Achtervolgers: Verslag 2
Het heeft (te) lang geduurd maar hier zijn we weer met een verslag!
We hebben een selectie gemaakte van de voor buitenstaanders meest duidelijke delen uit ons dagboekje.
Dag 11 (vervolg)
De dag dat Hannes zijn dromen uitkwamen.
Na ons vorig internet bezoek zijn we naar het glasraam van Chagall gaan zien. Het glasraam was een fantastisch kleurenspel met vindingrijke tekeninge(tjes) erin. Heerlijk om lang naar te kijken en te fantaseren. In diezelfde kapel stonden ook veel pittige beelden van naakte vrouwen, ook heel leuk om naar te kijken en te fantaseren. (en hij maar foto's trekken F)
H wilde al lang graag in een hooischuur overnachten. We vonden een mini-exemplaar boven een paardenstal in een wei met 2 oude magere paarden. Daar sleurde we onze watervoorraad bijeen om eventueel vuur te blussen. Het koken verliep prima, het slapen iets minder. De balen waren zo kort en zo klein dat we er met onze voeten van af lagen, met een pedaal van een fiets tussen F haar verbrandde schouders en langzaam maar zeker zakkend met haar bekken tussen 2 balen.
Dag 12
Die dag reden we 2 flauwekool collen over. We dachten dat we er nog niet waren maar stonden al terug beneden. De kaarten vlogen onder ons fietswiel door. Een slaapplaats zoeken was onbegonnen werk. Overal wijngaarden, rijke toeristen en sjieke hotels, geen plaats voor wildkampeerders. Tot H, schitterend in het vinden van een kampeerplaats, een plaatsje vond onder een spoorwegbruggetje door in een laag gelegen wijngaard met uitzicht op een oude ruine.
Hannes is aan een opvoedingscursus bezig voor F. Vandaag leerde hij F dat kaartlezen en afdalen samen niet mag, kan en zeer gevaarlijk is. H leerde F ook dat tussen wijngaarden kakken onrespectvol is en ook nog leerde hij F dat je volledig aan de kant van de weg moet fietsen als een auto of fietser wil voorbijsteken. "En niet zo half aan de kant fietsen hé!"
Dag 13
De dag dat we in het Goetheanum in slaap vielen.
Na een toeristisch bezoek in Basel en een etentje in een "Fast Food, But Good Food" gelegenheid was het al aardig donker geworden. Met spots voor en achter en een zware maag naar het Goetheanum gefietst. Goetheanum by night bezocht en uit vrees dat het terug licht zou worden en onze vermoeide botten geen rust hadden gehad, legden we ons te slapen naast het Goeth.
Dag 14
De volgende ochtend zeer vroeg en rustig opgestaan. Even rondgezombied in het parkje. Eindelijk het Goeth. bij daglicht gezien; een zeer interessant, imposant gebouw. Een betonnen constructie die door zijn unieke vormen er zeer organisch uitziet. Het perfecte voorbeeld van stijlvol modern. F ging even rondzien in het park en naar de andere, ook zeer prachtige gebouwen zien maar bleef heel lang weg. Wanneer ze terug kwam bleek dat ze het Goeth. was binnen gedrongen via een zijdeur. In spionagestijl is ze dan langs alle sjieke kantoren en enkele verbouwers gepasseerd om terecht te komen bij een altaar en een nog verpakt beeld. Aan dit deel werd nog gewerkt. Even later ging ik dan mee binnen en bleek dat de toegang gewoon vrij was voor iedereen.
Als avondeten: DE RESTJES: Tomatensoep + rijst + pikante noedels.
Dag 15
De dag dat we Zwitserland (Scheiss) vervloekten. (Alle Zwitsers buiten!)
Als ontbijt: DE RESTJES: Zoute cashuw nootjes + erwtensoep.
In de gietende regen onze industrie-route verdergezet. Met de frisse fabrieksgeur in de neus en hier en daar wat rookpluimen die de grijsbewolkte hemel wisten op te fleuren reden we vastbesloten verder. Vastbesloten om zo snel mogelijk dit land uit te fietsen.
Dan na de zoveelste regenbui toenadering gezocht tot Onze Heer en geslapen in een kapelletje langs de weg. Dit onder en naast een gigantische elektriciteitscentralen die de ganse nacht bleef zoemen. Spijtig genoeg niet boven F haar gesnurk uit.
Dag 16
De dag dat F kennismaakte met een zeer gelovig maar nog meer/eerder gortig Zwitser. H had F namelijk enekele seconden alleen gelaten. Of F eerder H. Toen een Zwitser F een plaatselijk kerkje wilde laten zien. Hij kon er wel voor zorgen voor mij maar het was voor publiek afgesloten, omdat het altaar gestolen was. Erg lang ging het niet over dat altaar. Toen ik teken deed dat ik hem toch niet verstond wist hij zeer helder uit te drukken waar het voor hem op aankwam. Na een uitgebreidde uigebeelde beschrijving van mijn vormen had ik me al omgedraaid om mannelijke bescherming te zoeken, toen hij heupzwaaiend en grijpend achter me aankwam. Snel de trappen af en bij H naast op het bankje gaan bekomen van dit kerkelijk bezoek.
Dag 17
Stilletjesaan rustigere weggetjes gevolgd tot we in de middle-of-nowhere plots een toeristisch cafeetje tegenkwamen. Dit bleek de plaats te zijn waar een oude Zwitser mensen over de rivier de Sitter zou zetten. We kwamen de oude man tegen maar deze had zijn roeispaan doorgegeven aan een jonge Pool. En voor 5 Sfr laadde deze sympathieke stevige kerel onze fietsen op een houten bootje, wij sprongewr er ook bij op, en hij duwde ons af om enkele seconden later de andere oever van deze smalle rivier te bereiken. Dit zou hij op drukke dagen voor zo'n 300 a 400 mensen moeten doen.
Dag 18
Die ochtend stevige portie havermout, zelfgemaakte muntthee en verse berichtjes van Joyce verorberd. De route dwaalde even af langs Oostenrijk en Lichtenstein om dan in Zwitserland over een mooi fietsweggetje langs de Rhein verder te gaan. Uiteindelijk werd de drang te groot en stopten we om een duikje te nemen en onze kleren te wassen. Een echt duikje was echter niet mogelijk door de sterke stroming. 's Avonds nog een telefoontje gekregen van Thomas en ons Paps.
We hadden de havemout voor de volgende ochtend al voorbereid maar hadden nog geen slaapplaats gevonden. Wat volgt is een sterk staaltje van praktische intelligentie:
- F fietst op zoek naar kampeerplaats en kom terug;
- havermout verstoppen met takje als aanduiding ( het was al donker);
- samen verderfietsen richting kampeerplaats;
- H gaat havermout zoeken en neemt deze mee;
- havermout weer achterlaten op de weg;
- verderfietsen tot uiteindelijke kampeerplaats;
- nu is het F haar beurt om de havermout op te pikken;
Goed geslapen en gedroomd van havermout!
Dag 19
...hierna volgde een helse beklimming: de Polenweg. Hopelijk de zwaarste beklimming deze reis per fiets. Het ging steil met een korte ei omhoog in losse stenen en kiezels, wat fietsen onmogelijk maakte. Na veel zweet en verbeten doorzetting op onze gezichten konden we genieten van een straal blauw uitzicht op het diepe water beneden ons. Omdat we toch halstarrig bezig waren zwaar af te zien begonnen we aan de volgende klim via de Via Mala. De bergen waren te voelen. Niet enkel in de ijle lucht en de zinderende zon maar onze kuiten en 1/1 versnelling werden zwaar beproefd. Na veel hijgen en puffen raakten we voorbij dit eerst steile stuk van de Splugenpass-route. Toen kwamen we terecht in een bergdal. Het eerste dorpje, Zillis, had een op eerste zicht normaal kerkje. Bij de ingang van de kerk stond een loketje. H vroeg in pplat Kapels of "Ge de kerk ook zonder museum kunt bezoeken en of da da dan geld zou kosten". De loketbediende antwoordde dat de kerk bijna toeging maar dat we wel een kijkje mochten nemen. Op de blafond van de kerk prijkten meer dan 200 schilderijtjes van bijbelse verhalen, heel leuk om naar te zien. Zowel prenten van onthoofdingen als een kruising tussen een olifant en een vis, Jasper zat er ook tussen met zijn hakmes in een boom.
Dag 20
De dag dat we de Alpen overfietsten om in Italie terecht te komen.
Tit tit, tit tit. 6u opstaan, havermout eten en de berg op!
De klim begon meteen met een zware helling om daarna kronkelend de berg op te gaan. Tussen het zweten in genieten van het prachtige uitzicht op de Alpen. Er volgde weer een geleidelijk stuk, ik begon stilletjes te hopen/vloeken dat F, die al een mooie voorsprong had pauze zou nemen. Het leek me even te veel te worden toen ze begon aan de laatste steile klim. Gelukkig nam ze daar pauze en koin ik weer bijfietsen. Uitgerust maar met vermoeide benen klimden we een zeer zwaar stuk tot aan de Zwitserse grenspost. Toen ik wat later aankwam bleek F al kennisgemaakt te hebben met de Italiaanse macho's. Enkele motorrijders probeerden tevergeefs F haar fiets te tillen. De laatste meanderende lijn naar de top werd ingezet. Het gaf een ontzettend zalig gevoel om het einde van deze uitputtingsweg te bereiken. Na onszelf uitbundig proficiat te wensen aten we een soepje en de rest van ons brood en toespijs op.
Dag 21
Het was tijd voor een rustdag. In alle opzichten:
- verlamde spieren;
- hallucinaties;
- boekje bijschrijven;
- penetrante geur;
Na enkele haltes langs verdroogde vijgen vonden we een zalig plekje onder een boom met een strandje aan het Como-meer. Enkele bezigheden: zwemmen, wassen, tekenen, ukulele spelen, jongleren.
Dag 22
In de ochtend heerlijk gezwommen in het Como meer en 1/2 kg koeken gegeten bij gebrek aan brood. Nadat ons humeur was gezakt tot het niveau van de voedingswaarde van de kilo koeken worpen we ons terug op het pak. Deze keer in combinatie met confituur. Na even zoeken vonden we het haventje waar een veerboot ons van Varenna naar Bonaggio zou brengen. Een heerlijk boottochtje dat ons een zicht op hoe groot het Como meer wel niet is. In Bonaggio besloten we een zijroute te nemen richting de kapel van Madonna Del Ghisallo, die in 1948 werd uitgeroepen als Patrona dei Ciclisti (Patroonheilige van de fietsers). Wat ons betrof was ze de kwelgeest van de fietsers, de route naar de kapel was ongelooflijk zwaar. Uiteindelijk loonde het toch de moeite en de aankomst aan dit bedevaardsoord voor fietsers vervulde ons met enige trots. De kapel was zeer leuk: overal beelden, shirtjes, foto's en natuurlijk fietsen van de grootste Italiaanse en internationale fietsers. Naast de kapel lag het fietsmuseum en naast het fietsmuseum lagen wij, voldaan van deze klim en de heerlijke pizza die we net verorberd hadden.
Dag 23
Na gefungeerd te hebben als decor, begonnen we aan de afdaling. De wind, de zon en zeer veel waarderende blikken uit zwetende uitgeputte gezichten. Nu zitten we in Lecco in een internetcafe waar we spijtig genoeg geen foto's kunnen uploaden. Veel leesplezier met onze gigantische lap tekst!!
1 opmerking:
Ja! Ik ben eindelijk in een blogverslag geraakt zonder echt te moeten meefietsen. Het is een mooie dag voor mij vandaag...
Ik hoop wel dat jullie aan het Comomeer George Clooney hebben gezien en dat jullie daar foto's als bewijs voor hebben. En die naar mij opsturen uiteraard...
Een reactie posten