we op de meest onverwachte interessante plaatsen als we verkeerd rijden. Deze keer waren het 2 heerlijke bakjes friet met octopus-ringen die we met eigen zout in de gloeiende zon achteroversloegen... met groot genot!
Terwijl we ons nog meer in nesten fietsten passeerden we door het prachtige natuurpark langs de Adda met vele bidsprinkhanen.

Dag 26,

Dag van de frieten hadden we besloten de plaatselijke keuken eens te proberen. Bij gebrek aan restaurant-kapitaal hadden we 2 ingredienten gevonden in de supermarkt die ons volkomen vreemd waren.
Verschillende bereidingswijzen van:
1. Gele cowboygel (verpakking waar volgens Hannes een cowboy een gevecht aangaat met een maiskolf)

Wijze	Smaak
1. Koud	Vettig, korrelig, smaakloos.
2. Warm: gebakken in olijfolie met gedroogde tomaten in de vorm van 'koekjes'	Het kan beter maar het heeft iets.
3. Warm: gekookt. Toegevoegd: Melkpoeder, rozijnen en stukjes banaan.	1 keer is plezant, 2e keer niet meer.

Voor de bereidingswijze van de andere plaatselijke specialiteit: zie filmpje Divieto di Caccia.
In Sabbionetta stelden we onze training in het gratis bezoeken van musea en kerken verder op punt. Toen we een politiebureau waren binnengedrongen staakten we onze scholing.
De Italiaanse fietsersbond had speciaal voor de fietsers een speciaal fietspad opgezet. Het ging eerst allemaal heel mooi over een dijk en dan langs de autostrade tot we plotsklaps vastzaten tussen 2 vangrails met een opening van 25cm. Fiets overheffen en verder. Wat verder verdween het pad gewoon en lag er enkel een pallet met uitstekende nagels om de grote weg op te fietsen. Later nog een onaangekondigde werkplaats met een gigantische blokkade gepasseerd, waar we onze fiets over moesten heffen om vervolgens een koude douche te krijgen van een sproeisysteem dat eerder het asfalt dan de planten nat hield. Danku Italiaanse fietsersbond voor dit entertainenede hindernissenparcours.

Dag 27,

Aangekomen in de Apenijnen! Het klimmen in de voormiddag zorgde voor de nodige honger: Divieto di Caccia! Na deze maaltijd dook Hannes met lich ontstelde maag de bosjes in. Het ideale moment voor onze Hollander om ons in te halen en ons zijn ultieme recept voor te schrijven: magnesiumtabletten, zouttabletten, vitaminen en wat pruimen om dit door te spoelen, die hij vriendelijk met ons deelde. Danku!
De Apenijnen eisten hun tol wanneer Fraukje haar achterrekje de geest gaf. Gene paniek en rustig aan reparaties beginnen. Ons gebrek aan handigheid was overkomelijk, ons gebrek aan materiaal niet. We hadden al een soort noodplan om enkele ijzerdraden door de plaats waar de losgekomen schroef zat te trekken. Eerst sjorde Fraukje de andere kant van het rekje stevig vast. Toen kwam onze redder: een Italiaanse dorpsbewoner die voor ons binnen de 5 minuten een perfect boutje kon fiksen. Deze man placeerde het er soepel op en wij bedankten hem zeer vriendelijk.

Dag 28,

We begonnen meer en meer van de beboste Apenijnen te genieten, en hielden halt aan een prachtig stukje rivier. Een zalig zwemvijvertje/bassin deed dienst als bad, wasmachine, kuuroord en zorgde voor een heerlijke halve dag pauze.
"We stellen niet veel eisen aan onszelf maar zijn wel koppig." zei Hannes nog voordat we 's nachts in het donker een laatste col deden. Boven op de col werden we nog aangesproken door huiswaards kerende cafegangsters. Ze lachten ons uit toen we zeiden wat voor tocht we waren aan het maken, ze vroegen ook of we altijd heel de nacht door fietsten. Liever niet!

Dag 29,

Onze recordsnelheid verbroken met 60.7 km/h. Omlaag, omhoog, steil omlaag, steil omhoog... tot Vinci... da Vinci... Leonardo da Vinci. Vuil en stinkend ons richting Da Vinci en zijn constructies en tekeningen gericht. Spijtig dat hij zich inliet met het construeren van oorlogstuig en wapens.
Langs de oevers van de Arno en in de openlucht diep geslapen.

Dag 30,

De dag dat we met vuurwerk onthaald werden.
Onze laatste halte met Paul Benjaminses invloed: Firenze. Hannes had deze stad reeds gezien en ik ook maar niet op de manier hoe we ze nu zagen! We passeerden met onze fietsen aan het palazzo Uffici en een colonne politieagenten en zochten ons tussen starende toeristen een plaatsje m ons middagmaal tot ons te nemen. Het regende, een van de weinige keren! We hadden een picknickplaats bemachtigd onder de zuilemngalerij van het Uffici. Hoe meer water er uit de lucht viel, hoe steviger de toeristen samenhokten rond onze kaas en slami. Er stak een stevige wind op die ons versgesneden brood hoe langer hoe meer deed veranderen in een spons. De regen woei nu ook over de trappen. Wanneer we onze picknickplaats hadden verhuisd, dichter tegen de toeristen op hun bankjes, had de wind en de regen dit ook gedaan. Nog dichter tegen ons voedsel en in onze rug. Wanneer we ons met ons picknick 'geheel' achter een grote zuil zetten, barstte de sorm pas echt los. Donder en bliksem bulderden tegelijk boven het Uffici. Mensen pakten dicht op elkaar samen tegen de achterste wand, terwijl wij aan de andere zijde van de galerie onze picknick trachtten te voltooien.
Aquarellen zagen te veel water, houtskooltekeningen en panelen kwamen dreigend en met hoge snelheid, samen met gutsen water naar ons toe. Moeders omklemden gillend hun kinderen en enkele jongeren hoopten de tsoenamibeelden achterna te gaan met hun gsm/camera's.
F: We moeten alles zo snel mogelijk zien op te ruimen.
H: Bescherm de picknick.
(Grote kartonnen doos sleedde in hoog tempo met striemende wind op ons af)
F tracht picknick samen in een zak te krijgen.
IN HET HEETST VAN DE STORM
H: Nog 1 boterhammetje!

Maar het werd hem niet gegund. Een volle hagelstorm werd onder de gallerij geblazen.
In internetcafe terug contact met thuis, Fraukje was dolgelukkig omdat ze haar familie, die terug van vakantie was, weer kon horen.
Stad+internet=donker=moeilijk kampeerplaats vinden. Dan maar op een col!

Dag 31,

Dan volgde de RAD-IN-PAN-IN-CAST route die ons langs verrassend mooie bergdorpjes leidde. 1 had een zeer leuke kerk met leeuwfiguren in uitgehouwen.
Het laatste dorpje, Castelina in Chianti, was zeer gezellig. Er was een overdekte straat met eetgelegenheden en een filmvoorstelling! De films werden in openlucht op een klein pleintje naast het overdekt steegje op een doek geprojecteerd. Er waren verrassend genoeg geen toeristen, enkel Italianen.
De eerste film 'Il secreto del santa' was een kortfilm die zich in dit dorpje afspeelde, we zaten letterlijk in het decor! Ook een van de actrices was aanwezig.
Film 2: Nostalgia, was in het Italiaans zonder ondertiteling. Een zeer trage film met mooie beelden uit Toscane. Tijdens deze film begon onze maag zich tegen ons te keren, en kregen we allebij flink wat last. Wanneer de artyfartyfilm dan eindelijk voorbij was konden we ons eindelijk laten gaan en reden we met sterke wind naar het bos waarin we zouden overnachten.

Dag 32,

Enkele vettige hellingetjes trachtten ons nog wat af te remmen maar uiteindelijk zaten we in Sienna. Op het middeleeuwse plein met gigantische toren wordt in de zomer twee maal een paardenrace zonder zadel gehouden. 10 van de 17 Sienese districten mogen deelnemen en de paarden mogen ook ongeruiterd aankomen. Het zand dat het parcours vormt lag al klaar op Il Campo.

Dag 33,

De dag dat flatgebouwen niet meer stonden waar ze hoorden te staan en de dag dat flatgebouwen niet meer leken op wat ze heden zijn.

Vandaag stond een grote hoeveelheid cultuur op het menu. Mits enkele felle klimmen naar al die versterkte om ter hoogst gelegen vestingsstden.
Monterigioni
San Gimignano I Daar bleken de middeleeuwse flatgebouwen verdwenen. We bleken beland in het idyllische maar foute Colle d'Elsa.
San Gimignano II Na San Gimignano overweegt Hannes zijn benen te demonteren of Hannes zijn benen overwegen Hannes te demonteren. Nog wat foto's genomen voor Thomas (onze schitterende blogman die zijn foto's daar was kwijtgespeeld).
Na de tractor die we graag onze WD40 hadden uitgeleend vonden we een verrukkelijke slaappltaats tussen bossen bramen.

Dag 34,

1 bakje muesli
1 BAK bramen
=ontbijt
In Volterra nog wat cultuur opgedaan bij een ravijn die zeer hongerig bleek. Ze verorberde kloosters en kerken. En daar hoorden we eindelijk een verrukkelijk stuk muziek: Een meesterlijk stuk klassieke gitaar op een pleintje!

Dag 35,

We kaapten een niet accurate toeristische kaart van het gebied rond Grosseto mee en vervolgde onze route richting zee. We kwamen in een luidruchtig krekelbos waar we de meest ondoordringbare route volgden richting zee om vervolgens toch op een toeristisch strand terecht te komen. Onze trots, associaliteit en strandjeanetten fobie aan de kant gezet en zalig genoten van het strand en de zee. Zwemmen, jongleren, ukulele en levend zandkasteel spelen. Ons afdrogen met zand in de avond lukte nog redelijk. In de duinen geslapen.

Dag 36,

Alle wegen leiden naar de grootste stad. Onverbiddelijk. Dat gaf de laatste dagen het gevoel 3 vooruit, 2 achteruit door het landschap te fietsen. 's Nachts vleermuizen gezien ter grootte van meeuwen.

Dag 37,

Naast ons bed wat verse munt en bramen geplukt en verorberd met wat bramen en kaneel! Omdat we geen eten en al zeker geen carbohydraten meer hadden, kochten we een hoop groenten en fruit voor amper €1,50 bij een plaatselijke boerin.
Verderop kwamen we een dikke maffiaman tegen die met onze kaart ging lopen. Volgens hem moesten we volledig terug. We wisten niet of hij te vertrouwen was maar besloten toch zijn raad op te volgen. "We zouden zeker mountainbikes nodig hebben." Voor de komende route was dit zelfs lichtzinnig. Een traktor had de realiteit beter benaderd. DE weg werd een pad, werd onverhard, werd zanderig, leidde ons langs een verlaten Italiaanse villa en daar stonden we in het midden van een korenveld. Tijd voor te stoppen en te koken. Gestoofde ajuin met paprika en peper!

Dag 38,

Na de fietsen bergop te duwen omdat het te steil was, bergaf tegen te houden om dezelfde reden, door een veld of 2/3 gestruind en enkele km's door een hond achtervolgd geweest, leek ons de autostrade dé sublieme oplossing. We waren blijkbaar niet alleen met deze sublimiteit, want onderweg kwamen we nog enkele bandenplakkers in de autostradeberm tegen en 2 Duitsers in het tankstation.
Maffia ontmoet in het tankstation. We wilden de benzinebrander vullen maar ze hadden net alle darmen van de tanktoestellen doorgesneden en stonden nog na te 'discussieren'.

Dag 39,

Aangezien we onze eigen geur niet meer konden inschatten en we tussen beschaafde mensen terecht zouden komen wasten we elks enkele kledingstukken. We zaten nog geen 5min op onze fiets of we kregen al telefoon van nonkel Mark. De weg naar zijn camping aan het meer van Bracciano opgenomen in ons hoofd en verder gefietst. Na een tijdje fietsen zag ik Fraukje plots breed glimlachen maar wist niet waarom. Nonkel Mark was langsgereden en had ons al op onze route weten te strikken. Dankzij aanwijzingen de kortste weg naar de camping gevonden. Op camping Flash al meteen geflashed door tante Peggy, die achter de bosjes stond met een fototoestel. Een zeer warm onthaal en middagmaal leidde onze zalige vakantieperiode in. Tent neergeplant en een heerlijke warme douche genomen, dit was bijna 40 dagen geleden. De apotheose was voor 's avonds: een zalige warme maaltijd in de bar op de camping, hoe lekker het eten ook was we genoten nog meer van de gezellige sfeer aan tafel.

Dag 40,

Een volledige rustdag zonder ook maar 1 keer onze fiets aan te raken!
Onze eerste windsurflessen van meester Mark doorstaan. Zelf jongleermeester gespeeld voor Christof, na een poosje was heel het gezin gebeten door het jongleervirus. 's Avonds hun campingspecialiteit voorgeschoteld gekregen: Tortolinni in Brodo, heerlijk.

Dag 41,

Om 6u opgestaan om samen met Mark in zijn bootje op het meer de zonsopgang te bewonderen. Later die dag nog meer gaan windsurfen, wat een zalige sport! En serieus heftige wind! Al een voorstudie gemaakt van de eenden die F als ze terug is voor de bazin gaat schilderen. Ze is een onverwachte fan en wil nu een tweede schilderij! Een minder onverwachte fan, Ingrid, stuurde F een sms om tentoon te stellen in Estland!

Dag 42,

De bazin kwam die morgend tot bij onze tent aangescheurd met haar golfkarretje om ons te waarschuwen voor de gevaren van Rome, de gipsies en de maffia.
Afscheid genomen van Mark, Peggy, Christof, Liesbeth en Caroline. Die ons zo hard misten dat ze ons hier (internetcafe van Bracciano) even kwamen bezoeken.

Deze boterham best te consumeren met choco.