Piramide Verslag

UPDATE: vervolg van het verslag, geschreven door Berten, werd onderaan toegevoegd!

Beste ongeruste thuisfronters

Het vorige verslag was bij enkele mensen in het verkeerde keelgat geschoten. Met dit verslag hopen we hier naast te schieten en een beter te verteren tekstbundel te produceren!

Om Japsers pijn in zijn arm te verlichten gaan we naar het hospitaal. Een arts die al direct de vriend van Jasper beweert te zijn en hoopt op frequent telefonisch contact maakt een wit beeldhouwwerkje van Jaspers arm. Deze keer niet met het gevolg dat zijn arm volledig onthaard wordt (verwijzing: afgieten Jaspers armen op de academie).

Gewapend met deze gipsen plaaster duiken we de woestijn in. Deze keer The Eastern Desert. Met wapperende haren van de wind klimmen en dalen we tot het donker wordt.
We blijven bij onze rechten: Het recht op eten en het recht op slapen. Nu we toe zijn aan slapen en daarvoor nog even eten zoeken we een plekje achter de duinen om de tent op te zetten. De militairen die ons volgen en zijn afgelost appreciëren dit iets minder. Maar het einde van de woestijn is te ver om vandaag nog te halen. De kolonel wordt erbij gehaald, het wordt een interessante discussie over natuurbehoud en dat hij met zijn wedstrijdpaard ons zeker mag volgen voor onze veiligheid.
Ze bewaken ons de hele nacht en stoken een gezellig vuurtje van camionbanden naast onze tent. De volgende dag trotteren we verder en krijgen we een ommuurd plaatsje voor onze tent. Volledig uit de felle woestijnwind.
We lijken terug gekatapulteerd in de prachtige Witte woestijn. Alles ziet wit rondom ons. De koude wind maakt dat we niet veel fantasie nodig hebben om ons te voelen glijden met de ski’s langs berghellingen en doorheen sneeuwbossen. Berten wordt zot en zweert erbij deze reis nog te willen skiën!
Jasper zijn pols is nu goed gedekt door de plaaster. Alleen het fietsen is moeilijker! Hij klaagt amper maar zijn plaaster snijdt in de bovenkant van zijn onderarm bij het fietsen. We zullen der eens een mooi tekeningetje op maken! Die nacht kamperen we vrij van controle! We zetten onze tent op, nog steeds in de woestijn, achter een kleine ruïne.

De piramide van Meidon!

We kopen ons nieuwe WD40 en twee fruitshakes de man en alles loopt weer gesmeerd! Berten krijgt er zelfs twee gratis boutjes bij en Jasper krijgt een uitvergrootte foto van een heilige jongedame die hij teder tegen de achterkant van zijn fietstas bewaart. Ondertussen werd deze dame gebruikt als kaftmateriaal voor een schetsboekje (zie volgende postpakket).

De piramide van Meidon verrijst al enige tijd statig boven de vele felgroene velden. De weg kronkelt volledig rond de piramide zodat we hem in al zijn glorie kunnen bewonderen!
(Gecensureerd deel. Zou verkeerd begrepen kunnen worden en vertellen we liefst rechtstreeks.)
Bij het zoeken naar een slaapplaats doorkruist Berten een groot stuk woestijn. Niet om die slaapplaats te vinden maar vooral om het beginpunt van zijn speurtocht te hervinden. Hij heeft een ultiem plaatsje gevonden op een alleenstaande heuvel, vrij ver verderop. We duwen de fietsen erheen en instaleren ons op het tweede plateau van de berg. Wanneer Berten op onderzoek uitgaat blijken we niet op een berg te staan maar op een piramide! Onder ons kampement loopt een uitgebreid gangenstelsel dat dieper en dieper de grond in boort. De ingangen zijn volgestort met afval. Berten was teruggekeerd omdat het te donker en de muizen en het gepiep te talrijk werd. Jasper volgt Bertens vb door ook af te dalen in de piramide. Deze keer is hij uitgerust met een zwakke petzl lamp. Eerst moet er geklauterd worden over enkele meters afval. De gang kronkelt en splitst daarna verder op (naar Berten vertelde). Na ver afdalen hield Jasper het ook niet vol. Het gepiep kwam van alle kanten en Jaspers ultrasone gehoor sloeg op hol. Het gepiep bleek niet van muizen te komen maar van grote hoeveelheden vleermuizen die rondom Jaspers hoofd begonnen te vliegen. Ze werden Jasper te talrijk en hij keerde ook terug zonder het geheimzinnige einde van de grootste gang te bereiken.

1 februari!
Ik verjaar

Op de piramide wordt er voor me een piramidevormig ontbijt gefabriceerd. We fietsen naar richting Dahshur, Saqqara en Giza waar een groot boeket piramides tesamen ligt. Daar liggen de enorme en weinig toeristische piramides van Dahshur, in Saqqara ligt de oude trappenpiramide en nog vele andere puddinghopen, enorm diepe grafgaten in de grond en een modern museum. In Giza liggen de 3 allerbekendste en aller toeristische piramides: De piramide van Cheops, Chefren en Micerinus.
Het worden piramides als bed, piramides als ontbijt, piramides gepasseerd ‘s middags en een piramidevormig uitzicht ‘s avonds. ‘s Nachts ons piramidetentje?
Wanneer we leiden aan zware piramiditisch worden we gevolgd door undercoveragenten. Ze fleuren ons fietsen aardig op met hun humoristische acts om niet uit hun rol van undercoveragent te vallen. Soms spelen ze een toneeltje: hoofd in motorkap, de andere keer ensceneren ze platte dikke band.
Maar weldra zijn we voor goed van deze Egyptische acteerprestaties verlost. En dit wordt bespoedigd door een pak druipende Arabische koekjes!
Jasper en Berten kochten deze voor mijn verjaardag. Een heel pakket met allerlei verrukkelijke soorten. Met bladerdeeg, couscous en veel siroop... Uiteindelijk moesten ze zelfs niet betalen voor de verrukkelijke stapel! Gratis en voor niets zaten we nu te smullen met ons undercoverduo op 15 meter afstand. Deze keer moest hun sjaal dringend ondaan worden van opkomend verpluschen. De dikke agent was niet bijster in het behouden van zijn rol. Hij verlaatte het toneel en wandelde richting publiek om zich op de hoogte te stellen van onze koekenpiramide. Hij had honger! Enorm grote honger en begon in een naburig tomatenveld zich van zijn hongergevoel te ontdoen. Na etterlijke rode vruchten achterover geslagen te hebben vertrok hij met zijn compaan en kwam niet meer weder, zelfs niet in een ander kostuum. Anders waren het er echt goede undercovers!

Moesten jullie toch nog een politieverhaal willen horen, hier volgt er een. (Voor de non-believers, sla dit deel over.) We wilden het jullie niet aandoen maar Berten heeft me overtuigd het er toch nog aan toe te voegen.
Zodus beste mensen, we fietsen naar Dahshur. De politie had ons op het hart gedrukt te vragen bij elke politiepost of ze een overnachtingplaats wisten. Elke politiepost zou toeristpolitie hebben en ons verder kunnen helpen. We zouden dan normaalgezien in de post zelf moeten overnachten bij de nachtdienst. We vroegen dus de politiepost of ze geen overnachtingplaats wisten, want dat die vraag ons was opgedrongen. Ze wisten geen overnachtingplaats want hun gebied was militair gebied en onmogelijk om te verblijven, maar zei de kolonel, in Saqqara mag je gerust slapen. Er is genoeg ruimte daar in de woestijn tussen de piramides en het is geen militair terrein.
We vroegen hem om even te bellen naar die post of het zeker ok was voor Saqqara dat we er zouden overnachten.
Na ons lang te laten wachten belt hij naar de post. We konden zo al niet meer de site van Dahshur bezoeken. Saqqara vindt het ok. Jasper vraagt nog het telefoonnummer van de kolonel voor moesten er toch problemen zijn in Saqqara.
fiets fiets
Aangekomen bij de politiepost van Saqqara weten ze van niets. Nee, geen telefoon gehad en overnachten is onmogelijk hier. Nee, we hebben geen oplossing. Een Egyptenaar met schrik voor de politie wil ons toch te woord staan en onze situatie vertalen voor de mannen van Saqqara. Het telefoonnummer van de kolonel wordt erbij gehaald maar zoals verwacht is dat onbestaand. De zoveelste leugen. We worden weeral verjaagd. De politiepost van Saqqara gebruikt veel geweld om ons weg te drijven. Mijn fiets wordt tegen de wielrichting in over straat getrokken.
Censuurgedeelte voor bij de aankomst in Belgie.
We fietsen weg en zien een blauw groen bruin dik ijsvogeltje. Jaspers hartslag wordt vastgelegd in de vibratie van de foto.

‘s Nachts een telefoon van het thuisfront! Voor je verjaardag: pannenkoeken bij de Devilles! We zijn jaloers! of misschien ook niet.

De dag der piramideslag

In de eerste piramide volgen we een lange steile afdaling. Niets voor mensen met claustrofobie. Kruipend dieper en dieper in de piramide verhoogt de stank gestaag. Binnen in de piramide is elke steen gigantisch aansluitend. Dat zon immense constructie meer dan 5500 jaar oud is!
We beklimmen enkele piramides en bezoeken een maf modern gebouw in Saqqara terwijl dat gebouw wel 5000 jaar oud is.
We racen voorbij de politiepost van Saqqara en Berten neemt over

(Jasper zit in de hotelkamer een houtsnijwerkje te vervolledigen om de nonnen te bedanken voor al hun hulp hier in Cairo.)

(Berten neemt over)

De slag om Cairo.

‘s Avonds laat, de zon begint al onder te gaan en we naderen Cairo, de grootse stad van Egypte met meer inwoners dan België.
We hopen nog voor de stad onderdak of een plaatsje voor onze tent te vinden. De drukte neemt toe en ongezien wild kamperen wordt onmogelijk. We vragen aan een wegrestaurant, waterzuiveringstation en villa of dat we niet in hun tuin mogen staan. Maar negatief, enkel wat doorverwijzingen naar veel te dure hotels die ons ook niet willen laten kamperen in hun tuin.
De bebouwing neemt toe en het verkeer zit volledig vast. We friemelen ons zo goed als mogelijk overal tussendoor en vragen steeds naar de camping die in Giza zou moeten bestaan. Waar Antoin en Leila sliepen, maar we krijgen steeds een lachend antwoord terug: da bestaat hier niet.
Het is volledig donker en Cairo is volledig dicht geslipt met een luidruchtige stroom van verkeer. We vragen onderdak in een klooster, maar vanwege een huwelijk was er geen plaats voor ons. Ze verwijzen ons door naar een straat vol hotelletjes. We sleurden onze fietsen tussen het gladiatorisch verkeer door maar geen hotelletje te vinden.
Iedereen stuurt ons naar een andere richting, gewoon om van je vanaf te zijn, en niemand helpt echt. Tot uiteindelijk rond 12 uur ‘s Nachts er een behulpzame man ons naar een hotelletje wilt leiden op een van de drukste pleinen van Cairo. We steken het overkoepelde plein met meerderlagig verkeer wel vier keer over zonder succes.
De man vindt reizen wel vermoeiend en vraagt waarom we het doen, is het een hobby?
We vinden een volgeboekt hotel, een hoerenkot en 1 hotel uitgebaat door een goeroe die een huwelijksbewijs vraagt. 1 u ‘s Nachts, we zijn het beu en uitgeput.
We nemen een taxi, binden onze 3 fietsen met 3 snelbinders vast op het dak en merkten onderweg op dat we er (Cairo) bijna waren. Hier vonden we vrij snel een betaalbaar hotteleke op de 6de verdieping, 2u ‘s nachts.

We slapen uit en verzetten geen voet meer.
Recupereren lichaamlijk en psychologisch.
Vieren Fraukjes 4de verjaardag met taart bier en wijn.

Het Egyptisch museum.

We bezoeken het Egyptisch museum met een survivalpakket van sesamkoekjes.
Heel veel van alles!!!!
Stapels sarcofagen, de schatten van Tout Anch Amon.
Zeer veel verfijnde kunst.
Geplunderde beelden en stenen vol met prachtige taferelen.
Meer meer meer sarcofagen in hout, steen, metaal en goud.
Kamers vol met gouden juwelen.
Mummies a volontee.
Krokodillen(5,60m), ibissen, kippen, koeien, honden enz, allemaal gemummificeerd als gezelschap en voedsel.
Een hele dag doen we er over om zoveel mogelijk van dit alles te bezien.
De zon gaat onder en veel extra verlichting is er niet in dit prachtig maar ouderwetse museum.
Waar Berten en Jasper vaak de kasten waren aan het bestuderen tot verbazing van de andere bezoekers.

Grijns.

We bezoeken de Tandarts, aangeraden door zuster Guadelupe.
Fraukje ligt nog maar juist in de stoel met haar verloren tand of de zusters van de Engelse school vallen binnen. Er wordt een nieuwe tand voor Fraukje geboetseerd en ze kan terug openlijk lachen. We krijgen nog efkes een rondleiding van de zusters die ons zonder bril (gebroken) door het verkeer probeert te leiden en uiteindelijk en taxi naar de metro wilt tegenhouden terwijl wij ons achter de hoek verscholen houden om de lokale prijs te kunnen bemachtigen. De ene taxi na de andere passeerde maar zonder bril zag ze ze niet. We keren terug met de metro, Fraukje en Berten belanden in de vrouwen wagon waar Berten duidelijk wordt bekeken door de jonge madammen en van de oudere commentaar krijgt. We blijven staan en snappen steeds meer waarom het niet goed is om de 2 geslachten zo te scheiden. We vieren de tand met een grote zoete cake.
Maar diezelfde nacht valt de tand er terug af, die wel 3 jaar kon houden.
We keren verslagen terug naar de tandarts met de overvolle metro, de mensen worden als een lavastroom naar buiten gespuugd en wij wringen ons naar binnen, direct zitten de mannen aan Fraukje, ze worden helemaal zot van een vrouw zo dicht bij hun. We moeten Fraukje pantseren en zijn blij als we weer naar buiten worden gespuwd. Weeral een moment dat je kunt zien dat ze nooit hebben leren omgaan met vrouwen. Het bevestigingstandje was te klein geworden er zou een pin moeten geplaatst worden en de tand ontzenuwd. Dit alles neemt meer dan een week in en kunne we maar beter in België oplossen. Er worden nog wat gaatjes gevuld en de uitgevallen vulling van Berten wordt vervangen.

Islamic Cairo.

Wandelen door straten overdekt door straten. Geknal getoet en geroep lossen mekander af in een constant geruis van lawaai. We belanden in islamic Cairo waar veel van de prachtige 1500 jaar oude moskees toegankelijk zijn voor niet moslims, de gebouwen zijn prachtig maar je voelt je hier wel een indringer. De straatjes lijken wel middeleeuws. Cairo is een immens afwisselende stad van krottenwijken, prachtige koloniale gebouwen, moskeeën, kerken en moderne architectuur. Maar o zo vuil,druk en smog!!!!!!!!!!

Coptic Cairo (Christelijk).

Zien de ruïnes van de Romeinse toren van Babylon.
Bezoeken prachtige kerken vol houtsnijwerk en schilderijen.
Wandelen door de rustige vredige straatjes waar kinderen gemengd met mekander spelen en merken plotseling op dat het al een eeuwigheid geleden is dat we buiten vechten kinderen hebben zien spelen. Moslimkinderen gedragen zich als volwassenen moeten werken of bedelen. Ze zijn hun jeugd kwijtgespeeld door de harde opvoeding van de islam.
De straten zijn hier proper en de verkopers niet opdringerig, We voelen ons welkom.
Maar dit stuk stad is volledig ommuurt en bewaakt door militairen zoals trouwens elke kerk of synagoog om aanslagen te vermijden.

We zijn nu bezig met het maken van een houtsnijwerkje om de zusters te bedanken voor al de moeite. (zie foto’s zoals de Egyptische god die Jasper maakte voor Fraukje). We hopen dat ons postpakket rap aankomt en we richting de bergen van Sinai kunnen vertrekken.

Mersiekes voor de moeite van het versturen.

Groetjes de Smogers.