Verslag 10

Beste toehoorders, hier schrijven we verder na het afscheid van de Sexy Six. Veel leesplezier!

Dag 1

De armoede is enorm groot. Hoertjes hebben zelfs het geld niet een vitrine te betalen en stoken zich warm aan de plaatselijke vuilnisbelten. De stank is doordringend.
Jasper eeuwig op zoek naar visdraad vond aan de andere kant van zijn nieuwe aanwinst, zijn goede daad van de dag voor de dierenwereld. Een fel roodgebekt, groenpootwaterhoentje had de haak volledig ingeslikt, waaraan het touw vastzat. Omdat het hopeloos was het haakje uit de maag te krijgen knipte Berten het zo kort mogelijk af.
Nadat het eten geprepareerd was joeg de regen ons in de vogelkijkhut, die toch wat te geperforeerd was om de stormende nacht te trotseren.

Dag 2

Vandaag worden de fietsen en de aanhechtingen tot het uiterste getergd. We botsen letterlijk van het ene havenstadje naar het andere, laverend tussen camions, scooters en auto's. De Romeinse heirbanen moeten er in der tijd beter hebben bijgelegen.
Na nog enkele bochten tussen sleep, bruidegom en maffia, komen we aan in Napels.

Zeemeerminnen zouden hier ook vollop gesignaleerd zijn in vroegere tijden en op onze vorige overnachtingsplaats bevindt zich de poort naar de onderwereld van Hades: Het meer van Averno.

Dag 3

Zwaar klimmen we over kinderkopkes, haarspeldbochten de vulkaan; Vesuvius op. Langs afgebrande restauranten, bossen en gesmolten lantaarnpalen. Op de top wordt enkel Berten (laatkomer) door de massa bustoeristen toegejuichd.

"Voor nen bergtop betaal ik niet" dus kropen we achter den draad door en beklommen we de krater gratis. Bovenaan een prachtig uitzicht over Napels en een diepe krater waar her en der de rook nog uit de rotsen sijpelt.
Via een zeer, bijna onvindbaar weggetje over de flanken van de Vesuvius gehobbeld, geklommen, gestunt, geduwd door een prachtig bebost landschap. Via een spookachtig asfaltweggetje afgedaald en onderweg eventjes gerust om de velgen te laten afkoelen. Buiten het park werd het ranzig en vuil. De geur en het uitzicht joegen ons verder weg. Tussen de ranzigheid stonden decadente villa's. In een ruïne van een openluchtvilla vonden we op een podium een geschikte kampeerplaats, voedden we ons met verse vijgen en genoten van onze muzikale "kunsten" met als afsluiter meerdere vuurwerkspektakels.

Dag 4

Met heerlijk ontbijt met enorm veel verse vijgen in de maag vertrokken we van de orgieruïne richting Pompei.
Maffiosi omsingelden me(Fraukje) toen Jasper en Berten een kerk gingen bezoeken. In zwart maatpak en met zonnebril speculeerden ze hevig over onze drie vehikels, stelden af en toe een vraag waarop ik (het vuil in rolletjes van m'n handen pellend) zo goed en zo kwaad mogelijk trachtte te antwoorden.

Kaartman Berten gidste ons rond langs grote muurschilderingen, tempels, levende zwerfhonden, verstarde slachtoffers, vazen, vazen, vazen, pispotten of graanopslagplaatsen en verrukkelijke badplaatsen. De restauratie is reeds toe aan een tweede restauratie. Beton en metaalconstructies komen bloot te liggen en maken meer kapot dan dat ze opbouwen. Voor meer uitleg: Berten verschaft het u met plezier.

Dag 5

Fietsen terug opgezadeld in een uiterst smal steegje(auto toegestaan). Drie maal een internetcafe geprobeerd maar de blog bijwerken zal er voorlopig nog niet van komen. Internet is peperduur; 4, 5, 6 euro. Het voorlaatste internetcafe was zelfs fataal voor Bertens gekoesterde kilometerteller met hun totaal aantal kms(duivels getal: 6666). Hij was nergens te vinden. Niet platgereden, niet onder auto's, niet in de riolering.

"De electronica verlaat ons"
//historie gsm in riolering
"De electronica wist ons dubbel terug te vinden"

Nee, die gsm kwamen we niet meer tegen. Iets minder spectaculair. We passeerden een fietsenwinkel en Berten kocht een nieuw exemplaar met instelbaar totaal aantal km.
Na lang klimmen, bulten en borduren....

B: Jasper, zie mn fiets. Zie wat er veranderd is!
J: Ja, wadde.
B: Allez diene kmteller, die ligt hier al nen helen rit tussen mn ketting en mn kader te trillen.
J: Ja, wadde.

Dag 6

De dag dat...?

Sirenen Bertens vertrek verlaatten. (Den Hannes begrijpt da wel)
Die ochtend stonden we op met een schorpioen in ons bed. Het kleine grijs/zwarte beestje stond al volledig in aanvalspositie, toen Jasper met pot en deksel aan kwam stormen. Toen verdween het volgens Fraukje in haar trui en volgens Berten de andere richting uit.
Ons aankleden werd niet erg verleidelijk. Stuk voor stuk werd alles uitgekamd. Zonder resultaat.

We kronkelden fietsend langs de Amalfi coast.
De zee was enorm wild. Het was opletten om niet te pletter te worden geslagen tegen de rotsen. (tijdens het zwemmen toch. Den Hannes begrijpt da wel)
Na een poging tot het opkomende oksel en beenharen in te dijken, een nieuwe poging ondernomen om een grot in te zwemmen. Daar werd Berten met een zware golfslag de grot binnengegooid.

De legende dat hier schepen op de klippen sloegen door de gezangen van de sirenen (Zie Odysseus) werd snel bewaarheid. Jasper meldde dat Berten zijn slot niet openkreeg al kijkend naar een passerend exemplaar.

Dag 7

Jasper stond op van zijn ideaal bed (verzacht met gras en riet en ommuurd door stenen), neemt een wasbeurt in de ideale plas terwijl Berten en Fraukje een van de weinige keren koffie zetten. We verorberden dé rijstpap en laveerden onze schepen weer boven de ideaal blauwe zee.
Jasper denkt zich eerst te slapen te leggen bovenop de kruin van een den maar besluit zich toch bij ons te voegen.

Dag 8

We werden wakker op ons gebunkerd fort in het midden van afval en zand. Omsingeld door gecamoufleerde mannen onder een legerdriepikkel. De vogelkijkers negerend waste F zich tussen reigers en ijsvogels.
Vertrokken richting de tempels van Paestum. Daar ontdekten we een film/documentairefestival dat over een aantal uur zou van start gaan. Het omvatte voorstellingen van diverse documentaires afkomstig van rond de Middellandse zee. Een beter voorbereiding op wat ons te wachten stond met de fiets konden we niet dromen.
Eerst nog de tijd doen verstrijken met een chocopot het paestumtempeldomein binnen te laten vallen(gevolg gratis bezoek) en ons te verdiepen in de geschiedenis van de Grieken en de Romeinen en de Middellandse zee (museo).

Het filmfestival, gelegen in een knappe, oude Italiaanse villa, vier projectie schermen en alle acteurs, regisseurs, verantwoordelijken en ander cameralink volk aanwezig. De grote misser: PUBLIEK.
Zo werden wij als drie closjaars bijna eregasten van de avond. We werden persoonlijk toegesproken. Alleen onze emotionele uitdrukking bij zo'n stortvloed Italiaans moet hen toch teleurgesteld hebben. Na wat te realistische macabere beelden legde Fraukje zich te slapen tegen een palmboom en kwamen Jasper en Berten even later met een zak frolini's en water haar reanimeren.

Het internetcafe sluit zijn deuren. De rest volgt later! De groeten van Jasper, Berten en Fraukje! We zitten nu in Catanzaro met problemen aan F haar fietstas.....