Het lot verrast ons in het Oosten

We naderen Belgrado en zijn verbaasd van zijn grauwe maar anderzijds wel knappe sky line. Drie immens hoge betonnen flats zijn van zeer ver te zien. We fietsen er tussendoor
en belanden in een prachtig historisch gedeelte, al valt alles wel een beetje bombastisch uit.
We vinden een zeer vriendelijk madammeke in een toeristinformatiebureau die ons gratis de kaarten van de Donau fietsroute bezorgt: Van de Zwarte Zee tot Budapest. Dit kwam zalig uit want we hadden nog geen fantsoenlijke kaarten gevonden! Nu geraken we voor een lange tijd van de drukke wegen verlost.

Euforisch van onze vangst beginnen we de route op de stoep van een grauw appartementsgebouw te bekijken. Er passeren steeds mensen die ons willen helpen. Het worden er zoveel dat het op een MontyPyton filmpje begon te lijken.
Maar uiteindelijk bleek dat we op de stoep van de fietskaartmakers zelf zaten en we werden uitgenodigd in hun bureau. We werden zeer enthousiast ontvangen en kregen al de achterliggende informatie achter elk streepje op de kaart! We wisselden sites uit en beiden beloofden elkaar een link naar elkaars site te maken! Dus Hannes: we sturen het je nog door! Merci in elk geval!


Belgrado (maffe stad)!

Het centrum was veel fijner dan de eerste indruk op de sky line. Het heeft een prachtig kasteel en winkelstraten vol met Renaissance en Barok gebouwen. De stad ligt prachtig gelegen op het punt waar de Sava in de Donau samenkomen.
Maar in Belgrado liggen vooral heel veel galerijen en de eerste die we binnenstapten bleek meteen het centrum van de Lithografie te zijn. Fraukje kreeg er heel wat andere technieken voorschoteld.

Belgrado blijkt echt een kunststad te zijn en we springen de ene galerij na de andere binnen. Onze reis begint er nog een andere dimensie bij te krijgen: Het Midden-Oosten had vooral oude culturen te bieden, maar van hedendaagsekunst was er amper iets.
De overgang van Oost naar Oost is toch wel een heel verschil. Wat zal Westen worden?

Op zoek naar een jazzfestival was ons wild uiterlijk de politie opgevallen en werden we als verdachte items een halt toegeroepen. Onze paspoorten werden uit ons plastiek koffiezakje gehaald en volledig gecontroleerd.
We vroegen of ze misschien het Jazzfestival wisten zijn maar ze konden enkel het politiebal leveren.
We kamperen op een eilandje in de Savarivier en bezoeken de dag erna nog een galerij met archeologische vondsten van 8ooo jaar geleden. Vervolgens deden we de stads ZOO die dat half in het kasteel was gelegen en half in ge gracht. In de ZOO zatten zowat al de standaard zoodieren maar vooral een grote collectie wolven en beren die dat we hier ook in het wild zouden moeten kunnen tegen komen.

Het was lang geleden dat we een stad eens kunnen uitrijden over fietspaden. Het geeft een raar gevoel!

s Avonds belanden we bij een vakantiehuisje aan de Donau waar we onze tent kunnen opzetten. In de vroege avond wordt er gediscussieerd door de Serven over biolandbouw, in de late avond enkel over alcohol (met alcohol!).
Een van de mannen bleek een belangrijk persoon te zijn in 1 van de laatste Servische oorlogen.
Hij wist zijn eigen verhaal te vertellen, weer heel verschillend van al de anderen in de voorgaande landen. Hij moest al de conserven in Marokko gaan opkopen om het leger eten te geven. Hij leek hier wel een beetje ondergedoken te zitten, al denken we niet dat hij een van de loslopende oorlogsmisdadigers is (maar ge weet nooit).

Door een prachtig natuurpark vol met reuze lindenboomen richting Kroatie gereden.

KROATIE!

Het Westen kwam hiermee nog een stap dichter en het was gedaan met de Orthodoxe kerkjes.
Het fietsten was zalig, nu dat we terug in het bezit van fietskaarten zijn. Een stevig minpunt voor ons als wildkampperders was dat er overal landmijnen tussen de grens van Servie en Kroatie lagen.

We vonden een vervallen huisje in een nog steeds onderhouden boomgaard. We vroegen aan een Sint-janskruid oogstende man of dat we hier mochten kamperen.
Geen probleem en we werden savonds bevoorraad met veel bier, raki ,groentjes en een mega brok spek(vet!). Deze man was een ex van bij de militaire politie en wist ons weer zijn deel van van het oorlogs verhaal te vertellen.

De volgende dorpjes zagen er zeer luguber uit. Alles was gebombardeerd. Elk gebouw zat vol gaten: ziekenhuizen, scholen flats ,fabrieken historische kerkjes. Echt niks was overgelaten.
Het leek of de laatste kogel net gepasserd was. Overal waren ze huizen aan het heropbouwen of kogelgaten aan het opvullen.

We reden verder door prachtige natuurparken vol vijvers en moerassen en ontelbare mooie vogelsoorten. We zagen vossen, herten, marters,en massas grommende everzwijnen met jonkjes.
s Avons kampeerden we in een prachtig donker woest bos.
We zetten de tent op een omgewoeld stuk dat we veilig hadden geschatomdat hier nog steeds de bossen vol met mijnen liggen. In het ruige woud vinden we ook recente berensporen en vandaar bouwt Jasper een heel boomstammen fort rond de tent.

We koken op een honderdtal meter en savonds heisen we al ons eten in de bomen. Tijdens het eten kwam er een diep verdacht gegrom uit de bossen . We hielden het honden fluitje en de noodfluitjes klaar met de hoop dat de beren ervan zouden schrikken .
Jasper had een dubbel gevoel en had toch graag een beer uit het bos zien komen maar anderzijds waren ze in de Belgrado ZOO toch wel best groot en maakten we massas noodplannen.
(toevoegsel Fraukje: Enige situatieschets: Het was spannend: We zaten in een pikdonker bos, hadden net een hoop geurend spek gebakken en speelden stil hap voor hap ons voedsel naar binnen. Elke zwarte vlek werd in de gaten gehouden op veranderingen en het eten kouwen was hinderlijk om elk fijnste geluid te horen. Af en toe weer een een diep grrrrrrrrrrrr. We deden onze toiletgang ver van de tent, wasten de spekgeur uit onze handen en poetsten de tanden. Jasper stookte vuren met veel rook rondom de tent. Het eten hing ver weg. Moesten we doen of we dood waren als de beer kwam? lopen? fluiten? Voila c'est ca!)
We sliepen goed en werden wakker in ons fort omringt door everzwijnen. Als we stil bleven staan zagen ze ons niet en rieken deden ze ons al zeker niet want stinken doen weer zeker even hard!!!

Fraukje gaat ermee verder!
Kroatie, platgebombardeerd door Servie, weigert in elk kantoor om geld te wisselen. We kunnen nergens onze grote hoeveelheid Servisch geld kwijt! Er zit niets anders op dan terug de grens over te steken en in Servie zelf het geld te wisselen in Euros.

Zodus: SERVIE 2e maal

Met de bom geld deden we mega inkopen. We rollen naar Belgie vrees ik: Berten en Jasper kochten voor die middag: 1bak ijs, 3 grote potten platte kaas en bier. En dan nog te bedenken dat Jasper en ik die enorme hoop spekvet nog naar binnen moeten wurmen die we in Kroatie kregen. En dan is er nog die mega fles lokale sterke drank die we meekregen: Na het Midden-Oosten kan ik al helemaal niet meer tegen alcohol.

De decadente maaltijd smaakte wel enorm en we vlogen op onze vehikels over de Donauroute. Hongarije was er direct en was een grote verrassing!

HONGARIJE

Werkelijk een prachtig land. Zigeuners, woonwagens en straatkinderen waren de grootste afwezigen. In plaats daarvan bulkt Hongarije van de ordelijke sfeervolle dorpjes met prachtige fietsmogelijkheden! We reden over dijken door hoge golvende graslanden vol bloemen. De fietspaden worden zelfs fietsautostrades met enorme hoeveelheden trekfietsers. De weg is vlak, de wind staat richting Belgie maar de hoeveelheid ontmoetingen en gesprekken met trekkende fietsers wordt eindeloos.

We zijn verbaasd over de vele fietsers maar vooral over hun geplandheid van de reis. Dan moeten we daar zijn, dan volgen we die route, dan moeten we terug thuis zijn, zullen we de volgende camping halen?. We dachten dat er veel meer fietsers vrij reisden zoals wij maar voor vele fietsers is er een vast programma en een vaste portie stress.
Wanneer Berten de eerste ligfietsers aan de horizon ziet staat hij te springen op de dijk! Het koppel gaat angstig voor dit dolle enthousiasme ver aan de kant rijden maar de bobkar en Bertens ligfiets overtuigen hen hun angst weg te steken.
De twee zijn pas vertrokken en trekken eropuit voor 2 jaar! Ze hebben weelderige plannen: China, Australie, Afrika doorkruisen,... Alles ligt al min of meer vast. We zijn verbaasd over de grote afstanden die ze willen afleggen en raden hen The Iron Gate aan langs de Donau. Ze hebben gepland om die niet mee te doen want daar nemen ze de bus, daar het vliegtuig... We zijn wat teleurgesteld. Wanneer komen we eens de reizigers tegen die dezelfde filosofie hebben als de onze: De cultueren langzaam zien verglijden, niet te fixeren op arriveren of op grote afstanden?

We slapen langs de Donau
We slapen bij rijke Hongaren en worden ondergedompeld door de man in alcohol, door de vrouw in een gezondheidskuur. Ze bereid een groentenmaaltijd voor ons en een groentenontbijt. De vrouw is therapeute en analiseert en behandelt per computer haar patienten. s Ochtend stelt ze voor een van ons te onderwerpen aan haar therapie. We zijn zeer benieuwd en betreden haar praktijkruimte. Een sjiek bureau met 1 compoter, twee vreemdsoortige bakken met een metaalplaatje en Middeleeuws foltermateriaal lijkt het: leren banden om rond hoofd, armen en voeten (plastiek) te doen.

Berten wordt HET SLACHTOFFER

Hij wordt aangesloten op de computer, bzzzzt, bzzzzz en krak: MEGA GEZOND, SUPER WEERSTAND, FYSIEK IN ULTIEME TOETAND, NIKSKE PROBLEMEN en EEN MEGA SJIEKE AURA VOL GOUD EN GEEL wordt op het scherm geprojecteerd. Enkel 2 mensen voor hem hadden ook zon goede weerstend. De rest slaagt alle records!

Daarna treedt de genezing (massage, accupunctuur,... inclusief)in gang: bzzzz bzzz. De computer haalt elke wervel uit Bertens ruggegraad, draait hem rond en plaatst hem terug... Nu is em in nog betere staat dan dat hij al was en de dame voorspelt dat we hem niet meer zullen kunnen bijhouden bij het fietsen.
We laten Berten alleen alles opruimen en op de fietsen laden zodat Jasper en F hun energie kunnen sparen om Berten bij te benen. Nee, zo ver laten we het niet komen!
We krijgen creme voor onze knieen en pillen van olijfbladeren die we alle drie nodig hebben.
De medicatie wordt getest op de metalen plaatjes verbonden met de computer. De computer zegt hoeveel procent dat dat bepaalde medicament goed voor ons is.

We nemen afscheid, geven een houtsnijwerkje voor alle hartelijkheid en bestijgen rein en wel onze vehikels. Hop naar Buda en Pest.

ONTSPANNEN BUDAPEST

In Budapest worden we direct opgevangen door een bende universitaire kunst hippies. We mogen hun appartement als uitvalsbasis gebruiken om Budapest te belagen.

Budapest is een enorm mooie stad met weelderige gebouwen, daken met dakpanmotieven, een prachtig parlementsgebouw,... en een weelderig nachtleven. De bewoners nemen ons mee op sleeptouw door het wilde nachtelijke bestaan van Budapest. We komen in kleine barretjes, sfeervolle feestjes, maar de alcohol blijft weelderig stromen. Ik ben blij als ik aan een bus fruitsap kan beginnen en erin ben geslaagd alle volgende aanbiedingen pintjes af te slaan. Het wordt alweer terug licht. Wij drieen zijn kapot van het feesten de luide muziek die we absoluut niet meer gewend zijn en de alcohol. We besluiten om terug naar het appartement te gaan maar de kotmensen willen nog verder gaan. Een jongen brengt ons gelukkig naar het appartement en we leggen ons te slapen na een wilde nacht.

Nu geen alcohol meer.

Wanneer we opstaan is het al ver dag en bezoeken met drieen de stad. Beter kon niet: het is die avond en nacht THE NIGHT OF THE MUSEUM. We kunnen met een ticket genieten van zeer veel sfeer, muziek overal in de stad en musea tot 2 uur snachts.
We voelen echt de westerse festival en stadssfeer volledig door ons lichaam druisen en het is enorm gezellig. Een bom cultuur: We gaan van het Etnografisch museum (bruisend van wereldmuziek en workshops) naar het Terrormuseum (zeer kunstig ingericht communistisch/oorlogsmuseum), naar het Museum of Fine Arts (half vol Belgische en meestal Antwerpse kunstenaars) naar het Contemporary Art Museum (zeer sjiek! waar de kunstenaars tussen het publiek ronddartelen). De nacht is om, het wordt wederom licht en we zitten vol indrukken, propvol!

Op dit moment is het de volgende dag: We hebben het appartement voor ons alleen, ik typ op een kotlid zijn MACBOOK en Jasper ontspant zich met schetsen en Berten schildert.

Wat misschien komen zal:

Bratislava
Wenen: Bezoek aan de familie van een broer van Dolf
Zwitserland: Bezoek aan de Zwitsers!

Heel veel groetjes van ons drieen!

Berten, Jasper, Fraukje