Midden-Oosten versus Oostblok

Boerhkas versus wulpse naaktheid

We zijn nu het Midden-Oosten uitgebold en gearriveerd in de Oostbloklanden. Direct ervaren we de cultuurshock. Berten en Jaspers ogen rollen bijna uit de oogkassen bij het zien van de aanstootgevende reclamepanelen van sensuele zo goed als naakte vrouwen tot serieus pornografisch materiaal. Het hangt voor iedereen open en bloot op straat en de jeugd zelf loopt er enorm wulps bij. Ik die me constant inpakte in lange broek en lange mouwen zie nu wel de kans om mn kleedje terug boven te halen maar de shock blijft groot. We kenden maanden enkel boerkhas of gesluierde dames.
Hetgeen gepaard gaat in deze verandering van cultuur heeft ook een positieve keerzijde. In de voorgaande landen had men absoluut geen begrip voor ons idee qua fietsen, interesse in cultuur, respect voor natuur. Hier in het Oostblok is er veel meer openheid voor een eigen persoonlijkheid. We worden niet meer nagejoeld en met onbegrepen blikken en gebaren vergezeld.
Mannen en vrouwen lopen hier soms half naakt rond maar er is respect voor ieders eigenheid. We worden met veel meer respect en appreciatie behandeld. Langs de wegen aplaudiseren mensen. Niet om ons uit te jouwen als een freakshow maar werkelijk uit steun en dat maakt het fietsen zoveel aangenamer!

Alcoholverbod versus alcoholellende

Buiten het verschil tussen boerkhas en persoonlijkheid waren we ook serieus geshockd door het alcoholgebruik! Van landen waar elke druppel alcohol serieus taboe is kwamen we in de Oostbloklanden waar liters alcohol voor een prikje wordt gekocht.
In het Midden-Oosten ervaarden we snel dat we onze mond moesten houden over alcohol. 1 keer naar een pintje vragen leverde ons een man op die iedereen verboodt met ons te spreken.

Maar in het Midden-Oosten was er geen alcoholellende. Vaders zaten thuis en zorgden voor hun gezin op een trouwe manier. Oude mannen hadden een gezamelijke ruimte ingericht waar ze een gezamelijke pot hadden met thee en ieder serveerde om te beurt glaasjes thee terwijl er gezelschapsspelen werden gespeeld. Dit beeld zagen we constant in elk dorp tot we in de Oostbloklanden serieus wat miserabele toestanden zagen. In de kleinste dorpsgemeenschappen hangen eenzame mannen op een fles warnm bier van 3 liter te steunen. Mensen waggelen over de straat en zien er enorm onverzorgd en absoluut energieloos uit. Wazige vaders zitten te drinken naast hun kleine zoontjes op cafe en de moeders zijn niet veel beter. Telkens wanneer we de weg vragen (echt elke keer, zonder uitzondering) komt ons eerst een alcohollucht toe en daarna een antwoord op onze vraag waarheen.
Dat was dan hetgeen we zagen want het meeste zal wel achter gesloten deuren gebeuren. In het Midden-Oosten was er armoede maar onder de armen was er nog steeds een fierheid en een daadkracht als boer, als verkoper van zakdoekjes,... Die daadkracht is hier volledig in de grond geslagen door de alcohol.
Misschien toch beter een alcoholverbod? Of laten we ieders zn eigen persoonlijkheid en zwakheid?

Genoeg over gedachtes en gesprekken die we hadden. Nu verder met de dagelijkse gebeurtenissen...

We bezoeken nog een aantal laatste moskees in Turkije waaronder een machtig exemplaar van de bekende architect Sinan. Dat is de laatste stuiptrekking Turkije want we vervolgen onze trek met Yunanisten (Griekenland! Merci blogmasters!).
Niet in gedachte dat we de grens gaan oversteken was ik af met de bladeren van een wilde cannabisplant. De geur is fel maar de grens is kleinschalig. Het enige obstakel dat we moeten passeren is een militair die ietwat sullig naar boven staat te turen. FLATSH daar vliegt een moerbeibes rakelings langs zijn uitgestrekte handje en splatshed op de grond kapot. We rijden langs en hij kijkt verder naar boven hoe de vogels de moerbeien lospikken en hoopt met zn open handje op een betere vangst.
We moeten zo hard lachen!

Griekenland!

We overnachten in Griekenland tussen de korenbloemen en worden overdag geannimeerd door de vele slangen die onze weg kruisen. Zie fotos! De laatste slang (deze was zoals de duif een verkeersslachtoffer) was bijna ons avondmaal geworden maar omdat we niet wisten hoe lang ze al in de zon lag, liet Jasper ze toch achter. `Ze lijkt pas overreden, haar lichaam is nog enorm soepel en zacht.`

Bulgarije!

Na vele kersen en moerbijen en handen en gezicht vol onuitwisbare vlekken bereiken we Plovdiv! Laten we het de cultuurhoofdstad noemen van Bulgarije. Het is een hippe stad vol hippe mensen waar we een mega ijs verorberden en verschillende amphitheaters bezochten en een optreden van lokale authentieke dansende jongelingen bijwonen. We genieten van het vleugje live muziek en plannen om meerdere optredens en misschien wel festivalletjes mee te pikken op Europees grondgebied!

Wilde Cannabis

We fietsen al een tijd met bermen vol wilde cannabis. We leren het verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes maar blijven gezonde fietsers dus trekken we er een kruidig theetje van met klaproosblaadjes, camille en munt.

Berten toont zijn zak verzamelde kruiden voor de avondthee.
F: Zou je niet uitkijken met die Camille?
We schieten allen in de lach. Maar onze voorgaande camillethee was door overdosis camille en te lang laten trekken enorm zuur uitgevallen.
We besluiten het theetje te maken met maar drie bloempjes camille.

De thee is lekker en pikkant maar buiten vuurvliegjes die we zien voor en na de thee en muggen die we voelen voor en na de thee is er geen enkel verschil. We slapen goed.

De weg die we verder volgen is enorm rustig omdat hij is afgesoten voor wegenwerken. Onder het fietsen redt Jasper een klein vogeltje en berten vele overstekende kevers en ander overmoedig insectgedruis.
Jasper en Berten doen samen inkopen en komen buiten met producten die we lang niet zagen en smaakten! Appelmoes!, Verse Vis!, Pekelharing!, Straffere mosterd!,... We smullen! Daarna schildert Berten en maakt Jasper een nieuwe pincette uit hout. We hebben wat wilde haren te verwijderen.

Voordat we Sofia binnen rijden genieten we van de ruige Bulgaarse natuur. Dichte bossen vol wilde dieren en ruige riviertjes bieden zalige kampeerplaasten.
Jasper geniet van het rivierleven door met zen handen te proberen vissen. Na veel wilde duiken en ijskoude handen en het risico eens in een slang te pakken heeft hij toch een riviermossel in de handen. `In de Belgische ardenne lukt alles veel beter!` Jasper ziet en hoort veel herten en als er een beer in de struiken een boomstam om wil keren sluipt hij erheen. Het geluid dat uit de struiken komt is zeer luid maar er kunnen geen mensen a h werk zijn. Jasper probeert dichter en dichter te komen maar het ondoordringbare struikgewas maakt het moeilijk. Gelukkige resultaat: Geen beer, een hele Jasper!

We fietsen Sofia binnen met een grote honger naar cultuur. We vallen direct het toeristoffice aan maar de dame is een boerin en wil ons in niets verder hlepen. We jkrijgen een folder en een kaartje zonder een woord verdere uitleg.
B en F: Wat kan u aanraden om te bezoeken wanneer we maar 1 dag de tijd hebben?
BDame: Kijk in de gids
B en F: Kan u ons meer informatie geven over cultuur in Bulgarije in het algemeen?
BDame: Neen
B en F: Weet u een camping in of rond Sofia?
BDame: Hebben we niet.
(terwijl er wel een stond aangeduid op onze map)
We rapen al onze krachten bij elkaar, persen er nog een glimlach uit en vragen vriendelijk:
B en F: Weet u misschien een stockageplaats voor onze fietsen.
BDame: Neen, hebben we niet
(staart onophoudelijk naar het plafond)
B en F: Mogen we misschien onze fietsen voor het Touristoffice zetten (Wat nog nooit eerder een probleem was).
BDame: Neen
B en F: Weet u een fietsenwinkel?
BDame: haalt schouders op en kijkt weg

We doorploegen het toeristenboekje met een kleine pagina voor de bezienswaardigheden. De rest is reclame. We zeulen onze fietsen van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid en komen zo bij prachtige Russische kerkjes en grote basilieken. Na de kerken houden we een fietsenmakersronde. De eerste fietser die we tegenkomen is een Eddy Merckx fan en brengt ons naar een waardeloze fietsenmaker met enkel plastiek gerief. Daarna brengt hij ons naar een struize dame van 1 meter doorsnede. Zij verschaft een prima shimano deore achteras voor Berten na zich onder de ligfiets te hebben gewurmd. Wanneer ze de buitenband die Berten wil kopen (Big Apple van Schwalbe) rond zich drappeert wil een andere klant een foto maken. Ze slaakt een kreet en trekt woest het fototoestel uit zijn handen.
We rekenen af bij de heftige dame en rijden Sofia uit. Van een derde fietsenmaker krijgen we smeerolie voor de kogellagers.

Die avond stomen we boccoli terwijl we in een bloemenveld kamperen. Berten geniet ondertussen na van zijn nieuwe speeltjes en leest informatie voor over Bulgarije.

Die ochtend hangen Jasper en Berten tot drie uur smiddags over en onder de ligfiets. Ik schrijf en teken en luister af en toe hoe het gesteld is met de as.
`Zou ik er negen kogellagers insteken of acht?`
-Nieuwe as
-Nieuwe ketting
-Nieuwe achtertandwielen
-Nieuw vitessekabeltje

We vertrekken uiteindelijk met grote honger en fietsen de bergen in zonder een dorp tegen te komen.
Die avond vinden we een plaatsje boven een riviertje. wanneer we aan het koken zijn breekt een hels onweer los dat blijft hangen boven ons hoofd omdat het de col (die morgen op ons menu staat) niet over geraakt.
De donder en bliksem worden luider en luider en komen dichter bij elkaar en dus dichter bij ons tere tentje. Het water stroomt reeds door de tent en we nestelen ons bovenop de waterdichte zakken. Wanneer een megaknaller de hemel lijkt in twee te splijten steekt mijn kin plots volledig in mn landlapmok en zit ik een halve tent verder. Het onweer blijft lang doorgaan. Wanneer de regen luwt zetten we de binnentent op en plannen om de komende keren een gracht te graven.

B gaat verder

We rijden door natuurlijk Bulgarije; vol verwilderde boomgaarden (zalig voor ons), velden, uitgestrekte wouden en vele verlaten prachtige houten huisjes. De volledige bevolking lijkt te willen overleven door honing te verkopen aan de kant van de weg. Daar waar enkel drie doorweekte fietsers zich wagen.

Die avond riskeren we ons nog maar eens om te frituren. Maar nu enkel frietjes.
We bouwen een shelter onder een zalige kriekenboom, want frituren in de tent doen we niet. Er hangt nogmaals een onweer in de lucht, en regen en frit vet beloven niets goed.
Alles loopt goed en we hoeven fraukjes brandwondencentrum niet in te schakelen.
Als desert maken we een kriekenstoofpotje geplukt boven ons overdekt fritkot.

dagen aan een stuk is er onweer. Dat maakt dat we snel verder trotteren met de hoop het onweer voorbij te fietsen. Of volgen we het juist?

De Maguragrotten

We begeven ons op kleinere lappendeken weggetjes van asvalt, de bergen in. We fietsen naar de Magura grotten. We weten er absoluut niets van maar er stond een wegwijzer naar.
Eens aangekomen blijken ze gesloten en ziet alles er doods vervallen uit, maar in 1 kotje brandt nog licht. Al is er geen kat te bespeuren.
Met de hoop dat er hier morgen iemand het hek van de grotten komt open doen, kamperen we hier voor dit kotje en eten we sinds lang nog eens aan een tafel.

Diezelfde avond komt er nog een bewaker af. Hij maakt er geen probleem van dat we hier kamperen en weet ons duidelijk te maaken dat het morgen open gaat.
De grotten waren verbluffend mooi met hallen van 40 meter hoog en 50 m breed. Overal staan kunstwerken door de tijd gemaakt. Er zouden ook oude rotsschilderingen moeten te vinden zijn maar deze plaatsen waren jammer genoeg afgesloten wegens restauratie.

De regen houdt nog niet op. We fietsen verder. Door de regen beginnen de takken zo hard door te hangen dat we door een tunnel van fruitbomen beginnen te fietsen. We genieten van rode en witte moerbeien, zwarte en rode kersen, totdat onze magen even hard verzadigd zijn als onze kleren van de regen.

We bezoeken nog een prachtig klein kloostertje, gelegen in het midden van groene wouden. We worden zeer vriendelijk rondgeleid door een Ghottic ogende monnik.
De kerken staan vol met Capadoccia-achtige schilderingen. De muren van de kerk ogen wat raar. De ramen zijn omgebouwd tot schietgaten in tijd van oorlog.

Het druilerig weer wordt ons te veel en we vluchten naar Servie! De grens houdt ons wel langer op dan eender welke grens in het Midden-Oosten. Ze lijken ons niet te vertrouwen of zijn ze enkel geintreseert in de inhoud van onze bagage. Ze zijn zeer geinteresseerd in de landen die we deden en vragen ons uit over hoe we het overleven.
Maar we zitte hier toch al droog!

We vliegen Servie binnen en willen nog stoppen voor de eerste grote stad om te slapen maar het is te stei,l en voor we het weten zitten we middenin de stad.
Daar rap nog een speedee berichtje op de blog gezet en de reis in de schemering verder gezet.
s Avonds tussen de moerassen toch nog een plaatsje gevonden in een doorweekt noten bosje.

Romuliana bezocht.
Romuliana is een oud Romeins keizerlijk kasteel gebouwd door een oorspronkelijk kleine soldaat die zich had opgewerkt door zijn dapperheid. Galianus streedt in vele veldslagen en werd keizer. Om zijn laatste dagen te slijten had hij dit kasteel laten bouwen. Vermoeid en voldaan reed de mens in zijn koets naar zijn kasteel via Sofia. Maar onfortuinlijk genoeg lagen er overvallers op de loer. Hij werd beroofd van zijn oude dag en had zodus nooit van zijn weelderige kasteel kon genieten.

Het graf van zijn moeder en hijzelf liggen in dezelfde vorm als de tempels in het kasteel. De grafplaats ligt wel op 1 km afstand dus voelde hij zich misschien toch ietwat thuis.

We bollen nog efkes de uitloper van de karpaten over, ontfermen ons over een aangereden puppy, duiken een groot zalig meer in, duiken met fiets en al een rivier en sjesen naar beneden richting de Donau. Waar we ons nu bevinden.

Fraukje heeft contact kunnen maken met een oud medestudent van de academie die afkomstig is van Servie. Hij zal ons van afstand (omdat we niet konden plannen wanneer we waar zouden zijn in Servie) proberen gidsen door Belgrado en de rest van Servie!

Verder gaan we de Donau volgen tot Duitsland? We weten het nog niet zeker! Misschien overnachten we bij familie van Dolf in Wenen en volgen we de route die Leen en Dolf ooit fietsten! Jullie lijken dichter te komen!

Veel liefs van ons drieen!

Fraukje Berten en Jasper