Verslag Libië

Dag 74

Hetgeen al de vorige verslagen nieuws was maar er nooit in belanden zijn mijn knieën waar ik (Fraukje) sinds Sicilië last van begon te krijgen. Halverwege Italië startte het probleem door een steeds terugkomende schok in men pedalen. Elke fietsenmaker had zijn oplossing maar geen enkele blijvend. De kniepijnen doken geregeld terug op overdag, maar ik had er vooral 's nachts last van.
Vandaag de dag wilde Jasper testen om welke as van men fiets het uiteindelijk ging. Hij verwisselde de achterwielen maar het takken bleef. Dus het kon enkel in de trapas zitten. In het eerstvolgende dorpje spanden we dus de trapas aan. Dit bleek geen oplossing te bieden.
In Sfax wisselen we niet enkel terug de wielen maar volledig gans de fiets. Zadel en stuur worden aangepast en ik rij verder op Jasper zijn onbestuurbaar vehikel en hij cruiset verder op mijn klein exemplaar.
Voor mij is het een zaligheid, men knieën herleven en ik heb nog meer plezier in het fietsen dan ervoor. Voor Jaspers knieën daarentegen...

Dag 75

We staan op in een paars bloemenveld. Eten de laatste rottende cactusvijgen, verijdelen een gevecht tussen Jasper en Berten en starten de race richting Sousse. Onderweg worden we op de cola gevraagd door een Tunesische tourleider waar we omringd door zijn zoon en vrienden onze verhalen moeten vertellen.
We brengen de nacht door in een idyllisch torenkamertje waar 's nachts de ratten tot ver in onze slaapzak kruipen.

Dag 76

We vragen aan een gehavende man die de brug bewaakt waar we over moeten of hij haar wil ontgrendelen. Hij is niet van plan ons verder te helpen en staart enkel met zijn ene glazige oog over zijn grote zonnebril. We moeten een toelatingsfiche hebben om verder te gaan.
In gebarentaal maakt hij ons verder duidelijk dat we de kustlijn kunnen volgen en er dan ook wel zullen geraken. Het mulle strandzand blijkt onmogelijk te befietsen en zeker voor een afstand van meer dan 30 km. Dan maar pauzeren voor wat middageten tussen grote keutels. Deze keutels bleken aangespoelde wortels van zeewier te zijn. Ideaal voor een baseballgevecht!

Wanneer enkele politiemannen hun jeep het strand oprijden en geanimeerd naar het gevecht kijken voelen we ons niet meer op ons gemak. We staken het toernooi en vragen hen de weg. Ze willen ons de weg gunnen via de oude brug, langs de eenogige man maar bedenken zich omdat er roofdieren zouden zitten. We krijgen een andere weg toegewezen die rondom de wolven, slangen en everzwijnen zou moeten lopen.

De route is een amper te volgen piste over een gigantische gebarsten zandvlakte. We zweten ons kapot op deze moeizame ondergrond en de horizon met het stadje leek zich steeds verder en verder te verwijderen. De ervaring was enorm en eigenlijk is het afzien vaak ook deugddoend!

Dag... Dag...Dag...

Het gedeelte dat we nu affietsen is niet zo interessant. We racen er in een hoog tempo doorheen en hopen zo snel mogelijk in Tunis te zijn om ons visum voor Egypte te regelen en dat van Libië af te ronden. Het stuk dat we nu fietsen moeten we straks ook terug doen om aan de Libische grens te geraken...
Onderweg rijden we nog langs een prachtig colosseum waar een diefje nu een kmteller rijker is en ik het gewicht van een kapotte kmteller armer.
Aankomen in Tunis geeft ons een gevoel van herkenning! Eindelijk een plaats waar we eerder al geweest zijn. We eten in hetzelfde eethuisje, boeken enkele nachten in hetzelfde hotelletje en nemen dezelfde kamer.

We regelen;

-1 nieuwe trapas voor Fraukje
-1 boring voor de hechting van het rekje in het kader van Jasper
-visa van Libië! We mogen Libië binnen en dat is zeer uitzonderlijk zonder reisorganisatie maar we hebben enkel een transitvisum, dus we moeten binnen de 14 dagen Libië verlaten hebben. Dat wordt 2000 km op 14 dagen!
-visa van Egypte zou goedkoper te verkrijgen zijn aan de grens.(2min voor sluitingstijd)
-de blog bijgetypt!
-vervoer naar de grens geregeld; fietsen op de trein.
dit stukje van Tunesië hadden we al befietst en was een beetje te lang en te druk om nog eens te trappen.

Dag 83 (Bert gaat verder)

's Morgens staan we om 4 uur op om de eerste trein te halen richting Gabes. Berten blijft in het bagagewagon om de fietsen te bewaken en geniet via een open geschoven houtepoort van het voorbij rijdende landschap. Toen hij dringend naar het wc moest is hij via de zwaar ronkende benzine motoren toch in de passagiers wagon geraakt waar Fraukje en Jasper gezellig met een zakje koekjes zaten. Aangekomen in Gabes begonnen we terug te fietsen over een weg die we reeds eerder al hadden bereden maar nu richting de grens van Libië

Dag 84: wakker da worden wij onder een olijfboom!!!

We zetten onze tocht verder richting het eerst zo onbereikbare Libië. Rijden over een gesmolten asvaltweg die veel weg heeft van de lava stromen op de Etna. Kamperen iets voor de grens van Libië, zodat we een volledige dag hebben van ons beperkt visum van 2 weken, Berten legt roette uit in schelpjes.
Jasper observeert vanuit boom een bericht Fraukje van wat er aan het gebeuren is, conclusie Berten is totaal gestoord. Later vonden ze de roette en het kruis van schelpjes waar de tent kwam te staan.

Dag 85: LYYYYYIIIIIIIIBBBBBBBIIIIIIEEEEEEE!!!

De grens enkele maffe figuren in lange zware jassen, zonnebril en kloonschoenen onderzoeken ons paspoort zeer grondig maar moeten ons met verbazing doorlaten. Omdat we met alles in orden zij. Zo reden we Libië binnen.
Het land dat voor een kwart is uitgeroeid door Musolinni,
misbruikt door Britten en Duitsers en gebombardeerd door Amerikanen en nu al reeds 38 jaar bestuurt word door Gaddafi een man die de fout weet liggen in de democratie en het communisme en zelf zijn eigen theorie uitlegt in het groene boekje. Hier is iedereen er trots op. Al oogt het land een kapitaal van geld te hebben zo ziet het er in ieder geval niet uit. Benzine kost hier 10 sent de Liter water 1.50 euro de liter. Als je geen huis hebt krijg je er een 2000 euro en een auto voor 200 euro.
Alles word opgebouwd met mooie ideeën maar die van vorig jaar liggen alweer in puin.
Krijgen een kampeerplaats aangeboden in een rietenhutje tegen iemand zen huis, een Libische maaltijd wort op een zilveren dienblad toegedragen. De gastvrijheid kent hier geen grenzen.

Dag 86: De vrienden van Gaddafie.


Onze weldoener draagt het ontbijt van dadels aan en laat ons samen met een engels sprekende vriend de omstreken zien. We rijde met zijn auto langs rotsige kusten, rijden ons vast in het strandzand, bezoeken een miezerige zoo, rijden door het 1 % bos van het land en bezoeken gratis als een vriend van Gaddafi de verbluffende Romeinse ruines van Sobratta + museum. Zetten onze fietstocht verder in naar Tripoli over de steeds drukker wordende wegen, waar we ons door het zotte verkeer laveren en 's avonds in een jeugdherberg slapen aan de poorten van het oude Tripolie.
Tiboektoe van de middellandse zee!!!!

Dag 87: Tripolie

Wandelen door het prachtige Medina en bezoeken het 5de maar prachtige Romeins museum. Gelukkig ook wat uitgebreid door Gaddafie propaganda en de plaatselijke fauna en flora. We fietsen morgen verder naar Leptis Magna wat de prachtigste Romeinse stad van onze reis zou moeten worden.

Groetjes Jasper, Berten en Fraukje.