MONSTERVERSLAG. WIE HAALT HET EINDE?

Beste mensen! Een recordverslag werd hier neergezet als laatste big bang!! k Zou daarom voorstellen om het af te printen! Het is winter dus leesvoer mag er zijn!



Weg van Wenen!(aantal interpretaties?)
Nadat onze ledematen volledig waren vastgezuurd door het experimenteren op de eenwielers van Wendy en Ronja (De twee Zwitserse dochtertjes van Conrad en Hicki, Conrad de broer van Dolf, Dolf de man van Leen en Leen de moeder van Berten) namen we onze vertrouwde stalen rossen terug ter handen. We vertrekken per 2-wieler langs de Helenaroute! Lichtgeladen (Met veel dank aan Fons en Gree! (De ouders van Dolf en Conrad... voor de rest vd linken; cfr. hierboven.))



slingert de weg ons langs een ruige route door een kloof.

Onze route vervolgde zich, gekneld tussen water en de ijzeren Rijn; die zich nu al laat gelden. Het is moeilijk een kampeerplaats te vinden en zo dacht ook een rondtrekkende kanoër die ons fietspad had omgebouwd tot zijn overnachtingsplaats. Plots zien we een uitweg. Of eerder; Jasper ziet een tunnel onder een brug, wat ons steil omhoog de bossen in leidt.We laten onze fietsen achter en verdelen ons over het ruwe terrein om toch een vlakke plek te zoeken. Wanneer ik terug kom van men speurtocht doet Jasper al van ver teken stil te zijn. Een vos wordt voor me uitgejaagd en staat nu tussen ons in met z'n pluimstaart boven het dik struikgewas uit. We zien hem daarna het spoor oversteken. 

We settelen ons na een felle klim door doornen en brandnetels in een gigantisch open veld. 

Dag na dag lijken we ons meer thuis te voelen. De sfeer v h thuiskamperen ligt al volledig in dit veld. Het enige wat het niet huiselijke nog verraad is de afwezigheid van vogelkers.

Boskakken loopt stilaan spaak door de stijgende hoeveelheid muggen. Na een zoveelste poging nemen we een duik in de Donau en racen tegen elkaar door stroomopwaarts te zwemmen. We zijn kapot en gelukkig onze vertrouwde benen weer te kunnen gebruiken, fietsend langs de oevers vd Donau.
Naast weke armen blijken onze fietsonderdelen stilaan ook deze toestand bereikt te hebben. Men voorrekje begeeft het. Een stang is los doorgebroken en de tweede is komende met als nakend gevolg dat het rek naar voor zou schieten en een felle rem geven met wederom als finale reactie: een katapultatie van men lijf (Wat ik graag nog even zou willen sparen).
Oplossing: TER VOORKOMING VAN KATAPULTATIE
Neem: -1touw (half verteerd en vochtig)

  -1 vers takje van de es
en monteer alles tot een consistent geheel. Tot zelfs het rotte touw, na zoveel breuken in staat is blijnen te geven.
Middageten in een hondenpoepweide en plassen met uitzicht over de Donau en haar vissers en vice versa

WIJ CIJFERNEUKERS

We worden gedwongen door de opkomende stormwind een slaapplaats te zoeken. Berten vindt een perfect plaatsje aan het einde van een verlaten bosweg. We houden halt en Bertens ogen twinkelen! Hij tracht zijn mondhoeken nog normale vorm te laten aannemen maar we kennen elkaar te goed:
B(zo droog mogelijk): Hoeveel km schatten jullie dat we vandaag afgelegd hebben? 

J: Het moet veel zijn, heel veel.

F:Haha, ge kunt het aan heel uw houding zien dat het veel is. 

B: Nee, nee, ge moet rekening houden met die duik in de Donau en dat rekje van Fraukje dat we hebben moeten repareren...

J: 'k Schat 135
F: 122B: 147 km gefietst en 7 uur en 21 minuten. We schrikken ons rot en voelen ons ter zelfde tijd echte cijferneukers dat we daar belang aan hechten. Met stormwind rond de tent slapen we op de open plek in het bos. Voor Passau.


De dag start al direct met reparatiewerken. Jasper zit me te jennen en ik rem eens goed om duidelijk te proberen maken dat't genoeg is geweest. Maar zijn reflexen laten het deze keer afweten en hij ramt men volledige achterspatbord kaduul.
Na heel wat wringen en raparatiewerken met het verrotte vochtige touw (cfr. reparatie voorrekje) pedaleren we weer verder.

RAMANASDAG
Berten en Jasper gaan samen de Lidl te lijf en komen stralend buiten en overhandigen me officiëel en fier hun vangst: Een mega grote ramanas!!!!"We hebben de allergrootste uitgekozen en hij kostte nog geen 50 cent" "én", voegt Berten nog toe: Vanonder is er een stuk afgebroken dus heb ik een ander stuk meegenomen! In de omtrek van de Lidl parking hebben de klanten al de schunnigste fantasieën terwijl 2 onschuldig staan te stralen met hun vangst.
UIENDAG
Het volgende waar we een overdosis aan kopen zijn uien. We starten in eenzelfde winkel met -1 zak uien
-gedroogde geroosterde uien
-pijpajuin
-ajuinkruidenkaas
meer volgt!
We fietsen in speedtempo door om vOOr sluitingstijd in Regensburg te zijn. Om indruk op Berten en Jasper? te maken fietst een meisje de godganse tijd voor, tussen en achter ons en rept zich blijkbaar ook als een speer in rotvaart naar Regensburg. De kaartenhandel is gelukkig nog niet gesloten en verschaft ons de kaart van Kelheim tot Rothenburg. 

Het meisje is verdwenen en ik ben haar dankbaar want met wat concurrentie trapt ge dubbel zo hard. We maken nog een stadswandeling door het prachtige Regensburg.

JASPER! EINDELIJK VERLOST VAN DE VLOEK! (cfr. verslag 3? van Marokko?; of voor de trouwe lezers met een goed geheugen!)
Zondag is een klassieker als de dag ZONDER ETEN. We fietsen naar Kelheim zonder kaart (op fotografisch geheugen) en vinden nog peperduur eten bij een bakker; UIENBROOD en gebakjes! 

We eten de taartjes (bij gebrek aan beleg) met veel brood maar hebben nog steeds weinig te eten en veel uien! Die avond duiken we een minibos in tussen de velden. Doorheen dit minibos stroomt een gewone rivier met megavissen. Berten raapt het karige eten bijeen en weet het samen te flansen tot een heerlijke maaltijd met curcuma. Jasper werpt een lijn uit omdat de honger ver van gestild zal zijn na verorberen van het aanwezige eten.
Hij vangt een vis. (jep een schitterende spanningsboog van het verhaal) Zo'n prachtig glimmend exemplaar, groot, fier met zoveel spiegeltjes en kleurschakeringen. Nu ziet hij er nog zo gezond en levendig uit en straks zal hij dood in onze pan liggen.
(Instructies: HOE VANG IK EEN VIS MET EEN BROOS DRAADJE-verdere uitleg bij Jasper maar neem in elk geval een soepele tak. Het beste van de es. Heb je beet? geef een klein snokje, geef mee met de vis zodat de lijn niet breekt en trek de vis als hij moe is, langzaamaan tegen de kant en raap hem met de handen uit het water.)
Jasper helpt de vis naar de andere wereld op tedere en efficiënte wijze (slag net achter het hoofd) en nu is het mijn beurt om de vis te kuisen. Haaien kuisen, duif kuisen,... maar deze vis deed me het meest moeilijk krijgen. Telkens wanneer ik hem op bepaalde plaatsen aanraakte begon hij terug te spartelen. Ik keek Jasper aan en hij zag dat ik het niet goed zag zitten. Hij verzekerde me dat de vis dood was en dat het enkel stuiptrekkingen waren. De vis spartelde nog geregeld wanneer ik hem van zijn schubben ontdeed. De schubben vielen in het water en waren nog lang helder te zien, schitterend op de bodem van de rivier. Nadat de vis nog een keer uit m'n handen was geglipt na een zoveelste stuiptrekking nam Jasper hem van me over en sneed de halswervels door en gaf hem aan me terug. "Nu kunt ge der zeker van zijn dat hij dood is."
Vele stuiptrekkingen en aanwijzingen van Jasper later was de vis gekuist en Jasper fileerde hem en Berten bakte hem op. We hadden honger, waren de vis zeer dankbaar en het smaakte!
Krrrrrrrrrrrraaak scheurt door de avond. Een boom zijn laatste vezels werden doorgeknaagd door een bever.

's Avonds staan we te wachten tot de leden van een kleinschalig famliefeestje de andere kant uitkijken.Wanneer we denken dat het zover is, duiken we zo snel we kunnen het bos in. Daar zitten we in het midden van felgroene wilde natuur vol begroeiing in elke hoogte en vol besjes. Berten oogst er veel van en komt ons voeden. Hij struint van struik met aalbessen, naar bramen en ontwijkt de belladonna. Die avond frituren we heerlijke mozarellabaksels.

REGENWINDREGENWIND (op kop)We fietsen doorheen Rothenburg: Een prachtige stad! vol authentieke huisjes met veel hout, gekleurd leemwerk en oude daken. We bezoeken ook een kerk die rechtgroeit. Door kabels aan te spannen moet de kerk langzaam uit zijn verzakte toestand getrokken worden.We vorderen snel en moeten alweer een nieuw fietsboekje kopen in de boekenhandel van Rothenburg. Rothenburg-Wertheim.Die avond ontspruiten dé ideeën om Lidewij (toekomstig jarige zus Fraukje) mee op fietstocht te nemen. Berten startte hiermee en tekent de gehele aangepaste fiets uit.Deze werd opgestuurd voor haar verjaardag. Het wordt een fiets met -stootbumper voor de koeien -een kiwiplantage -schoenenrek achter haar fiets-wasknijper voor onze geurtjes-stijlvolle rok met ingebouwd zonnepaneel-make-up koffer-transparante zonnehoed voor natuurlijke blondering-taarten en koekjesoven (voor ons)-dubbele spiegel; voor zichzelf en achteruit-muziekdoos als bel-wisselbare buitenbanden in verschillende kleurtejs-serviestas-click pedalen voor hoge hakken-fietspomp als vriendinAls bumper niet werkt, koeienfluit! ; kan ook dienst doen als stoomboot of dwarsfluit!
We willen lidewij de volgende keer enorm graag mee!!!... voor meer info kan u nog steeds terecht bij Berten en Lidewij.
Jasper construeert ook een prachtig kaartje maar ik kan het jullie niet overbrengen want het is achter de piano gevallen. Het was een zalige tekening van Lidewij haar uitdrukking bij de thuiskomst van haar gezuster F.
Mijn kaartje staat nog op de piano dus kom maar af!


In Wertheim kopen we een nieuwe route die we er ook weer snel doorjagen. Lidewij haar verjaardag lokt!
We fietsen langs de Tauber waar boten passeren die golven maken. Prachtige wegen door bossen doen ons verdwalen. We volgen tijdelijk een geïmproviseerde doorsteek om Frankfurt te omzeilen!
ACTIE REACTIE (e Hannes)Die dag stonden we vroeg op. De dag krachtig ingevlogen. Te krachtig.Berten vliegt uit de bocht wanneer hij in het natte hoge gras afdaalt én EEN BOCHT neemt.
RESULTAAT VAN DEZE TE NIET DOENDE ACTIE.-Een berenklauw van een wonde door de tandwielen van zijn ligfiets.-De stuurbout van het onderstuur is zo verwrongen dat navigeren zo goed als onmogelijk is. Na enig overleg en wondinspectie besluiten we toch verder te fietsen met een minimum aan bochten.
REMAGEN
De Remaagse fietsenmaker raadt ons aan zo verder te fietsen. 'Nu is het toch niet ver meer en bochten kunnen pakken is toch niet zooo belangrijk hé!''De schroefdraad van uw kader zal nu al beschadigd zijn. Wanneer we er zo'n bout uit draaien is die schroefdraad volledig naar de genou en is't ipv met onderstuur, zonder stuur.'
Berten ziet de hachelijke klus om geen bochten te kunnen nemen en puur met gewicht te sturen niet zitten en informeert verder.Er zou een ijzerwinkel zijn; links, 2e viaduct link, groot rond punt; links op de hoek. Rechts een Lidl.OPSPLITSINGDe rolverdeling komt tot een goed einde en we sturen ons een weg door het prachtige Eifelgebergte met vele authentieke dorpjes.
Wanneer we s'avonds de eerste plakkaat met Nederlands opschrift zien nemen we vol genot een uitgebreide pauze vOOr;
GEMACHTIGDE OPZICHTERS ZIEN TOEDAT DERDEN HIERNIET PÊCHEREN
Hoe langer we genieten van dit prachtige plakkaat, des te meer we ervan overtuigd zijn dat we nu wel een mijlpaal hebben bereikt.Jasper en Berten gaan afwisselend kijken en die nacht slapen we in een iddyllisch Gimli-landschap met vlak langs de tent een soort van lichtgevende sprookjesachtige Gimlitrein (voor de niet kenners: zie Japanse animatiefilm) die op onregelmatige uren door 'ons' ruig stukje natuur komt rijden.Voor de passagiers in de trein zijn we onbestaande en dat maakt des te meer dat wij drieën in een andere ireële wereld leven. Ver van de gangbare.Onze zoektocht naar een frituur loopt bijna vast door het stuiten op vele kebabzaken. We staan versteld van de vele Vlaamseleeuwstickers op stroomkasten en verkeerspalen.De FRIETEN smaken enorm! Maar het bestellen liep absoluut niet zo gesmeerd ald de frieten die door onze keel gleden!Ik had nooit gedacht dat ik het zou verleren Nederlands te spreken tegen 'vreemden'. 'Een groot pak frieten met zigeunersaus' klonk zo verwrongen dat ik het voor de dame enkele keren moest herhalen.Ik dacht;'Mocht ik het maar in het Engels zeggen'
Ik wisselde blikken uit; links, rechts "van kunnen jullie dit niet voor mij overbrengen?" Maar dan raapte ik al men moed bijeen en sprak voor een derde keer, zeer traag; 'Een groot pak frieeeten met zigeunersaus.'De madame knikte en we konden gaan zitten.
Was de oorzaak -het te lang wegzijn van huis en taal? -de minachting voor een vrouw in het Midden-Oosten wanneer ze in het openbaar spreekt? Daar was het heel vaak ongeoorloofd dat ik de weg vroeg, informatie vroeg of het woord nam bij het inkopen doen wanneer er een man bij was. Water vragen was er voor mij ook niet meer bij.

Het spreken was ook een barrière wanneer ik thuiskwam;-Tegen anderen spreken, buiten ons gedrieën.-Nederlands spreken-Een verhaal opbouwen
De eerste Belgische nacht werd een kikkerplaats langs een grachtje en langs de andere zijde het Albertkanaal. Voor de Belgische ochtend wilden we fris zijn! We wasten ons en namen iets nieuws uit onze kleerkast. In de supermarkt vielen we van de ene verbazing in de andere: Ik (Fraukje) en Berten gingen winkelen. Wat is dat hier? Speculoospasta?
Whow sjiek, laai maar!We kochten hem toch niet omdat hij wel erg duur was en het brood! Zo duur!'Al België zo is, hoe gaan we dan nog kunnen eten', vroegen we ons af.
We picknicken langs het Albertkanaal, zittend op banken waar 'Hou A stad schoon' staat terwijl keuvelende Vlaamse dames af en aan rijden.Belgische coureurs in hun fluopakjes zoeven voorbij.Is dit wel werkelijk? Zijn we echt thuis aan het komen? Klopt die wereldatlas dan toch dat wanneer we de middellandsezeekust volgen we terug Europa bereiken /België/Antwerpen/Kapellen?
Er is toch iets veranderd in de blikken van passanten. Kijken ze nu naar ons?
Plots een luide brul uit een zwerm coureurs: 'GOLLE STA IN DE GAZET VAN ANTWERPEN!Velen kijken ons geïnteresseerd aan. Te geïnteresseerd? We zijn helemaal in de war!
Om het thuisfront te bedanken is Berten reeds van Duitsland bloemen en planten aan het verzamelen, zodat zijn long low vehicle meer en meer begint te lijken op een combinatie van een rijdende botanische tuin en een pippilangkousmobiel. Alles schone planten worden zorgvuldig uitgestoken met ons enige bestek en in onze enige (doorgesneden) waterflessen gestopt. Met de kookpot scheppen we water uit het Albertkanaal om ze niet te doen uitdrogen en Berten drapeert een vuile vochtige sok met fles rond een plantje dat er triestig uitziet. Het is er zo bevenop! Je zou voor minder.
We racen in hoog tempo langs het Albertkanaal. Industrie en herinneringen aan Hannes glijden voorbij.We gaan te snel. Antwerpen nadert al en het is NOG LICHT. Bij klaarlichte dag en rond het spitsuur zitten we vlakbij Antwerpen en niemand weet dat dit nog maar de 14e juli is! We willen vluchten voor alle blikken en duiken de Schotense vaart af om ons te verbergen. De spanning stijgt en wij drie vallen zo hard op! Maar niemand mag ons zien. Nu nog niet. Pas over enkele dagen moeten we afgemat aankomen van de 100 km 'gisteren'. Elk bosje dat ons zou kunnen verbergen blijkt verdwenen.Dorp wordt ipv bos, meer en meer stad Schoten. We zijn onze intuïtie voor een goede verborgen plek kwijt of ligt het echt aan dat Vlaanderen volledig is volgebouwd?
Wie ken ik in Schoten? Wie kent mij? We proberen ons zo onzichtbaar mogelijk te maken en lijken wel te sluipfietsen, terug, langs de Schotense vaart.Tot ons de moed in de schoenen zakt en ons zo lang en zo zorgvuldig besproken, geëvalueerd en geheimgehouden plan al zo vroeg tot zijn einde komt.
"Beeeeeeeeeeeeerrrteeeen!!!!!" klinkt hetNeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!! scheurt er door de hoofden van elk van ons.Neeeeeeeeeeh nu nog niet!Maar de vrolijke vrouw is gelukkig met het weerzien van Berten en vraagt hoe het met hem gaat. Niet beseffend dat ze de eerste bekende is en al helemaal niet wetend dat hij een jaar lang rondtrotterde.De dame was een Bricodame. een Bricokat.
We haasten ons terug naar het Albertkanaal en duiken daar dankbaar een bosje in, gevestigd op twee mierennesten. We koken en leggen de laatste hand aan de voorbereidingen voor het spoken. SPOKEN De verzamelnaam voor alle ideeën ontstaan op de talrijke fantastische avonden met wilde plannen, als drie boerkhafiguren, spokend bij het slapende thuisfront.
We zitten voorbij Schoten en wachten op de duisternis die ons moet dekken. We zitten voor de laatste maal in ons hol, weg van huis en wachten af. Wat zal ons de komende nacht brengen? Komende ontmoetingen?Hoe gaat het leven zijn voor ons drie na deze reis? Of zouden we misschien beter nu nog rechtsomkeer make?We fietsen, fietsen dichter en dichter bij al dat bekende. Ik voel me in trance en toch hyper attent.We fietsen als drie sluipende jagers verder, dieper in het hol van de 'leeuw', dieper in al die herinneringen, herkenningspunten.

Onze eerste grote stop--------------------------- MISSIE 1

WAG22uur
We stoppen op een afstandje, aan de bussen van de Lijn, maken onze eerste videoopname met uitleg over het boeket dat ik in de hand heb.Boeket;-Aardslelijke bloemen-Aardslelijke kleuren-Een bedankingskaartje van Meester Martin."Ter bedanking voor men megavader die men paarden verzorgde en zoveel ton mest geruimd moet hebben en modder heeft gevreten en al zijn paardenvangcapaciteiten heeft mogen toepassen!" ; Moest eigenlijk prijken op het kaartje.In plaats daarvan stond er "Dank voor alles (kartonleveringen) wat u voor onze school (Zonnekind) heeft gedaan. Meerster Martijn (directeur lagere school Kalmthout).

Met onze vermomde cadeau sluipen we dichter naar de WAG toe. Ik herken het absoluut niet meer! Er is zoveel veranderd! Een enorm fietscomplex staat op de plaats van het groene grasveld. Misschien hebben ze ook wel camera's geplaatst.Jasper lijkt de veiligste oplossing om het gebouw te benaderen. Goed ingeduffeld met de bos bloemen nadert hij het fietsenrek. Maar van de zenuwen weet hij niet goed hoe lopen en volgt absoluut mijn aanwijzingen niet.Mijn hart slaat supre snel! Ik ken het hier allemaal zo goed en toch is er zoveel veranderd. Jasper staat in het midden van de straat met de bos bloemen en weet niet meer welke kant uit.
'Ga maar!' 'Naar weer?'Dan ga ik toch mee en Berten ook.Jasper; 'Volgens mij zijn hier geen camera's.' 'Waar zal ik het leggen?'
'Daar in de hoek, voor dat groene vlak?'
Fraukje; 'Ja, nee het staat er niet goed.' 'We steken het in zo'n bar voor de fietssloten.'
We gaan snel weg, naar de Oude Landen en racen van de zenuwen in een rotvaart door de putten en plassen.
We hervinden de rust en fietsen langzaam verder. Overal is het donker. Wanneer auto's passeren knijp ik mn bille samen, men maag krimpt ineen en ontspant zich pas wanneer hij achteloos voorbij rijdt.Vrroem Vroooeeem Vrooooeeeeeeem. Het geluid van een Opel Vivaro motor. Nee, ze mogen ons niet zien!Het is gelukkig een ander busje dan het onze.We rijden zo veel mogelijk achterdoor.
Café Art is Choc in Ekeren zit stampvol. Iedereen staat buiten en wij moeten passeren.Ik hoop zo hard dat Lidewij geen feestbeest is geworden en hier zich mee staat uit te leven.We naderen in rottempo. sneller trappen sneller.We passeren... een enorm gejoel en geroep stijgt op uit de bende neeeh! Ze hebben het waarschijnlijk voor Bertens long low vehicle.
We racen voort. Het gejoel sterft weg. Zou iemand ons herkend hebben? Zou Lidewij of enige vriend/in van haar school het doorgeteld hebben? De kans lijkt zo reëel!
We duiken een braakliggend veld in, vertsoppen de fietsen achter struikjes.Ik blijf bij de fietsen? Jasper en Berten beginnen aan
MISSIE 2 DOLF EN LEEN!
Volledig vermomd; Arabische rok, Arabische hoofddoek en fototoestel willen ze het volgende doel subtiel te lijf gaan."Ze zullen ons zeker niet herkennen al een van die loerzuchtige buurmadammen ons in de gaten krijgt."Ik zie het niet zitten. Wat denkt ge van een iets minder expliciete vermomming? Gewoon een regenjasje waarvan je de kap over je hoofd kan trekken als iemand jullie te pakken krijgt?Het wordt een samensmeltsel van de 2HALF ARABIER HALF ERUROPEAAN (ook innerlijk vrees ik) gaan de twee op een van hun laatste avonturen samen.
Ik blijf alleen achter. Het is muisstil op de akker. De binnenslaapzak die we steeds klaar hebben om over ons te gooien als boerkha's heb ik rond men middel gebonden. M'n dolk zou ik vroeger rond mn onderbeen hebben gegespt maar van messen hou ik niet meer zo veel. Er is zoveel wangebruik.Achter de ramen van de meest nabije huizen flitsen schimmen voorbij. Late opblijvers die nu toch hun warme zachte bed opzoeken.
De grond van de akker is zo mul en koud dat ik enkel op mn schoenzolen kan hurken. Ik mijmer weg over hoe deze reis zal aflopen, en dat we toch NU NOG NIET! absoluut niet gezien mogen worden.Diegene die ons ziet moet zeker zijn mond houden! Maar zou hij/zij er wel mee kunnen lachen? Is thuis rondspoken in ons eigen huis nog we onze thuis na een jaar. Zijn we niet voor een stuk inbrekers die toch op de foute tijd, op de foute plaats zijn...Jasper vreest dat men heel boos zou zijn moesten we vroegtijdig ontdekt worden.We hebben er veel en lang over gediscussieerd en de conclusie bleef telkens; We mogen absoluut niet gezien worden. Dat is de prioriteit. Dan kunnen we achteraf nog altijd zien wat we met de video opnames en foto's doen.



Ik hoor een dierlijk gefluit en een gehuil. Dat moeten Berten en Jasper zijn. Ze zijn lang weggeweest heel lang.Hun ogen schitteren!Vertel vertel! Wat is er gebeurd? Wat hebben jullie gezien! Zijn jullie gezien geweest?!
Berten en Jasper: Mja, het was nog een heel stuk wandelen. We zitten hier best nog ver van de Bloemenlaan. Er is echt veel veranderd! Dolf heeft al een hele schuur opebouwd. We hebben ze zitten bekijken en ze ziet er serieus goed uit!En er is ne groentenhof gekomen; mega ordelijk!Maar er zijn een aantal fruitbomen weg. Ik snap niet goed waarom.én Leen lijkt te weten dat we er al zijn. Ze moet een moederlijk vermoeden hebben gehad. Overal hangen nu al slingers en ballonnen liggen op tafel opgeblazen.Maar ook dat papier aan de deur met; 'LET OP VOOR DE KAT'.Darko lag achter de deur. Het gaat niet goed met hem. hij heeft een soort van verlamming denk ik. hij trachtte op te staan toen ik hem wilde aaien maar viel direct terug om.Eerst zochten we de fietsen om Leen te verrassen door haar fietstassen te vullen met fruit.De fietsen waren moeilijk te vinden door de verbouwingen van de fietsenstalling (cfr. schuur).Uiteindelijk vonden we de fietsen onder een groot plastiek zeil.
We kwamen binnen in huis, overal hingen slingers. 'kheb een stuk taart gegeten van diegenedie nog op tafel stond.Berten daalde af in de kelder en zocht zich een grote voorraad voedsel waaronder een halve taart, noten, wafeltjes en veel meer. Zoveel hij dragen kon, stommelde daarna naar boven, de keldertrap op. Jasper begaf het van de spanning want Dolf was reeds wakker geworden, had al wat tegen Leen gezegd. Veel rumoer volgde. Zwaar belade, met taart, noten,... liepen ze snel naar buiten. Het oorspronkelijke plan om moederlief te bedanken en een taart te bakken was omgezet in een taart meepakken.



Fier wordt de buit op de mulle aarde uitgespreid.
Als rovers in de nacht.

MISSIE 3 NAAR JASPER THUIS!
We fietsen via het wit kerkje naar de achterkant van het domein.Daar verstoppen we onze fietsen onder een aantal taxusbomen, nabij het priëeltje.
De eerste halteWEERZIEN MET MORAN EN SJAT!! Ik durf bijna niet hopen dat ze op de wei staan, op het domein. We naderen de wei. Alles blijft stil, muisstil. De wei lijkt doods. Waar zijn ze, de paarden? Zouden ze op stal staan in Heide? Ik loop de wei af, maar de wei is leeg. Het gras ziet er nog redelijk kort uit dus pas stonden ze hier nog.Jasper duikt al de bossen in. Hij wil het domein verkennen en is al snel uit het zicht verdwenen.We wandelen langs achter, langs het grasveld. Wanneer we langs de lindes naar de huizen gaan begint plots een kat erbarmelijk te janken in de struikjes. Tot overmaat van ramp begint Marrouf ook nog te blaffen. Magawaakhond Mia zal nu wel klaarwakker in haar bed zitten en elk geluid observeren vanuit haar grote raam.

Deze keer blijft Berten achter en gaan Jasper en ik op blote voeten over de kiezels, Jaspers thuis tegemoet.Marrouf is gestopt met blaffen maar kiezels knerpen zo tergend hard in de nacht dat het niet anders kan of elk wakker persoon heeft ons zeker gehoord.Jasper neemt een sluiproute langs het huis. Hij kleeft zichzelf tegen de muren, onder Thomas' raam, langs de voordeur, onder Mia's raam en dan naar binnen na enig klauterwerk.Ik probeer te filmen door het raam maar het glas weerspiegelt te fel. Enkel wanneer het licht van de ijskast opflakkert komt Jaspers silhouet.
We lopen terug naar Berten achter de rododendrons. Met z'n drieën lopen we ons warm naar het zwembad in de hoop we een stevig verlangen krijgen om't water in te duiken.Sneller, sneller, we racen tegen elkaar op en komen aan het zwembad dat erbij ligt als een vlekkeloze schaatsbaan.In de hoop onze opgelopen warmte bij te houden schieten we zo snel mogelijk onze kleren uit(logica lijkt ver te zoeken) en duiken het water in.Zo zalig, zo lang geleden, terug hier in de Kapelse bossen! in't slapend domein.Na de duik kruipen we nat in onze kleren en genieten van de verhalen en het lekkers dat Jasper meenam.Hij veranderde de glazen in "ondersteboven" nar "recht". Deze zeer dappere en herinneringswaardige actie, Jasper waardig, na de grote overlevingstocht is op z'n minst uitmuntend te noemen.Om onze hongerige magen te stillen na de zwempartij had hij -Een potje platte kaas
-én een pak mueslikoeken.We fietsen volledig achterdoor via de Oude Galgenstraat. Eigenlijk doen deze beschrijvingen zwaar tekort omdat er zoveel te zien is, zoveel nieuwe indrukken. Al onze zensoren lijken tot het uiterste actief.
'M'n' Mispelaarlaan is veranderd van een bebost strookje asfalt naar een open straat met graafkranen en allerhande wegenaanlegmateriaal.Jalle bij de overburen is bezig aan zijn auto te sleutelen. (late vogel)
MISSIE 4 MISPELAARLAAN EN 6 ENGELEN
We parkeren onze fietsen in het tuintje van het electriciteitskotje en wandelen langs de tuin naar de oprit. Alles is zo open, rododendrons zijn weg en vervangen door een frêle haag. 'een bloemen-beukenhaag zegt de Werner'.
Contradictorisch met hoe ik 'thuis' verliet, wandel ik nu in alle stilte en duisternis die vertrouwde kinderkopjes op.
Ik loop nog terug naar de fietsen omdat ik het kaartenpakket(met de drie kaarten van elks van ons; zie dit verslag; de lach van Lidewij die Jasper tekende, Bertens instructies voor Lidewij op fietstocht,...) voor Lidewij haar verjaardag vergeten ben. Het is zo'n helder nacht. De maan is bijna vol en iedereen die ons wil zien kan ons direct herkennen. Veel 'mantel van de nacht' is er niet aan.
Iedereen slaapt nu (buiten de Jalle) maar als ons vake zijn hoofd bij het raam houdt kan hij ons direct herkennen.Ik sluip/ren terug naar de fietsen. Neem de envelop met neppostzegel (vele uren werk, kaartjes; vele avonden teken, bedenk amusement en envelop). We droppen het goed op tijd de bus in.De poort is gesloten. Vreemd. Zouden ze misschien tijdelijk een extra hond opvangen thuis?-De truc om de poort zacht open te schuiven.-Het sluipen langs het huis.-Berten die toch nog graag iets toevoegt en zegt.Gestommel boven in de slaapkamer van Walter en Mieke.-We sluipen door de tuin naar Moran en Sjat.-Ze zijn er!-Zo zalig, zoveel te lang geleden! Zoveel nachtmerries ik gehad heb, nachten lang, trillend an angstig wakker gewoden en tellend al slapend in de woestijn;
-Gisteren gaf ik ze geen eten.
-Eergisteren? nee, dan ook niet. -Vorige week? Nee, ik heb ze toch ook geen eten gegeven?
-En de week, de maanden daarvoor?
Zoveel nachten rillend wakker geworden, beseffend dat ik in een tent lag ver van huis.

-Ik hinnik zachtjes en een diep huhuhuuuuuh komt ver uit Morans keel.
En nu te zien dat ze stevig gevoed en er nog even pittig uitzien.Kleine Sjat komt er ook al gauw 'aandartelen', maar die is voor de handen van Berten enJaspre.Zo gelukkig bij mn paarden terug te zijn. De volgende tocht moet zeker met een levend ros.Ik kan niet wachten te ontdekken hoeveel Moran verleerd is.Amper iets blijkt. Hij reageert nog super fijn op alle signalen en kijkt zeer aandachtig. Dan zit ik op haar rug en geef een lange massage.
Nu terug weg.We geraken toch niet binnen in die megavesting met ingenieuze trucs tegen inbrekers.We verplaatsen wat tuin materiaal en een wasbak, maken nog wat lawaai en wanneer we gestommel horen in de ouderlijke kamer vluchten we snel de straat op naar het minituintje met onze fietsen.Die nacht slapen we in het Oude Galgenbos tussen de struikjes. half 5.
We slapenLang uit in hetOude GalgenbosZo dicht bij huis.Zo dicht bij al die dierbare mensen.
We slapen tot de middag. Dan bsluit Jasper de GSM aan te zetten: Heksenketel breekt los!De GSM is plat. Zoveel mensen trachtten ons te bereiken! We moeten vooral snel Dolf en Radio 2 bereiken blijkt.Nergens een stopcontact, we kunnen jet bos niet uit want het is dag. Iedereen kan ons verraden, herkennen.We hadden gedacht de laatste dagen en nachten van de reis languit te acclimatiseren in het Oude Galgenbos met in ons achterhoofd de constante aantrekkingskracht naar zoveel mensen die we treug willen zien, zo dichtbij!
Wie kan zijn mond houden? Wie heeft een stopcontact!Wie woont het dichtste bij het bos?
De familie Knockaert? Mensen waarvan 'kweet dat ze bestaan, maar zouden ze mij nog kennen? Na 10 jaar?Berten blijft bij de tent en bewaakt het struikenkamp terwijl hij zich zo lange tijd artistiek kan uitleven om z'n schetsboekje nog vol te krijgen. Jasper en ik sluipen het bos uit en kropen de aansluitende Rosenlaan in. Nu zoeken welk huis. Het eerste huis dat in aanmerking komt blijkt het toch niet te zijn.Het 2e huis met naamplaatje
KNOCKAERT
kan niet missen. Nu nog aanbellen en uitleggen wie we zijn, maar de deur vliegt al direct open en een heel warme en hartelijke vrouw doet open en begint direct : 'Jij moet Fraukje zij.' Ik sta versteld want ik zou de dame niet herkennen, moest ze niet in haar eigen deuropening staan.
We worden onder een woordenstroom binnengelaten, krijgen verschillende visies over het Midden-Oosten, reizen, godsdient en meerdere glazen fruitsap ingegoten.Ondertussen sterkt de batterij van de GSM zich aan.Filip wordt er ook even bijgehaald en er ontstaat een vriendelijk stil gesprek.
We bellen met Dolf: Voor 5 uur moeten we met Radia 2 afspreken op de laatste kampeerplaats vOOr de aankomst! 'Waar zitten jullie nu ongeveer?' 'Bij Geel, iets voorbij Geel' (is't antwoord. Volledig ingeoefend en ik begin het bijna te geloven.)

In m'n achterhoofd begint de twijfel te knagen. Waar zijn we aan begonnen. Dat we nu ook de media gaan voorliegen en VTM wil perse met ons de laatste km's doen met het motorgedraas van hun VTM kar achter ons.
Terug bij Berten, zit hij tegen de sterren op te schetsen, te schilderen en te tekenen. Dat schetsboekje moet toch volgeraken. De landschappen en Kapelse bomen vliegen op het blad!
Heel ons kampement tussen de rododendrons begint op een zigeunerkap te lijken. We hebben al onze vangsten van de voorbije nacht uitgestald en proeven geregeld van de huiselijke smaken.
Er wordt geoefend met een afgesabbelde rest van een krop sla, hoe te antwoorden op de komende interviews.Samen zitten we rond de telefoon in de bosjes wanneer we radio 2 spreken. Er volgt geen direct interview maar ineeens morgen in de camping waar we de laatste nacht doorbrengen. Wanneer ze horen dat we geen camping nemen en wild kamperen moet er overlegd worden met de redactie hoe dat praktisch te regelen en of dat dat wel ethisch verantwoord is.
We zouden misschien beter in de tuin bij een van ons drie thuis gaan staan en dat adres opgeven.VERRASSING!
Radio 2 belt terug. Berten regelt de afspraak, waar de Schotense vaart in het ALbertkanaal uitkomt.Dit vonden ze een zeer vreemd idee. Ze zouden het voorleggen aan de redactie want hun TOMTOM had nog nooit gehoord van 'waar de Schotense vaart in het Albertkanaal uitkomt'. Er werd teruggebeld en de afspraak was geregeld.We krijgen vaak telefoon van het vergaderfront: Dolf, Leen, Mia en Mieke. Ze hebben duizende vragen maar we verdenken ze van niet na te kunnen laten om toch maar eens te bellen...
We proberen nog te rusten, ter voorbereiding op de nachtelijke rit die ons nog te wachten staat. Ongezien Kalmthout/Kapellen uitfietsen tot voorbij Schoten?
De avond valt, de duisternis valt ook. We proberen zo onopvallend mogelijk weg te fietsen maar daar komt
START TO RUN BABE; LIDEWIJ in haar jogtenu de straat in joggen.M'n hart slaat op hol. Ze mag ons nietzien. Ik fluister gespannen: fietsen, fietsen, sneller. Zonder om te kijken racen we weg. Was het Lidewij echt? Ik weet het nu nog steeds niet (19/12/08).
Wie weet wat voor geheimen ze voor ons hebben. We fietsen, maar het wordt lichter door de opkomende maan. Terug langs het kanaal tot voorbij Schoten. Daar duiken we links de bossen in en slapen de laatste slaap.Het was laat.
De ochtend was er snel en het deed pijn uit de tent te kruipen, in te pakken, in de bossen naar het toilet te gaan, wetende dat dit een fase definitief afsluit.Wat voor fase?
De toekomst bepaalt het heden.
De ontmoeting aan het kanaal wordt nog opgehouden door de ketting van Berten die het voor het eerst begeeft en dan start het ontbijtinterview. Cfr. blog.
Wanneer het leven rondom de Schotense vaart op dreef komt worden we constant aangesproken.De ketting gerepareerd en het begint te regenen. Druilerig fietsen we verder tot ik platte band krijg. M'n 4e.Die plakken we onder een grijze brug. We nemen een halte bij de Bloemenlaan. En alles wordt fleuriger. De hemel trekt open en we rusten uit op de speksteenkachel.Iets voor de middag vertrekken we naar de Kapelsestraat.We draaienIk kan schrijven dat ik het fantastisch vond aan te komen. Zoveel mensen die op ons wachtten, zoveel verhalen te vertellen. En werkelijk ook. Ik was nieuwsgierig. Maar de angst was ontegensprekelijk zeer fel aanwezig. Wat gaat dit geven. Wij drie terug in de oude samenleving. Ieder terug z'n eigen gang. Welke gang? Het voortdurend bijeen zijn gaf ons een sterkte, zodat we elkaar 'onverbiddelijk' begrepen.

We draaien de oprit op. Overal vlaggen en witte linten. We versnellen onze tred tot zo snel. Een groep van mensen maakt zoveel kabaal. Zoveel lachen en juichen, een rode loper, een grote houten poort en dan al die warme handen die ons vasthielden.

Het beste van elk van ons!

De Drie

Voor meer van deze fottos druk hier naast, rechts boven op album 3 (Berten).
en zie in de map van Wenen tot Kapellen.
en voor de echte fans staat hier ook en map met tekeningen uit Bertens schets boekjes. en de Eenden voor Italië (hier betaalt Fraukje en Hannes de camping onkosten in Italië met). echt fraukje haar stijl!!!!!!

Aankomst in de media

Hieronder het interview op Radio 2:

Het bestand kunt u hier downloaden. (rechtermuis, opslaan als)


Ook ATV was langsgekomen, deze reportage kunt u hier bekijken:
http://www.atv.be/


Ook Gazet Van Antwerpen heeft een artikel gemaakt dat verscheen in de krant van vandaag (17 juli). Let wel op: het artikel staat enkel in de Metropool-Noord editie van Gazet Van Antwerpen.

Interview Radio 2

Beste Zadelpijn-fans,

Morgenvroeg kunnen jullie dankzij Radio 2 meeluisteren naar de laatste ochtend van onze Fietsers voordat ze thuis arriveren. Rond 7u45 zullen de mensen van Radio 2 Antwerpen klaar staan met ontbijt en een gezellige babbel, dit alles kan je live volgen op Radio 2 in het programma Ochtendpost.

Groot nieuws!

Beste vrienden, familie en zadelpijnfans!

Een jaar en twee maanden geleden vertrokken in Kapellen twee vrienden op een fietstocht rond de Middellandse Zee. Een tijdje later vertrok er ook een meisje met de fiets die samen met haar begeleider de vrienden trof in Italië. Zo zetten ze met drie de tocht voort door woestijnen, bergen, rots- en sneeuwlandschappen, om op woensdag 16 juli terug thuis te komen. (overmorgen dus!) Ze komen ten vroegste aan om 12u dus zie dat je er bent om de blijde intrede van onze fietsers te vieren. Vergeet toeters en vlaggetjes niet!


Wat Praktische informatie:

Aankomst: ten vroegste om 12u (wees op tijd)
Adres: Kapelsestraat 41 (oprit bij bord “Het Zonneke”)
2950 Kapellen

Wij zorgen voor hapjes en drank, laat iets weten als je er bij kan zijn.

Tel (Mia): 03 664 61 01
email: hannes.deville@gmail.com

Teaser

Kunst, Donau, Westen en fam Kok!

Budapest zit erop. We rijden deze prachtige stad met spijt in het hart weer uit,
maar de natuur fleurt ons terug op. De natuur geeft ons telkens terug een huiselijker gevoel. Hier voelen we ons toch beter en al gauw nemen we een zalige duik uit een wilgenbosje de frisse Donau in.

We hebben onze zware alcohol achtergelaten bij de kotmannen en fietsen licht van gewicht verder!
Het eerste wat we tegenkomen is een groot plakaat van de eerste ligfietswinkel sinds Antwerpen. De ligfietsman gooit Bertens as open en ontdekt iets wat hij nooit zag. De as is inwendig volledig scheefgezakt en er zit een grote deuk in. Een nieuwe achteras is een absolute must!
Naast de achteras blijkt Bertens kader weer een serieuze barst te vertonen. Hij kan elk moment in twee breken en kraakt hevig wanneer we hobbelende wegen nemen.
Na deze ontdekkingen fietsen we snel verder en hopen Belgie nog te halen voor de fatale breuk!

DE DONAU
We volgen de Donau, slapen langs de Donau, wassen ons in de Donau, eten langs de Donau,...
Ondertussen starten we de gedachten hoe het zou zijn om thuis te komen? Hebben we nog wel manieren, zijn we niet te veel verwilderd?
We lachen ons kapot bij allerlei scenarios en besluiten al gauw om de DAG VAN DE ELEGANTIE te houden.
Uiteindelijk blijkt die DAG VAN DE ELEGANTIE alleen op te gaan voor de vrouwen. Mannen hebben dat niet nodig klinkt het.
Oneerlijk is het wel maar ik vind het voor mezelf wel de moeite om te proberen en om nog thuis aanvaard te worden.

Het wordt een ongezellige dag vol afgemeten blikken, handelingen,... we geven het al snel op. En genieten na een halve dag terug enorm van wild en ontspannen verder te reizen!

DE VOLGENDE DAG

We fietsen richting BRATISLAVA en slapen vlak voor we de stad binnen zijn. Berten vindt een idyllisch plaatsje op een brug tussen twee meren. We zitten lange tijd stil door de bossen te gluren om een familie bevers niet te storen.

We verlangen zo naar een duik in het frisse water maar besluiten eerst te koken en te eten. De hitte is enorm maar de muggen stimuleren ons toch om ons volledig in te pakken. Puffend en slagend naar de muggen verorberen we onze maaltijd maar ondertussen nadert er een fel onweer.
Snel voordat de storm volledig boven ons uitbarst spelen we ons voedsel naar binnen en nemen een duik maar het onweer is recht boven ons voor we het weten.
De regen gutst in grote vlagen over onze reeds natte hoofden. Wanneer we ons naar de kant willen begeven om in de tent te duiken komt er een hevige windvlaag aanstormen.
Er breekt een hels gekraak los tesamen met felle bliksem en donder en bomen en kruinen van de naastliggende populieren komen naar omlaag. Ikzelf gil het uit en bevindt me plots bijna boven op het hoofd van Jasper. Een kruin landde op enkele meters van ons in het water. We rennen het water uit en beginnen de tent te verstevigen. We vinden te weinig zware stenen en leggen onze eigen wtardichte bagae buiten om de tent aan vast te knopen.

Het onweer woedt nog lang voor maar gelukkig niet meer met een tweede zo felle windstoot.

De volgende dag in Bratislava zien we beelden naast hun sokkel liggen, bomen over bruggen, wegen, autos,...

WENEN

Via een dijk rijden we Wenen binnen. In Wenen zuigen we ons volledig vol met cultuur; We zien verzamelingen van werken van Oscar Kokoshka, Paul Klee, Monet versus Picasso, Schiele, Klimt, Andreas Fogarasi, Julian Opie, Hundertwasser en veel te veel om op te noemen! (De voetbalgekte negerend)
Als slaap en super ontspanningsplaats mochten we bij Conrad (broer van Dolf) en Hicki en kroost verblijven! Het was heel gezellig mede omdat de ouders van Conrad en Dolf er ook waren. Ons Nederlands werd weer flink bijgeschaafd en onze beschaafdheid werd automatisch ook een fiks opgebeurt.
We genoten van de heerlijke pizzatractatie en van het eenwielerrijden! Ik genoot vooral enorm van de aanwezige piano!

Berten en Jasper ontwikkelden zich hier als de ideale tuinmannen en verplantten samen met Hicki, Conrad, en iedereen zowat een beetje een hoop tomatenplanten.
Hicki wist de volgende dag te vertellen dat het aantal tomatenplanen nu op meer dan 200 staat!

We volgen nu verder een deel van de Donau en draaien dan af richting Zwitserland! We fietsen nu zeer lichtgewicht omdat we de ouders van Dolf met twee enorme trekkingszakken materiaal hebben opgezadeld!

Allemaal proficiat met het harde studeren en geniet van de verdiende vakantie! Doen wij ook ;)!

Die Drei

Jasper Berten Fraukje

Het lot verrast ons in het Oosten

We naderen Belgrado en zijn verbaasd van zijn grauwe maar anderzijds wel knappe sky line. Drie immens hoge betonnen flats zijn van zeer ver te zien. We fietsen er tussendoor
en belanden in een prachtig historisch gedeelte, al valt alles wel een beetje bombastisch uit.
We vinden een zeer vriendelijk madammeke in een toeristinformatiebureau die ons gratis de kaarten van de Donau fietsroute bezorgt: Van de Zwarte Zee tot Budapest. Dit kwam zalig uit want we hadden nog geen fantsoenlijke kaarten gevonden! Nu geraken we voor een lange tijd van de drukke wegen verlost.

Euforisch van onze vangst beginnen we de route op de stoep van een grauw appartementsgebouw te bekijken. Er passeren steeds mensen die ons willen helpen. Het worden er zoveel dat het op een MontyPyton filmpje begon te lijken.
Maar uiteindelijk bleek dat we op de stoep van de fietskaartmakers zelf zaten en we werden uitgenodigd in hun bureau. We werden zeer enthousiast ontvangen en kregen al de achterliggende informatie achter elk streepje op de kaart! We wisselden sites uit en beiden beloofden elkaar een link naar elkaars site te maken! Dus Hannes: we sturen het je nog door! Merci in elk geval!


Belgrado (maffe stad)!

Het centrum was veel fijner dan de eerste indruk op de sky line. Het heeft een prachtig kasteel en winkelstraten vol met Renaissance en Barok gebouwen. De stad ligt prachtig gelegen op het punt waar de Sava in de Donau samenkomen.
Maar in Belgrado liggen vooral heel veel galerijen en de eerste die we binnenstapten bleek meteen het centrum van de Lithografie te zijn. Fraukje kreeg er heel wat andere technieken voorschoteld.

Belgrado blijkt echt een kunststad te zijn en we springen de ene galerij na de andere binnen. Onze reis begint er nog een andere dimensie bij te krijgen: Het Midden-Oosten had vooral oude culturen te bieden, maar van hedendaagsekunst was er amper iets.
De overgang van Oost naar Oost is toch wel een heel verschil. Wat zal Westen worden?

Op zoek naar een jazzfestival was ons wild uiterlijk de politie opgevallen en werden we als verdachte items een halt toegeroepen. Onze paspoorten werden uit ons plastiek koffiezakje gehaald en volledig gecontroleerd.
We vroegen of ze misschien het Jazzfestival wisten zijn maar ze konden enkel het politiebal leveren.
We kamperen op een eilandje in de Savarivier en bezoeken de dag erna nog een galerij met archeologische vondsten van 8ooo jaar geleden. Vervolgens deden we de stads ZOO die dat half in het kasteel was gelegen en half in ge gracht. In de ZOO zatten zowat al de standaard zoodieren maar vooral een grote collectie wolven en beren die dat we hier ook in het wild zouden moeten kunnen tegen komen.

Het was lang geleden dat we een stad eens kunnen uitrijden over fietspaden. Het geeft een raar gevoel!

s Avonds belanden we bij een vakantiehuisje aan de Donau waar we onze tent kunnen opzetten. In de vroege avond wordt er gediscussieerd door de Serven over biolandbouw, in de late avond enkel over alcohol (met alcohol!).
Een van de mannen bleek een belangrijk persoon te zijn in 1 van de laatste Servische oorlogen.
Hij wist zijn eigen verhaal te vertellen, weer heel verschillend van al de anderen in de voorgaande landen. Hij moest al de conserven in Marokko gaan opkopen om het leger eten te geven. Hij leek hier wel een beetje ondergedoken te zitten, al denken we niet dat hij een van de loslopende oorlogsmisdadigers is (maar ge weet nooit).

Door een prachtig natuurpark vol met reuze lindenboomen richting Kroatie gereden.

KROATIE!

Het Westen kwam hiermee nog een stap dichter en het was gedaan met de Orthodoxe kerkjes.
Het fietsten was zalig, nu dat we terug in het bezit van fietskaarten zijn. Een stevig minpunt voor ons als wildkampperders was dat er overal landmijnen tussen de grens van Servie en Kroatie lagen.

We vonden een vervallen huisje in een nog steeds onderhouden boomgaard. We vroegen aan een Sint-janskruid oogstende man of dat we hier mochten kamperen.
Geen probleem en we werden savonds bevoorraad met veel bier, raki ,groentjes en een mega brok spek(vet!). Deze man was een ex van bij de militaire politie en wist ons weer zijn deel van van het oorlogs verhaal te vertellen.

De volgende dorpjes zagen er zeer luguber uit. Alles was gebombardeerd. Elk gebouw zat vol gaten: ziekenhuizen, scholen flats ,fabrieken historische kerkjes. Echt niks was overgelaten.
Het leek of de laatste kogel net gepasserd was. Overal waren ze huizen aan het heropbouwen of kogelgaten aan het opvullen.

We reden verder door prachtige natuurparken vol vijvers en moerassen en ontelbare mooie vogelsoorten. We zagen vossen, herten, marters,en massas grommende everzwijnen met jonkjes.
s Avons kampeerden we in een prachtig donker woest bos.
We zetten de tent op een omgewoeld stuk dat we veilig hadden geschatomdat hier nog steeds de bossen vol met mijnen liggen. In het ruige woud vinden we ook recente berensporen en vandaar bouwt Jasper een heel boomstammen fort rond de tent.

We koken op een honderdtal meter en savonds heisen we al ons eten in de bomen. Tijdens het eten kwam er een diep verdacht gegrom uit de bossen . We hielden het honden fluitje en de noodfluitjes klaar met de hoop dat de beren ervan zouden schrikken .
Jasper had een dubbel gevoel en had toch graag een beer uit het bos zien komen maar anderzijds waren ze in de Belgrado ZOO toch wel best groot en maakten we massas noodplannen.
(toevoegsel Fraukje: Enige situatieschets: Het was spannend: We zaten in een pikdonker bos, hadden net een hoop geurend spek gebakken en speelden stil hap voor hap ons voedsel naar binnen. Elke zwarte vlek werd in de gaten gehouden op veranderingen en het eten kouwen was hinderlijk om elk fijnste geluid te horen. Af en toe weer een een diep grrrrrrrrrrrr. We deden onze toiletgang ver van de tent, wasten de spekgeur uit onze handen en poetsten de tanden. Jasper stookte vuren met veel rook rondom de tent. Het eten hing ver weg. Moesten we doen of we dood waren als de beer kwam? lopen? fluiten? Voila c'est ca!)
We sliepen goed en werden wakker in ons fort omringt door everzwijnen. Als we stil bleven staan zagen ze ons niet en rieken deden ze ons al zeker niet want stinken doen weer zeker even hard!!!

Fraukje gaat ermee verder!
Kroatie, platgebombardeerd door Servie, weigert in elk kantoor om geld te wisselen. We kunnen nergens onze grote hoeveelheid Servisch geld kwijt! Er zit niets anders op dan terug de grens over te steken en in Servie zelf het geld te wisselen in Euros.

Zodus: SERVIE 2e maal

Met de bom geld deden we mega inkopen. We rollen naar Belgie vrees ik: Berten en Jasper kochten voor die middag: 1bak ijs, 3 grote potten platte kaas en bier. En dan nog te bedenken dat Jasper en ik die enorme hoop spekvet nog naar binnen moeten wurmen die we in Kroatie kregen. En dan is er nog die mega fles lokale sterke drank die we meekregen: Na het Midden-Oosten kan ik al helemaal niet meer tegen alcohol.

De decadente maaltijd smaakte wel enorm en we vlogen op onze vehikels over de Donauroute. Hongarije was er direct en was een grote verrassing!

HONGARIJE

Werkelijk een prachtig land. Zigeuners, woonwagens en straatkinderen waren de grootste afwezigen. In plaats daarvan bulkt Hongarije van de ordelijke sfeervolle dorpjes met prachtige fietsmogelijkheden! We reden over dijken door hoge golvende graslanden vol bloemen. De fietspaden worden zelfs fietsautostrades met enorme hoeveelheden trekfietsers. De weg is vlak, de wind staat richting Belgie maar de hoeveelheid ontmoetingen en gesprekken met trekkende fietsers wordt eindeloos.

We zijn verbaasd over de vele fietsers maar vooral over hun geplandheid van de reis. Dan moeten we daar zijn, dan volgen we die route, dan moeten we terug thuis zijn, zullen we de volgende camping halen?. We dachten dat er veel meer fietsers vrij reisden zoals wij maar voor vele fietsers is er een vast programma en een vaste portie stress.
Wanneer Berten de eerste ligfietsers aan de horizon ziet staat hij te springen op de dijk! Het koppel gaat angstig voor dit dolle enthousiasme ver aan de kant rijden maar de bobkar en Bertens ligfiets overtuigen hen hun angst weg te steken.
De twee zijn pas vertrokken en trekken eropuit voor 2 jaar! Ze hebben weelderige plannen: China, Australie, Afrika doorkruisen,... Alles ligt al min of meer vast. We zijn verbaasd over de grote afstanden die ze willen afleggen en raden hen The Iron Gate aan langs de Donau. Ze hebben gepland om die niet mee te doen want daar nemen ze de bus, daar het vliegtuig... We zijn wat teleurgesteld. Wanneer komen we eens de reizigers tegen die dezelfde filosofie hebben als de onze: De cultueren langzaam zien verglijden, niet te fixeren op arriveren of op grote afstanden?

We slapen langs de Donau
We slapen bij rijke Hongaren en worden ondergedompeld door de man in alcohol, door de vrouw in een gezondheidskuur. Ze bereid een groentenmaaltijd voor ons en een groentenontbijt. De vrouw is therapeute en analiseert en behandelt per computer haar patienten. s Ochtend stelt ze voor een van ons te onderwerpen aan haar therapie. We zijn zeer benieuwd en betreden haar praktijkruimte. Een sjiek bureau met 1 compoter, twee vreemdsoortige bakken met een metaalplaatje en Middeleeuws foltermateriaal lijkt het: leren banden om rond hoofd, armen en voeten (plastiek) te doen.

Berten wordt HET SLACHTOFFER

Hij wordt aangesloten op de computer, bzzzzt, bzzzzz en krak: MEGA GEZOND, SUPER WEERSTAND, FYSIEK IN ULTIEME TOETAND, NIKSKE PROBLEMEN en EEN MEGA SJIEKE AURA VOL GOUD EN GEEL wordt op het scherm geprojecteerd. Enkel 2 mensen voor hem hadden ook zon goede weerstend. De rest slaagt alle records!

Daarna treedt de genezing (massage, accupunctuur,... inclusief)in gang: bzzzz bzzz. De computer haalt elke wervel uit Bertens ruggegraad, draait hem rond en plaatst hem terug... Nu is em in nog betere staat dan dat hij al was en de dame voorspelt dat we hem niet meer zullen kunnen bijhouden bij het fietsen.
We laten Berten alleen alles opruimen en op de fietsen laden zodat Jasper en F hun energie kunnen sparen om Berten bij te benen. Nee, zo ver laten we het niet komen!
We krijgen creme voor onze knieen en pillen van olijfbladeren die we alle drie nodig hebben.
De medicatie wordt getest op de metalen plaatjes verbonden met de computer. De computer zegt hoeveel procent dat dat bepaalde medicament goed voor ons is.

We nemen afscheid, geven een houtsnijwerkje voor alle hartelijkheid en bestijgen rein en wel onze vehikels. Hop naar Buda en Pest.

ONTSPANNEN BUDAPEST

In Budapest worden we direct opgevangen door een bende universitaire kunst hippies. We mogen hun appartement als uitvalsbasis gebruiken om Budapest te belagen.

Budapest is een enorm mooie stad met weelderige gebouwen, daken met dakpanmotieven, een prachtig parlementsgebouw,... en een weelderig nachtleven. De bewoners nemen ons mee op sleeptouw door het wilde nachtelijke bestaan van Budapest. We komen in kleine barretjes, sfeervolle feestjes, maar de alcohol blijft weelderig stromen. Ik ben blij als ik aan een bus fruitsap kan beginnen en erin ben geslaagd alle volgende aanbiedingen pintjes af te slaan. Het wordt alweer terug licht. Wij drieen zijn kapot van het feesten de luide muziek die we absoluut niet meer gewend zijn en de alcohol. We besluiten om terug naar het appartement te gaan maar de kotmensen willen nog verder gaan. Een jongen brengt ons gelukkig naar het appartement en we leggen ons te slapen na een wilde nacht.

Nu geen alcohol meer.

Wanneer we opstaan is het al ver dag en bezoeken met drieen de stad. Beter kon niet: het is die avond en nacht THE NIGHT OF THE MUSEUM. We kunnen met een ticket genieten van zeer veel sfeer, muziek overal in de stad en musea tot 2 uur snachts.
We voelen echt de westerse festival en stadssfeer volledig door ons lichaam druisen en het is enorm gezellig. Een bom cultuur: We gaan van het Etnografisch museum (bruisend van wereldmuziek en workshops) naar het Terrormuseum (zeer kunstig ingericht communistisch/oorlogsmuseum), naar het Museum of Fine Arts (half vol Belgische en meestal Antwerpse kunstenaars) naar het Contemporary Art Museum (zeer sjiek! waar de kunstenaars tussen het publiek ronddartelen). De nacht is om, het wordt wederom licht en we zitten vol indrukken, propvol!

Op dit moment is het de volgende dag: We hebben het appartement voor ons alleen, ik typ op een kotlid zijn MACBOOK en Jasper ontspant zich met schetsen en Berten schildert.

Wat misschien komen zal:

Bratislava
Wenen: Bezoek aan de familie van een broer van Dolf
Zwitserland: Bezoek aan de Zwitsers!

Heel veel groetjes van ons drieen!

Berten, Jasper, Fraukje

Dopis iz Srbija

Wederom onderschepte post:

We zitten nu in Servië in Smederevo aan de Donau die we verder willen volgen door Kroatië, Servië, Hongarije, Slowakije en dan Oostenrijk Wenen.

We zijn nog niet direct thuis want er liggen nog trektochtjes op de loer maar we verwachten of denken ons wel thuis voor 22 Augustus.

Groetjes van De Drie

(De fotomappen worden vaak geupdate, de laatste: Cultuurshock In Het Oostblok)

Midden-Oosten versus Oostblok

Boerhkas versus wulpse naaktheid

We zijn nu het Midden-Oosten uitgebold en gearriveerd in de Oostbloklanden. Direct ervaren we de cultuurshock. Berten en Jaspers ogen rollen bijna uit de oogkassen bij het zien van de aanstootgevende reclamepanelen van sensuele zo goed als naakte vrouwen tot serieus pornografisch materiaal. Het hangt voor iedereen open en bloot op straat en de jeugd zelf loopt er enorm wulps bij. Ik die me constant inpakte in lange broek en lange mouwen zie nu wel de kans om mn kleedje terug boven te halen maar de shock blijft groot. We kenden maanden enkel boerkhas of gesluierde dames.
Hetgeen gepaard gaat in deze verandering van cultuur heeft ook een positieve keerzijde. In de voorgaande landen had men absoluut geen begrip voor ons idee qua fietsen, interesse in cultuur, respect voor natuur. Hier in het Oostblok is er veel meer openheid voor een eigen persoonlijkheid. We worden niet meer nagejoeld en met onbegrepen blikken en gebaren vergezeld.
Mannen en vrouwen lopen hier soms half naakt rond maar er is respect voor ieders eigenheid. We worden met veel meer respect en appreciatie behandeld. Langs de wegen aplaudiseren mensen. Niet om ons uit te jouwen als een freakshow maar werkelijk uit steun en dat maakt het fietsen zoveel aangenamer!

Alcoholverbod versus alcoholellende

Buiten het verschil tussen boerkhas en persoonlijkheid waren we ook serieus geshockd door het alcoholgebruik! Van landen waar elke druppel alcohol serieus taboe is kwamen we in de Oostbloklanden waar liters alcohol voor een prikje wordt gekocht.
In het Midden-Oosten ervaarden we snel dat we onze mond moesten houden over alcohol. 1 keer naar een pintje vragen leverde ons een man op die iedereen verboodt met ons te spreken.

Maar in het Midden-Oosten was er geen alcoholellende. Vaders zaten thuis en zorgden voor hun gezin op een trouwe manier. Oude mannen hadden een gezamelijke ruimte ingericht waar ze een gezamelijke pot hadden met thee en ieder serveerde om te beurt glaasjes thee terwijl er gezelschapsspelen werden gespeeld. Dit beeld zagen we constant in elk dorp tot we in de Oostbloklanden serieus wat miserabele toestanden zagen. In de kleinste dorpsgemeenschappen hangen eenzame mannen op een fles warnm bier van 3 liter te steunen. Mensen waggelen over de straat en zien er enorm onverzorgd en absoluut energieloos uit. Wazige vaders zitten te drinken naast hun kleine zoontjes op cafe en de moeders zijn niet veel beter. Telkens wanneer we de weg vragen (echt elke keer, zonder uitzondering) komt ons eerst een alcohollucht toe en daarna een antwoord op onze vraag waarheen.
Dat was dan hetgeen we zagen want het meeste zal wel achter gesloten deuren gebeuren. In het Midden-Oosten was er armoede maar onder de armen was er nog steeds een fierheid en een daadkracht als boer, als verkoper van zakdoekjes,... Die daadkracht is hier volledig in de grond geslagen door de alcohol.
Misschien toch beter een alcoholverbod? Of laten we ieders zn eigen persoonlijkheid en zwakheid?

Genoeg over gedachtes en gesprekken die we hadden. Nu verder met de dagelijkse gebeurtenissen...

We bezoeken nog een aantal laatste moskees in Turkije waaronder een machtig exemplaar van de bekende architect Sinan. Dat is de laatste stuiptrekking Turkije want we vervolgen onze trek met Yunanisten (Griekenland! Merci blogmasters!).
Niet in gedachte dat we de grens gaan oversteken was ik af met de bladeren van een wilde cannabisplant. De geur is fel maar de grens is kleinschalig. Het enige obstakel dat we moeten passeren is een militair die ietwat sullig naar boven staat te turen. FLATSH daar vliegt een moerbeibes rakelings langs zijn uitgestrekte handje en splatshed op de grond kapot. We rijden langs en hij kijkt verder naar boven hoe de vogels de moerbeien lospikken en hoopt met zn open handje op een betere vangst.
We moeten zo hard lachen!

Griekenland!

We overnachten in Griekenland tussen de korenbloemen en worden overdag geannimeerd door de vele slangen die onze weg kruisen. Zie fotos! De laatste slang (deze was zoals de duif een verkeersslachtoffer) was bijna ons avondmaal geworden maar omdat we niet wisten hoe lang ze al in de zon lag, liet Jasper ze toch achter. `Ze lijkt pas overreden, haar lichaam is nog enorm soepel en zacht.`

Bulgarije!

Na vele kersen en moerbijen en handen en gezicht vol onuitwisbare vlekken bereiken we Plovdiv! Laten we het de cultuurhoofdstad noemen van Bulgarije. Het is een hippe stad vol hippe mensen waar we een mega ijs verorberden en verschillende amphitheaters bezochten en een optreden van lokale authentieke dansende jongelingen bijwonen. We genieten van het vleugje live muziek en plannen om meerdere optredens en misschien wel festivalletjes mee te pikken op Europees grondgebied!

Wilde Cannabis

We fietsen al een tijd met bermen vol wilde cannabis. We leren het verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes maar blijven gezonde fietsers dus trekken we er een kruidig theetje van met klaproosblaadjes, camille en munt.

Berten toont zijn zak verzamelde kruiden voor de avondthee.
F: Zou je niet uitkijken met die Camille?
We schieten allen in de lach. Maar onze voorgaande camillethee was door overdosis camille en te lang laten trekken enorm zuur uitgevallen.
We besluiten het theetje te maken met maar drie bloempjes camille.

De thee is lekker en pikkant maar buiten vuurvliegjes die we zien voor en na de thee en muggen die we voelen voor en na de thee is er geen enkel verschil. We slapen goed.

De weg die we verder volgen is enorm rustig omdat hij is afgesoten voor wegenwerken. Onder het fietsen redt Jasper een klein vogeltje en berten vele overstekende kevers en ander overmoedig insectgedruis.
Jasper en Berten doen samen inkopen en komen buiten met producten die we lang niet zagen en smaakten! Appelmoes!, Verse Vis!, Pekelharing!, Straffere mosterd!,... We smullen! Daarna schildert Berten en maakt Jasper een nieuwe pincette uit hout. We hebben wat wilde haren te verwijderen.

Voordat we Sofia binnen rijden genieten we van de ruige Bulgaarse natuur. Dichte bossen vol wilde dieren en ruige riviertjes bieden zalige kampeerplaasten.
Jasper geniet van het rivierleven door met zen handen te proberen vissen. Na veel wilde duiken en ijskoude handen en het risico eens in een slang te pakken heeft hij toch een riviermossel in de handen. `In de Belgische ardenne lukt alles veel beter!` Jasper ziet en hoort veel herten en als er een beer in de struiken een boomstam om wil keren sluipt hij erheen. Het geluid dat uit de struiken komt is zeer luid maar er kunnen geen mensen a h werk zijn. Jasper probeert dichter en dichter te komen maar het ondoordringbare struikgewas maakt het moeilijk. Gelukkige resultaat: Geen beer, een hele Jasper!

We fietsen Sofia binnen met een grote honger naar cultuur. We vallen direct het toeristoffice aan maar de dame is een boerin en wil ons in niets verder hlepen. We jkrijgen een folder en een kaartje zonder een woord verdere uitleg.
B en F: Wat kan u aanraden om te bezoeken wanneer we maar 1 dag de tijd hebben?
BDame: Kijk in de gids
B en F: Kan u ons meer informatie geven over cultuur in Bulgarije in het algemeen?
BDame: Neen
B en F: Weet u een camping in of rond Sofia?
BDame: Hebben we niet.
(terwijl er wel een stond aangeduid op onze map)
We rapen al onze krachten bij elkaar, persen er nog een glimlach uit en vragen vriendelijk:
B en F: Weet u misschien een stockageplaats voor onze fietsen.
BDame: Neen, hebben we niet
(staart onophoudelijk naar het plafond)
B en F: Mogen we misschien onze fietsen voor het Touristoffice zetten (Wat nog nooit eerder een probleem was).
BDame: Neen
B en F: Weet u een fietsenwinkel?
BDame: haalt schouders op en kijkt weg

We doorploegen het toeristenboekje met een kleine pagina voor de bezienswaardigheden. De rest is reclame. We zeulen onze fietsen van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid en komen zo bij prachtige Russische kerkjes en grote basilieken. Na de kerken houden we een fietsenmakersronde. De eerste fietser die we tegenkomen is een Eddy Merckx fan en brengt ons naar een waardeloze fietsenmaker met enkel plastiek gerief. Daarna brengt hij ons naar een struize dame van 1 meter doorsnede. Zij verschaft een prima shimano deore achteras voor Berten na zich onder de ligfiets te hebben gewurmd. Wanneer ze de buitenband die Berten wil kopen (Big Apple van Schwalbe) rond zich drappeert wil een andere klant een foto maken. Ze slaakt een kreet en trekt woest het fototoestel uit zijn handen.
We rekenen af bij de heftige dame en rijden Sofia uit. Van een derde fietsenmaker krijgen we smeerolie voor de kogellagers.

Die avond stomen we boccoli terwijl we in een bloemenveld kamperen. Berten geniet ondertussen na van zijn nieuwe speeltjes en leest informatie voor over Bulgarije.

Die ochtend hangen Jasper en Berten tot drie uur smiddags over en onder de ligfiets. Ik schrijf en teken en luister af en toe hoe het gesteld is met de as.
`Zou ik er negen kogellagers insteken of acht?`
-Nieuwe as
-Nieuwe ketting
-Nieuwe achtertandwielen
-Nieuw vitessekabeltje

We vertrekken uiteindelijk met grote honger en fietsen de bergen in zonder een dorp tegen te komen.
Die avond vinden we een plaatsje boven een riviertje. wanneer we aan het koken zijn breekt een hels onweer los dat blijft hangen boven ons hoofd omdat het de col (die morgen op ons menu staat) niet over geraakt.
De donder en bliksem worden luider en luider en komen dichter bij elkaar en dus dichter bij ons tere tentje. Het water stroomt reeds door de tent en we nestelen ons bovenop de waterdichte zakken. Wanneer een megaknaller de hemel lijkt in twee te splijten steekt mijn kin plots volledig in mn landlapmok en zit ik een halve tent verder. Het onweer blijft lang doorgaan. Wanneer de regen luwt zetten we de binnentent op en plannen om de komende keren een gracht te graven.

B gaat verder

We rijden door natuurlijk Bulgarije; vol verwilderde boomgaarden (zalig voor ons), velden, uitgestrekte wouden en vele verlaten prachtige houten huisjes. De volledige bevolking lijkt te willen overleven door honing te verkopen aan de kant van de weg. Daar waar enkel drie doorweekte fietsers zich wagen.

Die avond riskeren we ons nog maar eens om te frituren. Maar nu enkel frietjes.
We bouwen een shelter onder een zalige kriekenboom, want frituren in de tent doen we niet. Er hangt nogmaals een onweer in de lucht, en regen en frit vet beloven niets goed.
Alles loopt goed en we hoeven fraukjes brandwondencentrum niet in te schakelen.
Als desert maken we een kriekenstoofpotje geplukt boven ons overdekt fritkot.

dagen aan een stuk is er onweer. Dat maakt dat we snel verder trotteren met de hoop het onweer voorbij te fietsen. Of volgen we het juist?

De Maguragrotten

We begeven ons op kleinere lappendeken weggetjes van asvalt, de bergen in. We fietsen naar de Magura grotten. We weten er absoluut niets van maar er stond een wegwijzer naar.
Eens aangekomen blijken ze gesloten en ziet alles er doods vervallen uit, maar in 1 kotje brandt nog licht. Al is er geen kat te bespeuren.
Met de hoop dat er hier morgen iemand het hek van de grotten komt open doen, kamperen we hier voor dit kotje en eten we sinds lang nog eens aan een tafel.

Diezelfde avond komt er nog een bewaker af. Hij maakt er geen probleem van dat we hier kamperen en weet ons duidelijk te maaken dat het morgen open gaat.
De grotten waren verbluffend mooi met hallen van 40 meter hoog en 50 m breed. Overal staan kunstwerken door de tijd gemaakt. Er zouden ook oude rotsschilderingen moeten te vinden zijn maar deze plaatsen waren jammer genoeg afgesloten wegens restauratie.

De regen houdt nog niet op. We fietsen verder. Door de regen beginnen de takken zo hard door te hangen dat we door een tunnel van fruitbomen beginnen te fietsen. We genieten van rode en witte moerbeien, zwarte en rode kersen, totdat onze magen even hard verzadigd zijn als onze kleren van de regen.

We bezoeken nog een prachtig klein kloostertje, gelegen in het midden van groene wouden. We worden zeer vriendelijk rondgeleid door een Ghottic ogende monnik.
De kerken staan vol met Capadoccia-achtige schilderingen. De muren van de kerk ogen wat raar. De ramen zijn omgebouwd tot schietgaten in tijd van oorlog.

Het druilerig weer wordt ons te veel en we vluchten naar Servie! De grens houdt ons wel langer op dan eender welke grens in het Midden-Oosten. Ze lijken ons niet te vertrouwen of zijn ze enkel geintreseert in de inhoud van onze bagage. Ze zijn zeer geinteresseerd in de landen die we deden en vragen ons uit over hoe we het overleven.
Maar we zitte hier toch al droog!

We vliegen Servie binnen en willen nog stoppen voor de eerste grote stad om te slapen maar het is te stei,l en voor we het weten zitten we middenin de stad.
Daar rap nog een speedee berichtje op de blog gezet en de reis in de schemering verder gezet.
s Avonds tussen de moerassen toch nog een plaatsje gevonden in een doorweekt noten bosje.

Romuliana bezocht.
Romuliana is een oud Romeins keizerlijk kasteel gebouwd door een oorspronkelijk kleine soldaat die zich had opgewerkt door zijn dapperheid. Galianus streedt in vele veldslagen en werd keizer. Om zijn laatste dagen te slijten had hij dit kasteel laten bouwen. Vermoeid en voldaan reed de mens in zijn koets naar zijn kasteel via Sofia. Maar onfortuinlijk genoeg lagen er overvallers op de loer. Hij werd beroofd van zijn oude dag en had zodus nooit van zijn weelderige kasteel kon genieten.

Het graf van zijn moeder en hijzelf liggen in dezelfde vorm als de tempels in het kasteel. De grafplaats ligt wel op 1 km afstand dus voelde hij zich misschien toch ietwat thuis.

We bollen nog efkes de uitloper van de karpaten over, ontfermen ons over een aangereden puppy, duiken een groot zalig meer in, duiken met fiets en al een rivier en sjesen naar beneden richting de Donau. Waar we ons nu bevinden.

Fraukje heeft contact kunnen maken met een oud medestudent van de academie die afkomstig is van Servie. Hij zal ons van afstand (omdat we niet konden plannen wanneer we waar zouden zijn in Servie) proberen gidsen door Belgrado en de rest van Servie!

Verder gaan we de Donau volgen tot Duitsland? We weten het nog niet zeker! Misschien overnachten we bij familie van Dolf in Wenen en volgen we de route die Leen en Dolf ooit fietsten! Jullie lijken dichter te komen!

Veel liefs van ons drieen!

Fraukje Berten en Jasper

Beenhouwerspraktijken inTurkse Hammaam

Bezoek aan het Topkapipaleis;

Een paleis ter grote van zeven hektaren, 24 sultan generaties,4000 inwoners en een enorme harem met prachtige tegels en een enorme wapen-, juwelen-, porcelein colectie,koetsen,.....te veel om op te noemen, te groot om te vatten. We moesten veel bijbetalen om de harem te bezoeken, waar de gecastreerde eunuchen vroeger de bewaking en orde behielden. De harem was onbeschrijfelijk mooi! We vielen van de ene verrassing in de andere, van kamer naar kamer, en nog veel meer.
Onderweg naar de hamaam springen we nog enkele moskees binnen, waarvan een prachtige betegelde blauwe moskee. Misschien nog mooier als De blauwe moskee.
Dan langs de kruidensouq op zoek naar een hamaam om onze afgepeigerde benen door de Turkse gehaktmolen te laten draaien door de maseur beenhouwers. De mannen en vrouwen afdeling zijn gescheiden. Eerst ons omkleden en een handoek om doen.
Met doek komt F in een ruimte waar vrouwen zich zitten te wassen met heet water. `Ik las in het boek van Fatima dat daar gerust benen geschoren mogen worden en je er zo vuil mogelijk heen moest gaan.` Daar vuil heen gaan was geen enkel probleem met onze wilde levensstijl en men berenbenen scheren deed ik maar al te graag, dus nam ik scheergerief mee.

Bleek dat in deze hamaam enkel propere nette westerse madammen zaten, die men vuile lijfje dat ik gretig waste en men behaarde benen die ik zeer gretig scheerde met zeer grote minachtende blik in zich op namen. Ik voelde me absoluut niet op mijn gemak, miste die andere 2 vuile jongens en was absoluut niet ontspannen met al die vergelijkende Westerse blikken.
De beenhouwster kwam me halen voor de massage; Dat was zalig. Ze masserde fantastisch goed met een maffe schuimzak, vermassacreerde men fietsbenen en rug en waste mijn haar. Ik was volledig geschrobt maar haar woordenschat Engels was nogal kort. Ik was volledig ontspannen tot ze `TURN!`; riep gevolgd door `SIT!` en daarna `STAY!`, gevolgd door `GO` en dan `OUT!` naar de deur wijzend. Ik kreeg men doek nog gelukkig rond me gewikkeld en stond dan buiten in de koude hal met m'n natte doek, lichaam en haar. Ik waggelde verdwaald terug naar de inkom met omkleedhokjes. In de hokjes kon ik niet in omdat Jasper en Berten de sleutel hadden. Ik zette me rillend op een van de stoelen terwijl de open buitendeur ijskoude lucht naar binnen blies.
Ik begon te overpeinzen dat dit het niet kon geweest zijn. Er moest toch nog een stoombad zijn, een hete stenen tafel om op uit te zweten en ten minste een koud bad.
Ik liep al goed doorkoud met men natte doek terug naar de hamaamafdeling en doorzocht elke deur op de ultieme kamer die ik gemist moest hebben. Maar niets niuws buiten een WC en een kuiskot, tot ik bij de mannenhamaam kwam. Ik dacht de sleutel aan Jasper en Berten te vragen, maar een man deed teken dat ik binnen moest komen. Op aandringen ging ik toch de stomende mannenruimte binnen. Het was er zalig warm, stralen licht vielen door de glazen koepeltjes aan het plafond en de ruimte zag er groot uit met een grote marmeren tafel in het midden, kraantjes, deelkamers... Alles lag bedekt onder een mistige laag stoom. Binnen zag ik de andere mannen die ook aanwezig waren. De struize man (masseur) gebood me(ietwat vriendelijker dan de beenhouwdster) look to your friend, look to your friend. Ik keek rond maar herkende niemand, ik wandelde rond maar herkende nog steeds niemand.
Tot een van die vreemde lichamen recht kwam zitten en Jasper bleek te zijn. Hij lag niet naast Berten maar naast een vreemde Duitser. Berten was zich in een ruimte ernaast aan het afkoelen.

De mannen waren serieus bevoordeeld. Ze kregen een megamassage, hadden een volledig marmeren hamaam tot hun beschikking; met marmere tafel, hete vloeren en een afkoelruimte. De ruimtes waren prachtig, met koepels en veel licht. De sfeer was veel gemoedelijker dan bij de vrouwen. Ik was enorm blij om Jasper en Berten terug te zien en voelde me veel meer op m'n gemak! Al gauw had ik het goed warm op de hitte vloer en was het afkoelen met water zalig. Er werd veel beter begeleid bij de mannenafdeling.
Koude natte doeken werden buiten verwisseld voor 3 droge handdoeken; een voor lichaam schouders en hoofd. We kregen appelthee geserveerd in de ruimte waar ik voorheen goed kou had geleden. Nu had ik de sleutel en stak al snel en proper gerust in men kleren.

Een durum als avondeten en een duik in het hotelbed om de volgende ochtend vroeg op te staan om Chora te bezoeken en Istanbull buiten te fietsen!

DAG 262

We halen de fiets uit het glazen kot en bepakken onze vehikels voor de uittocht. Eerst een bezoek aan een oud kerkje: Chora Kerk/Museum met enorm mooie mozaieken en fresco`s! Vanuit het centrum rijden we Istanbul buiten over een afstand van 30 km! We picknicken met veel fruit; watermeloen en yoghurt en dan terug de wijdse vlaktes!

DE AVONDACTIVITEIT;
Bertens rammelende stroeve achteras, meerbepaald de koffiemolen open gooien.
Na getuur en gepuzzel met 2 peinzende hoofden over de miniscule balletjes en geleiders vindt Berten het obstakel. Buiten vermalen kogellagers is het metaal waar de lagers in draaien kapot.

DAG 263
we brengen de nacht door in een laag eikenbos tussen de witte bloemen.
Die dag trapt F een aantal keer pijnlijk door op haar versleten ketting en tandwielen. De laatste doortrap deed het echt zeer en haar putje is serieus gekneusd.
Berten en Jasper beslissen dat het zo niet meer verder kan! Het is tijd voor verandering! Niet van dat putje maar van de fietsonderdelen.
`Vooral Jasper en Berten vervingen de ketting en tandwielen. Alles is nu goed afgesteld en het is zalig om zo vlot te schakelen.`

DAG 264
We picknicken die middag naast een mausoleum van een profeet en een rottende hond. Door de hitte nemen we vele verfrissende duiken onder de kraantjes langs de weg.


We ontmoeten 2 Roemenen op de fiets. De 2 vrolijke mannen fietsen voor een dochter van een van de 2 die aan Hemofilie(bloederziekte, erfelijke stoornis waardoor het bloed niet goed stolt) lijdt. Ze fietsen naar Istanbul en zijn gesponserd en slapen in goedkope hotelletjes van 30 euro. We krijgen van hen Bulgaars geld om er is goed van te kunnen eten en een kaart van Bulgarije door een slinke hint van Berten!
We willen en kunnen hen helpen met hun gebroken spaak maar ze willen er geen tijd insteken omdat ze toch direct het vliegtuig nemen in Istanbul.

KIRKLARELI
Berten en Jasper doen inkopen. We smullen van het gekochte ijs in een boomplantage. Die avond vinden we een zalig trekkingplaatsje in de alure van een hoogtemeertje diep in de bergen. Voor tekeningen zie verjaardagskaartje voor Lauwerientje.

Snel berichtje uit Servië

Bulgarije zijn we juist uit gereden en het was er prachtig, maar van een hittegolf was geen sprake. We reden er juist van het ene zware onweer in het andere. Sofia was een prachtige en historische stad. Als Bulgarije bij de Europese unie hoort dan kunnen ze Marokko en Turkije er ook wel bij nemen. Je rijd er nog in de jare 70 of was het nu 60. Turkije, en ons kort Grieks avontuurtje waren veel Westerser. De grens met Bulgarije was een schok al heeft Europa er veel geld in gepompt en reden we over spekgladde wegen.

De bevolking is nog in een ander tijdperk blijven hangen, wel mooie houten karren en prachtige houten huizen. De natuur was er zeer woest, prachtig groene bergen en besneeuwde toppen, massa’s riviertjes al vangt de Jasper enkel maar Sardinnekes. De bevolking was schitterend gastvrij, de beren en wolven zijn we tot grote spijt van de Jasper niet tegen gekomen. Maar het beste aan Bulgarije waren de bermen naast de weg, die staan hier vol met moerbij, kersen, krieken, pruimen, beskes en al de andere fruitsoorten. Super genieten. Soms reden we gewoon door een tunnel van al deze lekkernij.

We zijn nu Servië helemaal in het noorden van Bulgarije binnen gereden. De grens was wel efkes schrikken, heel autoritair. We hebben er wel wat tijd besteed en moesten heel onze fietskes uitladen. Al werd de sfeer wel wat losser als ze de Jasper zijn rattenval, vuurstenen, vishaken en een hele collectie tropische zaden tegen kwamen.

We zitten nu in Zajecar en het oogt ‘Oostblok Westers’. We fietsen nog wat bergskes op en af richting den Donau en belanden zo in Belgrado.

Bulgarije ligt achter ons Kapellen voor ons.

Het beste van de drie uit Servië.

Servië!

Een smske van De Drie:

Beste blogbroeders!
Na een hapje Yunanistan (Turkse naam voor Griekenland) en slangenvangsten hebben we Bulgaristan ook aan onze lijst gekaapt! Nu Sofia gevisit met Russisch kerkgedruis en een nieuwe achteras voor Berten gefixt.
Vervolgens een duik in de bergen gevolgd door Servië!

Slopwel!

Jasper, Berten & Fraukje

Is het dan boel ın ıstanbul

Beste Blogheldhaftıgen: Als de Grıekse hapjes op de bodem van uw maag lıggen moogt ge deez deel achter 'De ervaren boskakker' zetten.

BEYKOZ

We arrıveren ın Beykoz, onze geplande uıtvalbasıs om Istanbul voor meerdere dagen te belagen.we worden al dırect geconfronteerd met zwaar drankgebruık ın dıt moslım gedeelte.Men had ons hıer voor gewaarschuwd. We zoeken een campıng om vandaaruıt per boot over de bosporus Istanboel te belagen maar de boot heeft slechte uren en er ıs ın de veste verte geen campıng te bespeuren. Dan maar belegerıng vanuıt een hotelletje ın het oude centrum van de stad. We nemen de boot naar de overzıjden van de bosporus

DE GROTE OVERSTEEK DER CONTINENTEN

Zo arıveren we ın EUROPEES deel ISTANBUL het oude en mooıste gedeelte!
De europese kust verschıjnt als een lust voor het oog;met houten venetıaanse huızen gelegen ın het water met zalıge terrasjes en tuınen! Het ıs al laat en we moeten nog met onze fıetsen het centrum volledıg bınnendrıngen. en dat op spıtsuur. Alle verkeer zıt potdıcht maar met berten op kop proberen we er ın een rotvaart door te manouvreren. Berten had zın ın de race door het zotte verkeer maar elke outo slıbt dıcht nadat ze berten hadden gezıen. ze wıllen berten Beter zıen en Rıjden zo Fraukje klem en Jasper nog meer. We worden door een klanten sprokkelaar naar een goedkoop hotelletje gebracht. Daar slaagt berten er ın om nog goed af te bıeden maar het wordt toch het allerduurste hotel ooıt genoemd maar we hadden geen keus hoorden we van ander reızıgers. We koken ın de dormıtorıe en zıjn kapot van het wılde verkeer.

Dag VERKENNING ISTANBUL

Met de druk van een lopende rekenıng aan hotelnachten begınnen we Istanbul ın hoog tempo te bezoeken.

Eerste: BLAUWE MOSKEE
Enorm groot met gıgazuılen. 10 tot 20 meter omtrek? De jasper zegt:'Zeker 7 meter doorsnede.' En volledıg betegeld met blauwe deels bruıne motıeftegeltjes en vele onbeschaamtelıjk geklede mensen.

Tweede: De AYA SOFIA
Van buıtenuıt vormt hıj een machtıg bouwwerk met zoveel nıeuwe bıjgebouwen dat het een magnıfıeke stad lıjkt.
Het huıdıge museum dat vroeger een moskee was en oorspronkelıjk een basılıek ıs overweldıgend qua verfıjnde mozaıeken. De Chrıstelıjke mozaıeken bleven goed bewaard onder de Moslım plaasterlaag. Nu zıjn grote delen van de mozıeken terug bevrıjd. De kerk/moskee vormt een maffe mıx van bıjbeltaferelen en koranmotıeven en spreuken. Uıtzonderlıjkerwıjs werden de Chrıstelıjke mozıeken nıet vernıetıgd. Zwaar onder de ındruk verlaten we de Aya Sofıa. en begevem ons rıchtıng toılet en mıddagmaal.

De volgende etappe wordt

Derde: MUSEUM OF ARTS
Met een grote tapıjtencollectıe uıt graftombes en vele prachtıge Oosterse tekenıngen. Foto's trekken mag nıet dus begınt Fraukje als een gek schetsen te maken van de tekenıngen tot er een school kınderen passeert dıe van elk belachelıjk voorwerp een foto of fılm schıeten. Ze kıjken zelfs nıet meer naar wat ze fılmen.
Gefrustreerd omdat Fraukje geen foto's mag trekken en dıe horde kınderen geen gram commentaar krıjgen wandelt Fraukje verder. Berten neemt het heft ın handen en neemt stıeken enkele prachtıge foto's van de tekenıngen.

Vıerde: zoektocht naar de BASILICA CISTERN
Dıe gıgantısch groot zou moeten zıjn maar we wandelden er gewoon over. Bleek dat hıj grotendeels onder de grond zıt.

Vıjfde: de SOUQS
Een nooıt gezıene gemodernıseerde souq. Nıet te vergelıjken met de authentıeke sfeer van Damascus of Aleppo maar toch zeer sjıek.
Ik(Fraukje) krıjg vooraleer de souqs bınnen te gaan een opvoedıngscursus van Jasper en Berten. 'Fraukje, ge moogt geen ınteresse tonen ın een of ander tapıjt ander hangen we voor uren vast aan theetjes en rollen tapıjten.' Al bıj al zıjn de tapıjthandelaars van Istanbul gelukkıg dıe van Marokko nıet. Of zıjn we al stevıg gehard ın 'neen' zeggen of negeren?
Toch even: De tapıjten dıe we als glımpen ın onze ooghoeken zagen zıjn prachtıg, zeer orıgıneel en met sprookjesachtıge motıeven.
Berten durfde zelfs op den duur ınteresse tonen ın Turks porselıjn met heel fıjne tekenıngen van Oosterse helden, jacht en lıefdestaferelen. We lıepen verschıllende verkopers af om de goedkoopste kommetjes te vınden.

Zesde: grote moskee
alla Aya Sofıa.

Zevende: de unıversıteıt

Achtste: De grootste moskee van Istanbul. Deels afgesloten voor restauratıe.

sNachts slaapt Jasper onrustıg omdat een man steeds de kamer ın en uıt loopt. De eerste keer zat de man ın Jaspers broek en aan ons gerıef. Hıj komt nog vaak terug maar Jasper schıkt alles van waarde rondom zıjn hoofd en reageert op elk geluıd.

Het wordt donker hıer buıten het ınternetcafe dus we gaan onze fıetsen eens pakken en een bos opzoeken en wat eten prepareren.

Voor de volgende keer:
-Hoe reed Berten al vanaf Italıe met een as met een stuk uıt: De koffıemolen?
-Hoe reed Fraukje met dezelfde kettıng en tandwıelen heel de voorgaande afstand?
-En nog meer maffe acts van Jasper bosman...

Tot de volgende!

Het allerbeste van
De DRIE
en nen enorme gelukkıge verjaardag aan twee moeders: Leen en Mıa!