Verslag Sexy Six

(klik op foto...)

Dit is een verslag van de periode dat Thomas en Go naar Italië vlogen en samen met Berten, Jasper, Fraukje en Hannes door Italië reisden, van 26/08/07 tot 07/09/08.

Wie zijn de Sexy Six?
Go => Duracel
Fraukje => Ronkje
Jasper => Si-Mohammed
Thomas => Tédé
Hannes => Ijsboereke
Berten => Barba Rosso

De groep bestond ondertussen al uit 4 doorgewinterde (eerder zongebruinde) fietsers: de Italianen Ronkje en Ijsboereke en de geëmigreerde Marokkanen Barba Rosso en Si-Mohammed. De groep zat aan een holiday res(t)ort bij Lago di Albano, één van de vulkanische meren rond Rome. Hier besloten ze 2 teams te vormen: de zieken werden achtergelaten en Si-Mohammed en Ijsboereke werden uitgestuurd om de ‘Toeristen’ op te halen van Aeroporto Ciampino. Ze vonden een prachtig kamperplaatsje op 1 van de ruines op de Appia Antica, een in tact gehouden oorspronkelijke weg naar Rome met een wegdek dat dezelfde ouderdom uitstraalt. Een blij weerzien dat het gezinnetje bijna compleet maakte (Mamma Mia zat toen in de Alpen).
De eerste dagen bleven we aan Lago di Albano, Ronkje bleef ziek ondanks de homeopathiekuur die ze van Barba Rosso kreeg. De gezondere individuen amuseerden zich ondertussen met tot aan de boei en terug te zwemmen. De cadeautjes en brieven van thuis wisten de zieke zeker op te fleuren en de Bols die ons vader had meegepakt zorgde ervoor dat Si-Mohammed gigantische kikkers begon te zien.
Toen Ijsboereke het meer leek over te zwemmen (hij raakte maar halfweg) kwam de Carabinieri langs, niet voor hem maar om aan de rest te vragen of ze hier toch niet wildkampeerden. Overtuigend nee knikken en hopen dat ze niet komen controleren.

We hadden nu wel lang genoeg aan het meer gezeten en vertrokken op culturele uitstap naar Rome. De Toeristen sprongen op de trein, de rest op hun fiets. De fietsers, die het leuk vonden een omweggetje te fietsen, vonden de Toeristen uiteindelijk op la Piazza del Campidoglio. Terwijl Duracel bij de fietsen bleef ging de jeugd Rome verkennen. Van de ruines rond het Colloseum tot aan het christelijke centrum San Pietro. Als slaapplaats kozen we weer voor de plek op de Appia Antica. Het was al donker toen we vanuit Rome over deze antieke weg richting slaapplaats rolden, dit onvoorspelbare wegdek ’s nachts berijden was een hele uitdaging, er reden ook opmerkelijk veel auto’s over deze gatenkaasweg. De volgende ochtend merkte Si-Mohammed op dat de zwervers er opvallend netjes bijliepen. Duracel ging op nader onderzoek uit en kreeg “We work here” als antwoord van een van de weinig om het lijf hebbende dames. Zijn tweede bezoek duurde wat langer, bleek dat hij een dieptegesprek, zover dit mogelijk was, probeerde te houden met de meisjes.

De Sexy Six werden voor een paar dagen gescheiden, de Toeristen namen de trein naar een gebied aan de kust ten zuiden van Rome. De fietsers deden hier enkele dagen over, opgehouden door een heerlijke zwembeurt in een meer en de Middellandse zee én door een stel hippies die vlakbij in een commune woonden: Een gast met een vouwfietsje en een bordje “No Oil” nodigde ons uit om bij hem te komen eten. Midden in het stadje waar we waren was een soort tuin verborgen. Hier woonde hij met vrienden in een commune, ze hadden veel olijfbomen en een groentetuin waaruit we meteen enkele ajuinen en tomaten plukten om in de heerlijke spaghetti te doen. Hij vroeg of we geen zin hadden om meet te doen met een fietserbijeenkomst die in centrum Rome samenkomt en alle verkeer platlegt, we gingen hiervoor niet terug naar Rome gaan.
De laatste nacht voor de 6 terug verenigd werden sliepen Si-Mohammed en Ijsboereke op een klein bruggetje omsingeld door blaffende straathonden die Si-Mohammed met 1 welgemikte steenworp het zwijgen op legde. Die ochtend waren het geen honden maar Politie die ons kwamen storen. Na een lange Italiaanse uitleg zee Ijsboereke dat hij geen Italiaans kon.
Politie: “Anglesi?”
Ijsboereke: “Yes”
Politie: * brabbelt iets in het Italiaans *
Politie: “Chiao”

Een steile klim bracht de Fietsers bij de Toeristen die een kampeerplaatske vlak bij dit pittoreske dorpje hadden gevonden. Hier bleven we enkele nachten. Duracel en Si-Mohammed gingen wandelen en zouden tegen de middag terug zijn, tegen de namiddag kregen we een sms dat ze helemaal tot aan de top waren gewandeld en niet voor het avondeten terug zouden zijn. We besloten om Ronkje, die nog altijd niet beter was geworden, naar de dokter te brengen. Het doktersvoorschrift werd in de apotheker gehaald en we trokken verder, die nacht sliepen we op een camping, onder protest van campinghater Barba Rosso.
Onze volgende kampeerplek was een verlaten, zeer goed onderhouden natuurpark. We installeerden ons bij enkele picknickbanken en genoten van de prachtige natuur en van onze laatste dagen in Italië. Ronkje was al aan het genezen dankzij de medicijnen. Op 6 september ging ieder zijn eigen weg: Ijsboereke, Duracel en Tédé naar de luchthaven om naar ons Belgenland te vliegen; Barba Rosso, Ronkje en Si-Mohammed fietsten verder naar het zuiden van Italië.