Het lot verrast ons in het Oosten

We naderen Belgrado en zijn verbaasd van zijn grauwe maar anderzijds wel knappe sky line. Drie immens hoge betonnen flats zijn van zeer ver te zien. We fietsen er tussendoor
en belanden in een prachtig historisch gedeelte, al valt alles wel een beetje bombastisch uit.
We vinden een zeer vriendelijk madammeke in een toeristinformatiebureau die ons gratis de kaarten van de Donau fietsroute bezorgt: Van de Zwarte Zee tot Budapest. Dit kwam zalig uit want we hadden nog geen fantsoenlijke kaarten gevonden! Nu geraken we voor een lange tijd van de drukke wegen verlost.

Euforisch van onze vangst beginnen we de route op de stoep van een grauw appartementsgebouw te bekijken. Er passeren steeds mensen die ons willen helpen. Het worden er zoveel dat het op een MontyPyton filmpje begon te lijken.
Maar uiteindelijk bleek dat we op de stoep van de fietskaartmakers zelf zaten en we werden uitgenodigd in hun bureau. We werden zeer enthousiast ontvangen en kregen al de achterliggende informatie achter elk streepje op de kaart! We wisselden sites uit en beiden beloofden elkaar een link naar elkaars site te maken! Dus Hannes: we sturen het je nog door! Merci in elk geval!


Belgrado (maffe stad)!

Het centrum was veel fijner dan de eerste indruk op de sky line. Het heeft een prachtig kasteel en winkelstraten vol met Renaissance en Barok gebouwen. De stad ligt prachtig gelegen op het punt waar de Sava in de Donau samenkomen.
Maar in Belgrado liggen vooral heel veel galerijen en de eerste die we binnenstapten bleek meteen het centrum van de Lithografie te zijn. Fraukje kreeg er heel wat andere technieken voorschoteld.

Belgrado blijkt echt een kunststad te zijn en we springen de ene galerij na de andere binnen. Onze reis begint er nog een andere dimensie bij te krijgen: Het Midden-Oosten had vooral oude culturen te bieden, maar van hedendaagsekunst was er amper iets.
De overgang van Oost naar Oost is toch wel een heel verschil. Wat zal Westen worden?

Op zoek naar een jazzfestival was ons wild uiterlijk de politie opgevallen en werden we als verdachte items een halt toegeroepen. Onze paspoorten werden uit ons plastiek koffiezakje gehaald en volledig gecontroleerd.
We vroegen of ze misschien het Jazzfestival wisten zijn maar ze konden enkel het politiebal leveren.
We kamperen op een eilandje in de Savarivier en bezoeken de dag erna nog een galerij met archeologische vondsten van 8ooo jaar geleden. Vervolgens deden we de stads ZOO die dat half in het kasteel was gelegen en half in ge gracht. In de ZOO zatten zowat al de standaard zoodieren maar vooral een grote collectie wolven en beren die dat we hier ook in het wild zouden moeten kunnen tegen komen.

Het was lang geleden dat we een stad eens kunnen uitrijden over fietspaden. Het geeft een raar gevoel!

s Avonds belanden we bij een vakantiehuisje aan de Donau waar we onze tent kunnen opzetten. In de vroege avond wordt er gediscussieerd door de Serven over biolandbouw, in de late avond enkel over alcohol (met alcohol!).
Een van de mannen bleek een belangrijk persoon te zijn in 1 van de laatste Servische oorlogen.
Hij wist zijn eigen verhaal te vertellen, weer heel verschillend van al de anderen in de voorgaande landen. Hij moest al de conserven in Marokko gaan opkopen om het leger eten te geven. Hij leek hier wel een beetje ondergedoken te zitten, al denken we niet dat hij een van de loslopende oorlogsmisdadigers is (maar ge weet nooit).

Door een prachtig natuurpark vol met reuze lindenboomen richting Kroatie gereden.

KROATIE!

Het Westen kwam hiermee nog een stap dichter en het was gedaan met de Orthodoxe kerkjes.
Het fietsten was zalig, nu dat we terug in het bezit van fietskaarten zijn. Een stevig minpunt voor ons als wildkampperders was dat er overal landmijnen tussen de grens van Servie en Kroatie lagen.

We vonden een vervallen huisje in een nog steeds onderhouden boomgaard. We vroegen aan een Sint-janskruid oogstende man of dat we hier mochten kamperen.
Geen probleem en we werden savonds bevoorraad met veel bier, raki ,groentjes en een mega brok spek(vet!). Deze man was een ex van bij de militaire politie en wist ons weer zijn deel van van het oorlogs verhaal te vertellen.

De volgende dorpjes zagen er zeer luguber uit. Alles was gebombardeerd. Elk gebouw zat vol gaten: ziekenhuizen, scholen flats ,fabrieken historische kerkjes. Echt niks was overgelaten.
Het leek of de laatste kogel net gepasserd was. Overal waren ze huizen aan het heropbouwen of kogelgaten aan het opvullen.

We reden verder door prachtige natuurparken vol vijvers en moerassen en ontelbare mooie vogelsoorten. We zagen vossen, herten, marters,en massas grommende everzwijnen met jonkjes.
s Avons kampeerden we in een prachtig donker woest bos.
We zetten de tent op een omgewoeld stuk dat we veilig hadden geschatomdat hier nog steeds de bossen vol met mijnen liggen. In het ruige woud vinden we ook recente berensporen en vandaar bouwt Jasper een heel boomstammen fort rond de tent.

We koken op een honderdtal meter en savonds heisen we al ons eten in de bomen. Tijdens het eten kwam er een diep verdacht gegrom uit de bossen . We hielden het honden fluitje en de noodfluitjes klaar met de hoop dat de beren ervan zouden schrikken .
Jasper had een dubbel gevoel en had toch graag een beer uit het bos zien komen maar anderzijds waren ze in de Belgrado ZOO toch wel best groot en maakten we massas noodplannen.
(toevoegsel Fraukje: Enige situatieschets: Het was spannend: We zaten in een pikdonker bos, hadden net een hoop geurend spek gebakken en speelden stil hap voor hap ons voedsel naar binnen. Elke zwarte vlek werd in de gaten gehouden op veranderingen en het eten kouwen was hinderlijk om elk fijnste geluid te horen. Af en toe weer een een diep grrrrrrrrrrrr. We deden onze toiletgang ver van de tent, wasten de spekgeur uit onze handen en poetsten de tanden. Jasper stookte vuren met veel rook rondom de tent. Het eten hing ver weg. Moesten we doen of we dood waren als de beer kwam? lopen? fluiten? Voila c'est ca!)
We sliepen goed en werden wakker in ons fort omringt door everzwijnen. Als we stil bleven staan zagen ze ons niet en rieken deden ze ons al zeker niet want stinken doen weer zeker even hard!!!

Fraukje gaat ermee verder!
Kroatie, platgebombardeerd door Servie, weigert in elk kantoor om geld te wisselen. We kunnen nergens onze grote hoeveelheid Servisch geld kwijt! Er zit niets anders op dan terug de grens over te steken en in Servie zelf het geld te wisselen in Euros.

Zodus: SERVIE 2e maal

Met de bom geld deden we mega inkopen. We rollen naar Belgie vrees ik: Berten en Jasper kochten voor die middag: 1bak ijs, 3 grote potten platte kaas en bier. En dan nog te bedenken dat Jasper en ik die enorme hoop spekvet nog naar binnen moeten wurmen die we in Kroatie kregen. En dan is er nog die mega fles lokale sterke drank die we meekregen: Na het Midden-Oosten kan ik al helemaal niet meer tegen alcohol.

De decadente maaltijd smaakte wel enorm en we vlogen op onze vehikels over de Donauroute. Hongarije was er direct en was een grote verrassing!

HONGARIJE

Werkelijk een prachtig land. Zigeuners, woonwagens en straatkinderen waren de grootste afwezigen. In plaats daarvan bulkt Hongarije van de ordelijke sfeervolle dorpjes met prachtige fietsmogelijkheden! We reden over dijken door hoge golvende graslanden vol bloemen. De fietspaden worden zelfs fietsautostrades met enorme hoeveelheden trekfietsers. De weg is vlak, de wind staat richting Belgie maar de hoeveelheid ontmoetingen en gesprekken met trekkende fietsers wordt eindeloos.

We zijn verbaasd over de vele fietsers maar vooral over hun geplandheid van de reis. Dan moeten we daar zijn, dan volgen we die route, dan moeten we terug thuis zijn, zullen we de volgende camping halen?. We dachten dat er veel meer fietsers vrij reisden zoals wij maar voor vele fietsers is er een vast programma en een vaste portie stress.
Wanneer Berten de eerste ligfietsers aan de horizon ziet staat hij te springen op de dijk! Het koppel gaat angstig voor dit dolle enthousiasme ver aan de kant rijden maar de bobkar en Bertens ligfiets overtuigen hen hun angst weg te steken.
De twee zijn pas vertrokken en trekken eropuit voor 2 jaar! Ze hebben weelderige plannen: China, Australie, Afrika doorkruisen,... Alles ligt al min of meer vast. We zijn verbaasd over de grote afstanden die ze willen afleggen en raden hen The Iron Gate aan langs de Donau. Ze hebben gepland om die niet mee te doen want daar nemen ze de bus, daar het vliegtuig... We zijn wat teleurgesteld. Wanneer komen we eens de reizigers tegen die dezelfde filosofie hebben als de onze: De cultueren langzaam zien verglijden, niet te fixeren op arriveren of op grote afstanden?

We slapen langs de Donau
We slapen bij rijke Hongaren en worden ondergedompeld door de man in alcohol, door de vrouw in een gezondheidskuur. Ze bereid een groentenmaaltijd voor ons en een groentenontbijt. De vrouw is therapeute en analiseert en behandelt per computer haar patienten. s Ochtend stelt ze voor een van ons te onderwerpen aan haar therapie. We zijn zeer benieuwd en betreden haar praktijkruimte. Een sjiek bureau met 1 compoter, twee vreemdsoortige bakken met een metaalplaatje en Middeleeuws foltermateriaal lijkt het: leren banden om rond hoofd, armen en voeten (plastiek) te doen.

Berten wordt HET SLACHTOFFER

Hij wordt aangesloten op de computer, bzzzzt, bzzzzz en krak: MEGA GEZOND, SUPER WEERSTAND, FYSIEK IN ULTIEME TOETAND, NIKSKE PROBLEMEN en EEN MEGA SJIEKE AURA VOL GOUD EN GEEL wordt op het scherm geprojecteerd. Enkel 2 mensen voor hem hadden ook zon goede weerstend. De rest slaagt alle records!

Daarna treedt de genezing (massage, accupunctuur,... inclusief)in gang: bzzzz bzzz. De computer haalt elke wervel uit Bertens ruggegraad, draait hem rond en plaatst hem terug... Nu is em in nog betere staat dan dat hij al was en de dame voorspelt dat we hem niet meer zullen kunnen bijhouden bij het fietsen.
We laten Berten alleen alles opruimen en op de fietsen laden zodat Jasper en F hun energie kunnen sparen om Berten bij te benen. Nee, zo ver laten we het niet komen!
We krijgen creme voor onze knieen en pillen van olijfbladeren die we alle drie nodig hebben.
De medicatie wordt getest op de metalen plaatjes verbonden met de computer. De computer zegt hoeveel procent dat dat bepaalde medicament goed voor ons is.

We nemen afscheid, geven een houtsnijwerkje voor alle hartelijkheid en bestijgen rein en wel onze vehikels. Hop naar Buda en Pest.

ONTSPANNEN BUDAPEST

In Budapest worden we direct opgevangen door een bende universitaire kunst hippies. We mogen hun appartement als uitvalsbasis gebruiken om Budapest te belagen.

Budapest is een enorm mooie stad met weelderige gebouwen, daken met dakpanmotieven, een prachtig parlementsgebouw,... en een weelderig nachtleven. De bewoners nemen ons mee op sleeptouw door het wilde nachtelijke bestaan van Budapest. We komen in kleine barretjes, sfeervolle feestjes, maar de alcohol blijft weelderig stromen. Ik ben blij als ik aan een bus fruitsap kan beginnen en erin ben geslaagd alle volgende aanbiedingen pintjes af te slaan. Het wordt alweer terug licht. Wij drieen zijn kapot van het feesten de luide muziek die we absoluut niet meer gewend zijn en de alcohol. We besluiten om terug naar het appartement te gaan maar de kotmensen willen nog verder gaan. Een jongen brengt ons gelukkig naar het appartement en we leggen ons te slapen na een wilde nacht.

Nu geen alcohol meer.

Wanneer we opstaan is het al ver dag en bezoeken met drieen de stad. Beter kon niet: het is die avond en nacht THE NIGHT OF THE MUSEUM. We kunnen met een ticket genieten van zeer veel sfeer, muziek overal in de stad en musea tot 2 uur snachts.
We voelen echt de westerse festival en stadssfeer volledig door ons lichaam druisen en het is enorm gezellig. Een bom cultuur: We gaan van het Etnografisch museum (bruisend van wereldmuziek en workshops) naar het Terrormuseum (zeer kunstig ingericht communistisch/oorlogsmuseum), naar het Museum of Fine Arts (half vol Belgische en meestal Antwerpse kunstenaars) naar het Contemporary Art Museum (zeer sjiek! waar de kunstenaars tussen het publiek ronddartelen). De nacht is om, het wordt wederom licht en we zitten vol indrukken, propvol!

Op dit moment is het de volgende dag: We hebben het appartement voor ons alleen, ik typ op een kotlid zijn MACBOOK en Jasper ontspant zich met schetsen en Berten schildert.

Wat misschien komen zal:

Bratislava
Wenen: Bezoek aan de familie van een broer van Dolf
Zwitserland: Bezoek aan de Zwitsers!

Heel veel groetjes van ons drieen!

Berten, Jasper, Fraukje

Dopis iz Srbija

Wederom onderschepte post:

We zitten nu in Servië in Smederevo aan de Donau die we verder willen volgen door Kroatië, Servië, Hongarije, Slowakije en dan Oostenrijk Wenen.

We zijn nog niet direct thuis want er liggen nog trektochtjes op de loer maar we verwachten of denken ons wel thuis voor 22 Augustus.

Groetjes van De Drie

(De fotomappen worden vaak geupdate, de laatste: Cultuurshock In Het Oostblok)

Midden-Oosten versus Oostblok

Boerhkas versus wulpse naaktheid

We zijn nu het Midden-Oosten uitgebold en gearriveerd in de Oostbloklanden. Direct ervaren we de cultuurshock. Berten en Jaspers ogen rollen bijna uit de oogkassen bij het zien van de aanstootgevende reclamepanelen van sensuele zo goed als naakte vrouwen tot serieus pornografisch materiaal. Het hangt voor iedereen open en bloot op straat en de jeugd zelf loopt er enorm wulps bij. Ik die me constant inpakte in lange broek en lange mouwen zie nu wel de kans om mn kleedje terug boven te halen maar de shock blijft groot. We kenden maanden enkel boerkhas of gesluierde dames.
Hetgeen gepaard gaat in deze verandering van cultuur heeft ook een positieve keerzijde. In de voorgaande landen had men absoluut geen begrip voor ons idee qua fietsen, interesse in cultuur, respect voor natuur. Hier in het Oostblok is er veel meer openheid voor een eigen persoonlijkheid. We worden niet meer nagejoeld en met onbegrepen blikken en gebaren vergezeld.
Mannen en vrouwen lopen hier soms half naakt rond maar er is respect voor ieders eigenheid. We worden met veel meer respect en appreciatie behandeld. Langs de wegen aplaudiseren mensen. Niet om ons uit te jouwen als een freakshow maar werkelijk uit steun en dat maakt het fietsen zoveel aangenamer!

Alcoholverbod versus alcoholellende

Buiten het verschil tussen boerkhas en persoonlijkheid waren we ook serieus geshockd door het alcoholgebruik! Van landen waar elke druppel alcohol serieus taboe is kwamen we in de Oostbloklanden waar liters alcohol voor een prikje wordt gekocht.
In het Midden-Oosten ervaarden we snel dat we onze mond moesten houden over alcohol. 1 keer naar een pintje vragen leverde ons een man op die iedereen verboodt met ons te spreken.

Maar in het Midden-Oosten was er geen alcoholellende. Vaders zaten thuis en zorgden voor hun gezin op een trouwe manier. Oude mannen hadden een gezamelijke ruimte ingericht waar ze een gezamelijke pot hadden met thee en ieder serveerde om te beurt glaasjes thee terwijl er gezelschapsspelen werden gespeeld. Dit beeld zagen we constant in elk dorp tot we in de Oostbloklanden serieus wat miserabele toestanden zagen. In de kleinste dorpsgemeenschappen hangen eenzame mannen op een fles warnm bier van 3 liter te steunen. Mensen waggelen over de straat en zien er enorm onverzorgd en absoluut energieloos uit. Wazige vaders zitten te drinken naast hun kleine zoontjes op cafe en de moeders zijn niet veel beter. Telkens wanneer we de weg vragen (echt elke keer, zonder uitzondering) komt ons eerst een alcohollucht toe en daarna een antwoord op onze vraag waarheen.
Dat was dan hetgeen we zagen want het meeste zal wel achter gesloten deuren gebeuren. In het Midden-Oosten was er armoede maar onder de armen was er nog steeds een fierheid en een daadkracht als boer, als verkoper van zakdoekjes,... Die daadkracht is hier volledig in de grond geslagen door de alcohol.
Misschien toch beter een alcoholverbod? Of laten we ieders zn eigen persoonlijkheid en zwakheid?

Genoeg over gedachtes en gesprekken die we hadden. Nu verder met de dagelijkse gebeurtenissen...

We bezoeken nog een aantal laatste moskees in Turkije waaronder een machtig exemplaar van de bekende architect Sinan. Dat is de laatste stuiptrekking Turkije want we vervolgen onze trek met Yunanisten (Griekenland! Merci blogmasters!).
Niet in gedachte dat we de grens gaan oversteken was ik af met de bladeren van een wilde cannabisplant. De geur is fel maar de grens is kleinschalig. Het enige obstakel dat we moeten passeren is een militair die ietwat sullig naar boven staat te turen. FLATSH daar vliegt een moerbeibes rakelings langs zijn uitgestrekte handje en splatshed op de grond kapot. We rijden langs en hij kijkt verder naar boven hoe de vogels de moerbeien lospikken en hoopt met zn open handje op een betere vangst.
We moeten zo hard lachen!

Griekenland!

We overnachten in Griekenland tussen de korenbloemen en worden overdag geannimeerd door de vele slangen die onze weg kruisen. Zie fotos! De laatste slang (deze was zoals de duif een verkeersslachtoffer) was bijna ons avondmaal geworden maar omdat we niet wisten hoe lang ze al in de zon lag, liet Jasper ze toch achter. `Ze lijkt pas overreden, haar lichaam is nog enorm soepel en zacht.`

Bulgarije!

Na vele kersen en moerbijen en handen en gezicht vol onuitwisbare vlekken bereiken we Plovdiv! Laten we het de cultuurhoofdstad noemen van Bulgarije. Het is een hippe stad vol hippe mensen waar we een mega ijs verorberden en verschillende amphitheaters bezochten en een optreden van lokale authentieke dansende jongelingen bijwonen. We genieten van het vleugje live muziek en plannen om meerdere optredens en misschien wel festivalletjes mee te pikken op Europees grondgebied!

Wilde Cannabis

We fietsen al een tijd met bermen vol wilde cannabis. We leren het verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes maar blijven gezonde fietsers dus trekken we er een kruidig theetje van met klaproosblaadjes, camille en munt.

Berten toont zijn zak verzamelde kruiden voor de avondthee.
F: Zou je niet uitkijken met die Camille?
We schieten allen in de lach. Maar onze voorgaande camillethee was door overdosis camille en te lang laten trekken enorm zuur uitgevallen.
We besluiten het theetje te maken met maar drie bloempjes camille.

De thee is lekker en pikkant maar buiten vuurvliegjes die we zien voor en na de thee en muggen die we voelen voor en na de thee is er geen enkel verschil. We slapen goed.

De weg die we verder volgen is enorm rustig omdat hij is afgesoten voor wegenwerken. Onder het fietsen redt Jasper een klein vogeltje en berten vele overstekende kevers en ander overmoedig insectgedruis.
Jasper en Berten doen samen inkopen en komen buiten met producten die we lang niet zagen en smaakten! Appelmoes!, Verse Vis!, Pekelharing!, Straffere mosterd!,... We smullen! Daarna schildert Berten en maakt Jasper een nieuwe pincette uit hout. We hebben wat wilde haren te verwijderen.

Voordat we Sofia binnen rijden genieten we van de ruige Bulgaarse natuur. Dichte bossen vol wilde dieren en ruige riviertjes bieden zalige kampeerplaasten.
Jasper geniet van het rivierleven door met zen handen te proberen vissen. Na veel wilde duiken en ijskoude handen en het risico eens in een slang te pakken heeft hij toch een riviermossel in de handen. `In de Belgische ardenne lukt alles veel beter!` Jasper ziet en hoort veel herten en als er een beer in de struiken een boomstam om wil keren sluipt hij erheen. Het geluid dat uit de struiken komt is zeer luid maar er kunnen geen mensen a h werk zijn. Jasper probeert dichter en dichter te komen maar het ondoordringbare struikgewas maakt het moeilijk. Gelukkige resultaat: Geen beer, een hele Jasper!

We fietsen Sofia binnen met een grote honger naar cultuur. We vallen direct het toeristoffice aan maar de dame is een boerin en wil ons in niets verder hlepen. We jkrijgen een folder en een kaartje zonder een woord verdere uitleg.
B en F: Wat kan u aanraden om te bezoeken wanneer we maar 1 dag de tijd hebben?
BDame: Kijk in de gids
B en F: Kan u ons meer informatie geven over cultuur in Bulgarije in het algemeen?
BDame: Neen
B en F: Weet u een camping in of rond Sofia?
BDame: Hebben we niet.
(terwijl er wel een stond aangeduid op onze map)
We rapen al onze krachten bij elkaar, persen er nog een glimlach uit en vragen vriendelijk:
B en F: Weet u misschien een stockageplaats voor onze fietsen.
BDame: Neen, hebben we niet
(staart onophoudelijk naar het plafond)
B en F: Mogen we misschien onze fietsen voor het Touristoffice zetten (Wat nog nooit eerder een probleem was).
BDame: Neen
B en F: Weet u een fietsenwinkel?
BDame: haalt schouders op en kijkt weg

We doorploegen het toeristenboekje met een kleine pagina voor de bezienswaardigheden. De rest is reclame. We zeulen onze fietsen van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid en komen zo bij prachtige Russische kerkjes en grote basilieken. Na de kerken houden we een fietsenmakersronde. De eerste fietser die we tegenkomen is een Eddy Merckx fan en brengt ons naar een waardeloze fietsenmaker met enkel plastiek gerief. Daarna brengt hij ons naar een struize dame van 1 meter doorsnede. Zij verschaft een prima shimano deore achteras voor Berten na zich onder de ligfiets te hebben gewurmd. Wanneer ze de buitenband die Berten wil kopen (Big Apple van Schwalbe) rond zich drappeert wil een andere klant een foto maken. Ze slaakt een kreet en trekt woest het fototoestel uit zijn handen.
We rekenen af bij de heftige dame en rijden Sofia uit. Van een derde fietsenmaker krijgen we smeerolie voor de kogellagers.

Die avond stomen we boccoli terwijl we in een bloemenveld kamperen. Berten geniet ondertussen na van zijn nieuwe speeltjes en leest informatie voor over Bulgarije.

Die ochtend hangen Jasper en Berten tot drie uur smiddags over en onder de ligfiets. Ik schrijf en teken en luister af en toe hoe het gesteld is met de as.
`Zou ik er negen kogellagers insteken of acht?`
-Nieuwe as
-Nieuwe ketting
-Nieuwe achtertandwielen
-Nieuw vitessekabeltje

We vertrekken uiteindelijk met grote honger en fietsen de bergen in zonder een dorp tegen te komen.
Die avond vinden we een plaatsje boven een riviertje. wanneer we aan het koken zijn breekt een hels onweer los dat blijft hangen boven ons hoofd omdat het de col (die morgen op ons menu staat) niet over geraakt.
De donder en bliksem worden luider en luider en komen dichter bij elkaar en dus dichter bij ons tere tentje. Het water stroomt reeds door de tent en we nestelen ons bovenop de waterdichte zakken. Wanneer een megaknaller de hemel lijkt in twee te splijten steekt mijn kin plots volledig in mn landlapmok en zit ik een halve tent verder. Het onweer blijft lang doorgaan. Wanneer de regen luwt zetten we de binnentent op en plannen om de komende keren een gracht te graven.

B gaat verder

We rijden door natuurlijk Bulgarije; vol verwilderde boomgaarden (zalig voor ons), velden, uitgestrekte wouden en vele verlaten prachtige houten huisjes. De volledige bevolking lijkt te willen overleven door honing te verkopen aan de kant van de weg. Daar waar enkel drie doorweekte fietsers zich wagen.

Die avond riskeren we ons nog maar eens om te frituren. Maar nu enkel frietjes.
We bouwen een shelter onder een zalige kriekenboom, want frituren in de tent doen we niet. Er hangt nogmaals een onweer in de lucht, en regen en frit vet beloven niets goed.
Alles loopt goed en we hoeven fraukjes brandwondencentrum niet in te schakelen.
Als desert maken we een kriekenstoofpotje geplukt boven ons overdekt fritkot.

dagen aan een stuk is er onweer. Dat maakt dat we snel verder trotteren met de hoop het onweer voorbij te fietsen. Of volgen we het juist?

De Maguragrotten

We begeven ons op kleinere lappendeken weggetjes van asvalt, de bergen in. We fietsen naar de Magura grotten. We weten er absoluut niets van maar er stond een wegwijzer naar.
Eens aangekomen blijken ze gesloten en ziet alles er doods vervallen uit, maar in 1 kotje brandt nog licht. Al is er geen kat te bespeuren.
Met de hoop dat er hier morgen iemand het hek van de grotten komt open doen, kamperen we hier voor dit kotje en eten we sinds lang nog eens aan een tafel.

Diezelfde avond komt er nog een bewaker af. Hij maakt er geen probleem van dat we hier kamperen en weet ons duidelijk te maaken dat het morgen open gaat.
De grotten waren verbluffend mooi met hallen van 40 meter hoog en 50 m breed. Overal staan kunstwerken door de tijd gemaakt. Er zouden ook oude rotsschilderingen moeten te vinden zijn maar deze plaatsen waren jammer genoeg afgesloten wegens restauratie.

De regen houdt nog niet op. We fietsen verder. Door de regen beginnen de takken zo hard door te hangen dat we door een tunnel van fruitbomen beginnen te fietsen. We genieten van rode en witte moerbeien, zwarte en rode kersen, totdat onze magen even hard verzadigd zijn als onze kleren van de regen.

We bezoeken nog een prachtig klein kloostertje, gelegen in het midden van groene wouden. We worden zeer vriendelijk rondgeleid door een Ghottic ogende monnik.
De kerken staan vol met Capadoccia-achtige schilderingen. De muren van de kerk ogen wat raar. De ramen zijn omgebouwd tot schietgaten in tijd van oorlog.

Het druilerig weer wordt ons te veel en we vluchten naar Servie! De grens houdt ons wel langer op dan eender welke grens in het Midden-Oosten. Ze lijken ons niet te vertrouwen of zijn ze enkel geintreseert in de inhoud van onze bagage. Ze zijn zeer geinteresseerd in de landen die we deden en vragen ons uit over hoe we het overleven.
Maar we zitte hier toch al droog!

We vliegen Servie binnen en willen nog stoppen voor de eerste grote stad om te slapen maar het is te stei,l en voor we het weten zitten we middenin de stad.
Daar rap nog een speedee berichtje op de blog gezet en de reis in de schemering verder gezet.
s Avonds tussen de moerassen toch nog een plaatsje gevonden in een doorweekt noten bosje.

Romuliana bezocht.
Romuliana is een oud Romeins keizerlijk kasteel gebouwd door een oorspronkelijk kleine soldaat die zich had opgewerkt door zijn dapperheid. Galianus streedt in vele veldslagen en werd keizer. Om zijn laatste dagen te slijten had hij dit kasteel laten bouwen. Vermoeid en voldaan reed de mens in zijn koets naar zijn kasteel via Sofia. Maar onfortuinlijk genoeg lagen er overvallers op de loer. Hij werd beroofd van zijn oude dag en had zodus nooit van zijn weelderige kasteel kon genieten.

Het graf van zijn moeder en hijzelf liggen in dezelfde vorm als de tempels in het kasteel. De grafplaats ligt wel op 1 km afstand dus voelde hij zich misschien toch ietwat thuis.

We bollen nog efkes de uitloper van de karpaten over, ontfermen ons over een aangereden puppy, duiken een groot zalig meer in, duiken met fiets en al een rivier en sjesen naar beneden richting de Donau. Waar we ons nu bevinden.

Fraukje heeft contact kunnen maken met een oud medestudent van de academie die afkomstig is van Servie. Hij zal ons van afstand (omdat we niet konden plannen wanneer we waar zouden zijn in Servie) proberen gidsen door Belgrado en de rest van Servie!

Verder gaan we de Donau volgen tot Duitsland? We weten het nog niet zeker! Misschien overnachten we bij familie van Dolf in Wenen en volgen we de route die Leen en Dolf ooit fietsten! Jullie lijken dichter te komen!

Veel liefs van ons drieen!

Fraukje Berten en Jasper

Beenhouwerspraktijken inTurkse Hammaam

Bezoek aan het Topkapipaleis;

Een paleis ter grote van zeven hektaren, 24 sultan generaties,4000 inwoners en een enorme harem met prachtige tegels en een enorme wapen-, juwelen-, porcelein colectie,koetsen,.....te veel om op te noemen, te groot om te vatten. We moesten veel bijbetalen om de harem te bezoeken, waar de gecastreerde eunuchen vroeger de bewaking en orde behielden. De harem was onbeschrijfelijk mooi! We vielen van de ene verrassing in de andere, van kamer naar kamer, en nog veel meer.
Onderweg naar de hamaam springen we nog enkele moskees binnen, waarvan een prachtige betegelde blauwe moskee. Misschien nog mooier als De blauwe moskee.
Dan langs de kruidensouq op zoek naar een hamaam om onze afgepeigerde benen door de Turkse gehaktmolen te laten draaien door de maseur beenhouwers. De mannen en vrouwen afdeling zijn gescheiden. Eerst ons omkleden en een handoek om doen.
Met doek komt F in een ruimte waar vrouwen zich zitten te wassen met heet water. `Ik las in het boek van Fatima dat daar gerust benen geschoren mogen worden en je er zo vuil mogelijk heen moest gaan.` Daar vuil heen gaan was geen enkel probleem met onze wilde levensstijl en men berenbenen scheren deed ik maar al te graag, dus nam ik scheergerief mee.

Bleek dat in deze hamaam enkel propere nette westerse madammen zaten, die men vuile lijfje dat ik gretig waste en men behaarde benen die ik zeer gretig scheerde met zeer grote minachtende blik in zich op namen. Ik voelde me absoluut niet op mijn gemak, miste die andere 2 vuile jongens en was absoluut niet ontspannen met al die vergelijkende Westerse blikken.
De beenhouwster kwam me halen voor de massage; Dat was zalig. Ze masserde fantastisch goed met een maffe schuimzak, vermassacreerde men fietsbenen en rug en waste mijn haar. Ik was volledig geschrobt maar haar woordenschat Engels was nogal kort. Ik was volledig ontspannen tot ze `TURN!`; riep gevolgd door `SIT!` en daarna `STAY!`, gevolgd door `GO` en dan `OUT!` naar de deur wijzend. Ik kreeg men doek nog gelukkig rond me gewikkeld en stond dan buiten in de koude hal met m'n natte doek, lichaam en haar. Ik waggelde verdwaald terug naar de inkom met omkleedhokjes. In de hokjes kon ik niet in omdat Jasper en Berten de sleutel hadden. Ik zette me rillend op een van de stoelen terwijl de open buitendeur ijskoude lucht naar binnen blies.
Ik begon te overpeinzen dat dit het niet kon geweest zijn. Er moest toch nog een stoombad zijn, een hete stenen tafel om op uit te zweten en ten minste een koud bad.
Ik liep al goed doorkoud met men natte doek terug naar de hamaamafdeling en doorzocht elke deur op de ultieme kamer die ik gemist moest hebben. Maar niets niuws buiten een WC en een kuiskot, tot ik bij de mannenhamaam kwam. Ik dacht de sleutel aan Jasper en Berten te vragen, maar een man deed teken dat ik binnen moest komen. Op aandringen ging ik toch de stomende mannenruimte binnen. Het was er zalig warm, stralen licht vielen door de glazen koepeltjes aan het plafond en de ruimte zag er groot uit met een grote marmeren tafel in het midden, kraantjes, deelkamers... Alles lag bedekt onder een mistige laag stoom. Binnen zag ik de andere mannen die ook aanwezig waren. De struize man (masseur) gebood me(ietwat vriendelijker dan de beenhouwdster) look to your friend, look to your friend. Ik keek rond maar herkende niemand, ik wandelde rond maar herkende nog steeds niemand.
Tot een van die vreemde lichamen recht kwam zitten en Jasper bleek te zijn. Hij lag niet naast Berten maar naast een vreemde Duitser. Berten was zich in een ruimte ernaast aan het afkoelen.

De mannen waren serieus bevoordeeld. Ze kregen een megamassage, hadden een volledig marmeren hamaam tot hun beschikking; met marmere tafel, hete vloeren en een afkoelruimte. De ruimtes waren prachtig, met koepels en veel licht. De sfeer was veel gemoedelijker dan bij de vrouwen. Ik was enorm blij om Jasper en Berten terug te zien en voelde me veel meer op m'n gemak! Al gauw had ik het goed warm op de hitte vloer en was het afkoelen met water zalig. Er werd veel beter begeleid bij de mannenafdeling.
Koude natte doeken werden buiten verwisseld voor 3 droge handdoeken; een voor lichaam schouders en hoofd. We kregen appelthee geserveerd in de ruimte waar ik voorheen goed kou had geleden. Nu had ik de sleutel en stak al snel en proper gerust in men kleren.

Een durum als avondeten en een duik in het hotelbed om de volgende ochtend vroeg op te staan om Chora te bezoeken en Istanbull buiten te fietsen!

DAG 262

We halen de fiets uit het glazen kot en bepakken onze vehikels voor de uittocht. Eerst een bezoek aan een oud kerkje: Chora Kerk/Museum met enorm mooie mozaieken en fresco`s! Vanuit het centrum rijden we Istanbul buiten over een afstand van 30 km! We picknicken met veel fruit; watermeloen en yoghurt en dan terug de wijdse vlaktes!

DE AVONDACTIVITEIT;
Bertens rammelende stroeve achteras, meerbepaald de koffiemolen open gooien.
Na getuur en gepuzzel met 2 peinzende hoofden over de miniscule balletjes en geleiders vindt Berten het obstakel. Buiten vermalen kogellagers is het metaal waar de lagers in draaien kapot.

DAG 263
we brengen de nacht door in een laag eikenbos tussen de witte bloemen.
Die dag trapt F een aantal keer pijnlijk door op haar versleten ketting en tandwielen. De laatste doortrap deed het echt zeer en haar putje is serieus gekneusd.
Berten en Jasper beslissen dat het zo niet meer verder kan! Het is tijd voor verandering! Niet van dat putje maar van de fietsonderdelen.
`Vooral Jasper en Berten vervingen de ketting en tandwielen. Alles is nu goed afgesteld en het is zalig om zo vlot te schakelen.`

DAG 264
We picknicken die middag naast een mausoleum van een profeet en een rottende hond. Door de hitte nemen we vele verfrissende duiken onder de kraantjes langs de weg.


We ontmoeten 2 Roemenen op de fiets. De 2 vrolijke mannen fietsen voor een dochter van een van de 2 die aan Hemofilie(bloederziekte, erfelijke stoornis waardoor het bloed niet goed stolt) lijdt. Ze fietsen naar Istanbul en zijn gesponserd en slapen in goedkope hotelletjes van 30 euro. We krijgen van hen Bulgaars geld om er is goed van te kunnen eten en een kaart van Bulgarije door een slinke hint van Berten!
We willen en kunnen hen helpen met hun gebroken spaak maar ze willen er geen tijd insteken omdat ze toch direct het vliegtuig nemen in Istanbul.

KIRKLARELI
Berten en Jasper doen inkopen. We smullen van het gekochte ijs in een boomplantage. Die avond vinden we een zalig trekkingplaatsje in de alure van een hoogtemeertje diep in de bergen. Voor tekeningen zie verjaardagskaartje voor Lauwerientje.

Snel berichtje uit Servië

Bulgarije zijn we juist uit gereden en het was er prachtig, maar van een hittegolf was geen sprake. We reden er juist van het ene zware onweer in het andere. Sofia was een prachtige en historische stad. Als Bulgarije bij de Europese unie hoort dan kunnen ze Marokko en Turkije er ook wel bij nemen. Je rijd er nog in de jare 70 of was het nu 60. Turkije, en ons kort Grieks avontuurtje waren veel Westerser. De grens met Bulgarije was een schok al heeft Europa er veel geld in gepompt en reden we over spekgladde wegen.

De bevolking is nog in een ander tijdperk blijven hangen, wel mooie houten karren en prachtige houten huizen. De natuur was er zeer woest, prachtig groene bergen en besneeuwde toppen, massa’s riviertjes al vangt de Jasper enkel maar Sardinnekes. De bevolking was schitterend gastvrij, de beren en wolven zijn we tot grote spijt van de Jasper niet tegen gekomen. Maar het beste aan Bulgarije waren de bermen naast de weg, die staan hier vol met moerbij, kersen, krieken, pruimen, beskes en al de andere fruitsoorten. Super genieten. Soms reden we gewoon door een tunnel van al deze lekkernij.

We zijn nu Servië helemaal in het noorden van Bulgarije binnen gereden. De grens was wel efkes schrikken, heel autoritair. We hebben er wel wat tijd besteed en moesten heel onze fietskes uitladen. Al werd de sfeer wel wat losser als ze de Jasper zijn rattenval, vuurstenen, vishaken en een hele collectie tropische zaden tegen kwamen.

We zitten nu in Zajecar en het oogt ‘Oostblok Westers’. We fietsen nog wat bergskes op en af richting den Donau en belanden zo in Belgrado.

Bulgarije ligt achter ons Kapellen voor ons.

Het beste van de drie uit Servië.

Servië!

Een smske van De Drie:

Beste blogbroeders!
Na een hapje Yunanistan (Turkse naam voor Griekenland) en slangenvangsten hebben we Bulgaristan ook aan onze lijst gekaapt! Nu Sofia gevisit met Russisch kerkgedruis en een nieuwe achteras voor Berten gefixt.
Vervolgens een duik in de bergen gevolgd door Servië!

Slopwel!

Jasper, Berten & Fraukje