Verslag Syrië (vervolg gisteren)

Opgestaan in ons bloemenveld begeven we ons richting Byblos de zoveelste Romeins -Griekse site op onze route. We reizen wel duidelijk rond de middellandse zee waar al de oude culturen heersten. De site ligt prachtig op een rotsige klif met uitzicht over een woeste middellandse zee.

Het restaurant

We trachten de kust te volgen krijgen groenten van een groente madam en plukken Indische kers.
‘s Avonds bij het rond horen naar een kampeerplaats krijgen we een volledig restaurant ter ons beschikking, voorlopig gesloten wegens bijna geen toerisme na de Oorlog. Zalig eten we hier nog eens aan een tafeltje en slapen we met het geluid van de golven die tegen de rotsen onder ons restaurant slagen. Rondom het restaurant was oorspronkelijk allemaal zou winning maar ook allemaal stil gevallen na de Oorlog. Libanon oogt als een westers land in een crisis overal restaurants, hotels, en discotheken maar bijna allemaal gesloten het oogt spookachtig. Maar de bevolking blijft zo open, vriendelijk en gastvrij.

Tripoli (2)

We kunnen onze fiets kwijt in een kasteel hoog op een berg gelegen in het midden van de islamitische stad, we versieren een studenten korting en krijgen verrukkelijke uitzichten over het medina en de zee. Fraukje sluit Jasper op in een plastieken chemisch toilet. Wanneer een passerende man vraagt of alles in orde is zegt Fraukje “just for joking, No probleem” zegende laat Fraukje niet (of wel) beseffend het hangslot over 2 ijzers hangen; dus dat van de muur en de deur maar klikte het slot niet op slot.
Dat doet er dus blijkbaar niet toe niets vermoedend berijden Bert en Fraukje een picknick voor en blijft Jasper wel lang weg, maar dat zal wel aan zijn aanslepende darm problemen liggen. Jasper na bevrijding door de kasteel bewaker. Ik dacht wel da ik een lompe vriendin had!!!
We struinen door de markten van Tripolo en snuiven aan een overvloed kruidig geparfumeerde natuurlijke zepen. In een klein zeepfabriekje dat al 6 generaties werd doorgegeven kopen we een gewicht aan zepen en snuiven zoveel dat onze reuk organen tot niks waren herlijd.

Het noorden de appelsienenboer.

Hier zoude de meeste terroristen zitten we fietsen goed door maar de grens van Syrië halen is niet meer mogelijk, we passeren de ene tank na de andere. Kapotgeschoten gebouwen na elkander. Volledige dorpen die als betonnen kaartenhuizen ingestort zijn, we vragen aan een appelsienenboer of we in zijn tuin mogen staan. Kamperen onder de sappige oranje bollen en persen heerlijk sappig vruchtensap. Maar ‘s nachts barst er een oorlog los overal rond ons klinkt het geknal van machinegeweren, tanks schieten in de lucht. We zien de oplichtende kogels door de lucht vliegen we blazen ons kaarsje uit en houden ons stil, weten niet wat er gebeurd. Na enige tijd komt de niet Engels prekende appelsienenboer ons duidelijk maken dat er niets aan de hand is wand het is op tv, maar we geraakten er niet wijs uit er nu juist gebeurde. De nacht werd rustiger.
We begeven ons richting de grens de weg is volledig kapot gereden door tanks en Fraukje haar voorrekje breekt in stukken.
We sjorren het aan elkaar net zoals haar achter rek en da is steviger dan ooit. Na dat de grens wachters gedaan waren met eten zijn we terug in Syrië geraakt. Libanon was fantastisch al hing er vreemde sfeertjes.

In Syrie aangekomen (Fraukje)

Zeer hongerig aten we een Lucky strike of iets in die aard. Ons eerste doelwit; Crac des Chevaliers. Maar eerst een Wreed vermoeiend avontuur bij een overgastvrije familie.

Dag 205 (vanaf Hannes)

Een man die ons een picknickplaats wilde aanbieden leidt ons naar zijn familie. We verorberen een reuze yoghurtpot terwijl er vele ogen elke beweging gade slaan. Zijn zussen, broers, vrienden en ouders hebben zich rondom ons verzameld en komen aandraven met thee en koffie. We mogen de nacht in hun tuin doorbrengen en instaleren de tent in een veld. Maar niet voor lang. Een robuuste man komt Berten en Jasper een hand geven. Mij negeert hij wanneer ik hem ook een hand wil geven. Maar ik geraak er al aan gewend. Het past in hun geloof. Van de robuuste man krijgen we een bijna af huis toegewezen maar voordat ik kan helpen alles te verplaatsen wordt ik meegetrokken door een groep zussen. Eerst drinken we samen thee in hun gastruimte op kussens. Daarna willen ze me laten zien hoe ze de koe melken. Ze vertellen me dat als je warme melk in schenkt je een huwelijksaanzoek wil doen. Dus zegt de zuster 1 straks drinken we warme melk he?! Ik begin al onraad te ruiken maar hoop nog dat ik het verhaal verkeerd begrepen heb.
Vervolgens word ik meeggetrokken naar de douche. Ze hebben ketels water op het vuur klaargezet en er brand reeds een kaars in de badkamer. Er wordt een grote metalen schaal gevuld met stomend water en er volgt een diep douchegesprek. De zus die gestudeert heeft is zeer geinteresseerd in Berten. Dame;'Zijn haren zijn zo fantastisch, hij is een prachtige man' plons plons ' Ik ben zo alleen, niemand wil me' spetter flatsch. 'We drinken straks melk samen he. Mijn vader en mijn broers komen mee beslissen voor het huwelijk'
Ik probeer; 'Ik kan daar niet over beslissen'
Ze gaat verder;'Stelt jij het huwelijk voor aan die jongen met dat blonde haar?'
Ik weer, gestopt me in te zepen; Je vraagt het best aan hem persoonlijk'.

Melk wordt aangedragen en er ontstaat eenvergadering van verschillende families rondom Berten en Jasper. Een man is wel zeer duidelijk; Fraukje moet weg.
Er wordt al snel verteld dat het absoluut geen probleem is dat Christenen met Moslims trouwen. Maar Berten blijft voet bij stuk houden en houdt dapper de smekende vrouwenblikken en woorden op afstand. Doodop gaan we slapen of nog even niet want eenpolitieagent wil zeker zijn dat we hem kunnen bereiken via gsm en hij wil ook nog dat we een foto van hem maken. Daarna lonkt het warme bed!

Dag 206

We worden meegesleept van thee naar melk naar koffie en naar nieuwe huwelijkspogingen door pulploze perfecte koffie te zetten. Als zij niet wil trouwen moet ze er zout in gooien. Het was perfecte koffie.
We racen snel weg op onze drie vehikels. De vorige avond was er zoveel hartelijkheid maar ook geen gevoel voor privacy en rust. We fietsen langs prachtige groene bossen met bloementapijten en terrasbouw. Berten redt een vogeltje van de straat en geeft het te drinken. Daarna volgt een felle klim naar Crac des Chevaliers. Het is een grote sprookjesburcht die tot elk kind zijn verbeelding zou spreken. Onderweg krijgen we wiskey met heel veel water.Berten plakt zijn band. Aan het kasteel willen velen onze fietsen bewaken; Wachters en kinderen. Het is een prachtig kasteelburcht met stallen, enorme ridderruimtes en schietgaten. Jasper en Berten hebben al direct een vijand gezien en lopen vanschietgat naar schietgat om er zo veel mogelijk te kunnen raken. We ontdekken pikdonkere gangen die maar blijven gaan en met de petzls ipv fakkels komen we in ondergrondse ruimtes, stookovens,...
We zien oude moskees en beklimmen elke toren. Nog een laatste actie om de vijand te omzeilen; De Jasper vindt een sluiproute om bij de fietsen te geraken zonder de zogenaamde wachters te passeren. Wanneer we alles hebben ingepakt ontdekken de wachters ons en willen geld om zo goed te wachten.
Berten was de vorige dagen wat ziek. Hij had en heeft last van maag en nieren. Aan het einde van de dag valt het fietsen hem zwaar. De klim is uitzonderlijk steil. We proberen snel een kampeerplaats te vinden om onze dappere zieke te ruste te leggen. We vinden een plaats hoog in de bossen, naast eenkapelletje. Berten wordt ondergedekt in de tent, onder een berg slaapzakken met uitzicht over het avondkooktafereel. Wanneer we de eieren bakken en het pikdonker rondom ons is horen we een doordringend gehuil uit de bossen boven ons. Wolven huilen. Het is een prachtig geluid. De ene keer klinkt het vlakbij. De andere keer ver op de top. Jasper luistert aandachtig. Het geluid wordt afgewisseld door een vreemdsoortig brullen dat zich verplaatst. We kunnen het geluid niet thuisbrengen. Jasper hoopt ze te gaan zoeken maar het eten is klaar en ik heb liever dat we in de tent liggen wanneer wolvenroedel rondom te tent komt zoeken.
Er komt beweging in de berg (slaapzakken). Er komt enig geluid uit; Hij (Berten) zag daarstraks een wolf zag. 'De wolf was rank en sprong uit de bramen. Ik zette me klaar met mijn fluit en stenen, maar gelukkig of spijtig verdweenhij terug in de bramen.'

Dag 207

We klimmen en blijven op hoogte. Berten kon maar in kleine hoeveelheden maar wel geregeld eten. We dalen af en fietsen over heel smalle weggetjes door de bergen. Langs boomgaarden en velden. Wanneer we onze fietsen parkeren om een nootje te knabbelen starten Fraukje en Jaspers fiets aan een zelfmoordpoging richting de ravijn. Ze stonden tegen elkaar geleund en transformeerden zich in een onstuitbaar 4wielracevehikel richting de ravijn. Berten slaagt nog een ijselijke gil en werpt zich bijna onder de fietsen, waardoor Fraukje een ijselijke gil slaat, 'Neeee Berten!' De fietsen racen naar beneden en komen sneller dan gedacht met een pijnlijk geknars op een boom beneden terecht.
GEVOLG
Vele omstanders en dames die allerlei hulp i d vorm van thee en eten willen aanbieden
Maar liever halen we de fietsen uit hun omstrengeling met de boom en meten we de schade op. De schade viel te overzien.

JASPERS FIETS
-Handvaten gescheurd en verfrommeld
-Voorrek geplooid
-Bertens geliefde kersenconfituur in frut van een
-Fietszakken open en of losgewrongen

FRAUKJES FIETS
-Rekje kaduul
-Remmen ontregeld
-Slag in voorwiel
-Handvaten gescheurd

Alles valt min of meer te herstellen.

We eten groentjes van een oude madame en fietsen verder.
s Avonds fietsen we langs een militaire opslagplaats voor straaljagers en helicopters bedekt met ecologische grasdaken. Daartegenover leek het Jasper een goed idee om nogeens te proberen overnachten bij een boer. We kregen een Arabische zithoek met kachel en liters Syrische thee ter onzer beschikking. Hij en zijn zonen werden s avonds opgepikt door een andere zoon (1vd 5 zonen vd 10 kinderen). Toen hadden we rust na al die gastvrijheid en vielen als drie blokken in slaap.

Dag 208

Tijdens het ontbijt kregen we koffie en liters thee. Met zijn gsm werden we constant gefimd. De mensen zijn super vriendelijke en hartelijk. Maar elke uitnodigingvraagt veel energie na een uitputtende dag fietsen. De man vindt het uitzonderlijk interessant hoe ik mnboterham smeer en volgt elke hap die ik doe aandachtig met zijn gsmvideotoestel

We fietsen uit het beeld naar Hama. Om 9 uur s ochtends staan onze fietsen daar reeds op het dak van een hotelletje en zetten we de tent op.
We bezoeken de gigantische waterratten (Noria's). De grootste is 20 meter hoog. Ze dienen om water uit de rivier naar boven te hevelen om zo de omliggende akkers te irrigeren. Het water staat te laag om ze te doen draaien. Dus hangen al snel drie lichaampjes aan de schuppen om beweging inhet grote gevaarte te zetten. Een hels kabaal van hout over hout breekt los. We klimmen schup voor schup omhoog en krijgen er zo eveneen schijn van snelheid in.
Bertens maag heeft zin in een ijsje maar spijtig genoeg smaken de ijsjes zwaar aangebrand. Syrie, blijkt het land van de aangebrande melk. Tot hiertoe kregen we aangebrande yoghurt en nog aangebrand ijs.
We dolen door de souqs van Hama. Daar checken we internet en crashed ons verslag. Berten valt uitgeput in slaap op een stapel matrassen. Jasper en ik gaan uit eten en brengen hem een fruitshake. Die wordt pas verorberd wanneer Berten snachts even wakker wordt.

Dag 209

We bezoeken het Schiezerkasteel en fietsen verder. Al klimmend komen jongeren rondom de fietsen hangen. We hebben al wat stenen te verduren gekregen maar nu ging het nog verder. Ze trokken aan Bertens vlag en knepen in mijn billen. Ik sprong razend van mn fiets. Het is echt vreselijk om met een zwaar bepakte fiets te klimmen in de hitte als ze dan nog in je billen komen knijpen. Ik brulde dat het genoeg was en dat ze moesten oprotten. Ze vluchtten in de bossen wanneer Jasper en Berten erachteraan gingen. Een van hen kreeg nog een pak rammel van een plaatselijke bouwvakker. Daarna was het nog niet afgelopen. In het dorp kregen we vele stenen achter ons aangegooid. Het werd Jasper te veel. Hij blokkeerde met zijn fiets de weg en ging achter de jongeren aan. Daarna werden we uitgenodigd op een thee door een oudere om zich te verontschuldigen voor de jeugd maar we waren te veel van slag en wilden verder. Dit dorp uit.

We bekomen 's avonds bij een warme familie die ons een avondmaal aanbiedt.

Dag 210

We gaan naar Apamea. Het zijn ruines van een stad, opgericht door een generaal van Alexander de Grote. Het belangrijkste deel is een enorme kolonadestraat. (zie fotos)
Jasper hoopt een hagedis te vangen en heeft al snel een magnifiek groot exemplaar in zn handen. We zien ook nog prachtige uiltjes en roofvogels. Fraukje is haar fietssluitel kwijt en de reservesluitel heeft den Hannes nog! De wissel in Italie is niet vlekkeloos verlopen. Zijn reservesluitel zou jullie binnenkort moeten bereiken in het postpakket, maar voor Fraukjes slot is het te laat. Een slijpschijf heeft een einde gamaakt aan haar bestaan. Zelfs na vele pogingen van inbraakspecialist Jasper. AXA won. Een museum bezocht vol prachtige mozaieken en aangebrande yoghurt gegeten. Toch Jasper en Berten. Ik kreeg het niet goed binnen.
We worden meegenomen door een camionet die opns een overnachting wil geven, maar die wordt op maffe manier afgelost door een brommer. We belanden in een enorm hartelijk gezin. Ze waren zeer geintersseerd in wat mn make-up was. Ik had een gratis tube (bij scheergerief) wortelcreme getoond. Enthousiast smeerden ze zich ermee in.

Dag 211

De worteltube is nu eigendom van een Syrische jonge madame.
We hadden gevraagd hoe we moesten fietsen, maar niet langs de grote wegen. Zo leidden ze ons over de kleinste en steilste zandpaddetjes tot we volledig uitgeput van het volgen van de brommer, aankwamen op de hoofdweg naar Irbid. Daarna volgde de weg naar Aleppo. Na 111 km fietsen komen we aan in Aleppo. Daar zitten we nu! We dwaalden hier rond in een labyrinth van overkoepelde gangen met veel afwisseling van kleuren, geuren van kruiden, zeep en vlees. Boven de stad prijkt een grote citadel.

Proficiat met het achterover werken van deze brok verhalen! Vergeet de fotos niet! 106 nieuwe beelden; Vers uit Aleppo (Syrie).

Talataa