Verslag Tunesië 2

Beste blogerie!

Na het vorige blogverslag proberen we in het donker de woelig wordende stad uit te fietsen. We planten de tent neer in een professionele olijfgaard en maken van de wormendadels die stilaan fel aan het gisten waren een heerlijk dessert.


Dag 60

Voerderlaverend tussen de moderne gebedsvlaggetjes door, met afbeeldingen van Ben Ali met alle mogelijke gezichtsuitdrukkingen tracht F wat filmpjes te maken en oefenen we onze vaardigheden; Zonder handen fietsen met bepakking.

Dag 61 Naakte schrijnwerker

De dag begint spetterend door F die tijdens haar ochtendbehoefte bezoek krijgt van een jonge Tunesier en Berten die het verkeer verrast door slippend aan de dagtocht te beginnen. Onze volgende halte is een afzuipdorp waar we volledig geshockeerd buiten kwamen. We moeten nog wennen aan het afbieden en aan de lokale prijzen. Verder brachten de lokale schrijnwerkers onze schrijnwerkers serieus in de war met hun fietsmoves gevolgd door een ganse striptease.
We sluiten de dag af met een gevecht en een herder die ons waarschuwt voor schorpioenen.

Dag 62 Jasper wordt bezocht door Catherina en haar wagen

Jasper voelt zich ziek en heeft hevige jeuk op zijn borst. Als hij zijn t-shirt uittrekt zien we allemaal rode cirkels en verspreid uitslag over de bovenkant van zijn bovenlichaam. Dokter Berten weet er gelukkig raad mee; Dat is St. Catherinawiel en is zeer besmettelijk. Ge zult er nog lang last van hebben en het zal nog een tijd blijven jeuken. Bactroban zou helpen.

Andere infecties;
1: F lijdt aan melaatsheid (koortsblazen). (Jasper zegt; F, ge moet stoppen met pulken aan de koortsblaas, die komt anders niet goed. Berten zegt; Jaja, de Jasper met zijn koortsblaasbeheer.)
2:Berten lijdt aan acute pukkelvorming op zijn neus.
3:Jasper (reeds bekend) heeft last van Sint Catherinawiel.

Die dag bezoeken we een prachtige stad; Tozeur, met een heel mooi oud gedeelte (=medina). De muren van de huizen vormen vreemde symmetrische motieven door de diepte van de bakstenen die wordt afgewisseld.
De fietsen hadden we vastgezet, met telkens een bewaker, op een centraal pleintje. Er zou een optocht volgen die dag maar we hadden de situatie toch volledig onderschat. Mensenmassa stroomden toe en dranghekken werden geplaatst en verstevigd. Een politieman had zich gevestigd op een monument n het midden van het pleintje om enigszins het overzicht te bewaren maar onze fietsen verdwenen golf na golf in de massa. Een bewaker of geen bewaker, de drummende mensenmassa viel niet meer te overzien. Laat staan onze fietsen af te schermen voor gretige handen. Veel te laat beslisten we om de fietsen uit de mensenmassa te proberen te bevrijden. We konden geen kant meer op tot... onze hachman tevoorschijn kwam. (Jasper en F hadden hem een uur van tevoren ontmoet in een dadelplantage.) Hij bood zijn hulp aan in ruil voor een pakje sigaretten. De fietsen werden met hem voorop als de koning van een grootse karavaan uit hun benarde situatie bevrijd. De optocht de volgde was prachtig en gigantisch ouderwets! Het was een volledige show van belangrijke mannen in kostuum tot uitgedoste ruiters en onherkenbare instrumenten bespeeld door traditioneel geklede mannen.
Voordat de grote volksverhuis huiswaarts begon raceten we er reeds vandoor. We vermoeid maar zeker voldaan vlogen we de stad uit naar nieuwe horizonten. We halen steeds weer diep adem als we bevrijd zijn van de drukte van de stad en deze keer terug onze dadeloases konden opzoeken.

Dag 63 Ik wil u wel liefde geven!

Opgestaan in een land van slangen tussen hoog stekelig gras, genoten van de zonsopgang en de expeditie aangevangen doorheen de zoutvlaktes!!!! We kochten extra eten in en zorgden voor een uitzonderlijk grote watervoorraad en startten de trip.
Als ik terugdenk aan de zoutvlaktes dan vrees ik dat het een van de mooiste dingen is die ik ooit zag. Ik vond ze overweldigend mmoi! Zo'n weidse vlaktes had ik nog nooit gezien, zo vlak en zo zonder enige rimpeling. We fietsten eerst door een blauw schijnsel afkomstig van de zoutweerspiegelingen, dat werd gevolgd door een meer bruinige vlakte en dan weer stroken van roze zoutplassen. De weg was eindeloos en het zicht was eindeloos.
Het zout deed ons onverwacht veel kms afleggen zodat we tot onze spijt tegen de avond de bewoonde wereld reeds aan de horizon zagen verschijnen. Jasper met zijn vlammen wist al direct een nieuwe madame te versieren. Deze keer was het de eigenares van de winkel waar we het avondeten en onze watervoorraad aanvulden.
Madame: Hebt ge een vriendin. (ze gaf ons water maar had volgens mij de kraan maar voor 1/4de opengedraaid omdat de Jasper haar interesse zwaar had gewekt)
Jasper: (blijft variëren met zijn antwoorden. Deze keer;) Ja ik heb een vriendin in België!
Madame: Maar dan mist gij zo lang de liefde!!
Jasper: stilte
Madame: Ik wil u wel liefde geven!

We brachten de nacht door in machtige duinen van fijn woestijnzand en palmbomen.

Dag 64 De dag van de nieuwe broek,van een nieuwe fraukje!

's Ochtends krijg ik een verse oogst palmdadels onder mijn neus gedrukt. Jasper en Berten zijn de palmen ingeklommen en hebben doorheen de stekelige bladerlaag een heerlijke oogst geplukt. ik tracht daarna hun voorbeeld te volgen met als gevolg dat ik nog steeds schrammen op de binnenkant van m'n armen heb staan. Ik pak het volgens boomklimexpert niet correct aan. Ik had me vastgehouden aan losse delen van de stam en het belangrijkste; ik had m'n schoenen nog aan. Verdere training volgt nog!

Dadelpalmen zijn niet wat ze lijken. Footprint geeft ze fout aan. (Valerie begrijpt da wel, den Hannes natuurlijk ook) De mensen die ons bedelend een hand toesteken of de kinderen die gillend om een bic naast ons komen lopen zien er stuk voor stuk beter gekleed uit dan wij. Van ons trio was F haar broek er toch het ergst aan toe. Ze had meer de transparantie van een gordijnstofje en de gaten krioelden weelderig. Wanneer het gat ter hoogte van haar achterwerk te grote vormen begon aan te nemen beslisten we dat Shakira hier niet welkom is.
De zoektocht naar een nieuwe broek moest snel gebeuren want de oude broek moest zo snel mogelijk omgevormd worden tot zaken die we niet konden missen; een pannengreep (de echte pannengreep is spoorloos) en verder moest de rest van de broek dienen voor een piketzakje en ter reparatie van Jaspers buidel.We vonden een prachtig oranjerood exemplaar langs een lokaal marktje. Dus nu dartelt F rond in een nieuwe linnen broek, te bewonderen op de foto's. De oude broek werd reeds gewassen en is al tot pannengreep omgevormd. Op die markt kregen we nog 500 gr kurkuma gratis. Op aanraden van Wibrigje bakken we er nu onze ajuin en rijst mee op!
De volgende zware trip zou de DESERT ROAD worden. We slaan weer een grote hoeveelheid water op en storten ons op de oneindige weg, zonder levende ziel, doorheen de woestijn. Jasper probeert ons onderweg de woestijneekhoorns te laten zien en ze in beweging te krijgen door er woestijnpompoenen naar te gooien. We brengen de nacht halverwege de desert road door. Berten kookt heerlijk met de gekregen kurkuma en Jasper construeert een val met een dikke steen. Hij offert een deel van zijn avondeten op om de woestijnratten te lokken. Enorme sterrennacht (zoals veel voorgaande nachten trouwens. We ontdekken steeds nieuwe sterrenbeelden.)

Dag 65

Niets in de val, en niets gegeten uit de val. Dus de val was niet slecht afgesteld, alleen zijn de dieren ze misschien niet gewend (Jasper). We krijgen een prachtige wissel van het landschap. De vlaktes worden felle kollen en de woestijn lost af en toe wat palmbomen. We spoken wat rond in een half verlaten leemdorp (Tamezret) met vele trapsteegjes en brengen de nacht door met een wijds uitzicht over talrijke heuvels en groeven. Die nacht sleurt de wind aan de tent. We zijn genoodzaakt een scherm te bouwen met stenen en pikketen door stenen te vervangen of te verstevigen.

Dag 66 De dag dat Berten te voet verder ging.

We fietsen langs typische uitgehouwen dorpjes. Ze gaan allen bijna volledig op in het landschap en het is vaak moeilijk ze te ontdekken. We bezoeken ook Matmata. Een mysterieus ondergronds dorp. De binnenplaatsen van het dorp zijn langs bovenaf te bezien; via gaten in de grond. Ondergronds loopt een gans netwerk dat de huizen met elkaar verbindt. De dorpen bestaan uit organische trappen, deuropeningen, raampjes, schabben,...
Terwijl Berten bij de fietsen blijft krijgt hij bezoek van de toeristenpolitie en kinderen. Deze keer zijn die laatste iets origineler. Ze roepen; Donnez moi un velo! ipv donnez moi un stylo! F probeert nog een filmpje te maken. Doordat het fel bergop gaat en ze de zonder handen fietstraining nog niet bergop kan bleven de vitessen zwaar staan. Het werd hijgen in de opname! Bij een pauze komt Berten niet opdagen. Na wachten gaat Jasper kijken. Berten struint Berg op, berg af met een platte band terwijl kinderen reeds 2x met zijn bobvlag zijn gaan lopen. Het is donker wanneer we de band gerepareerd hebben.
Die avond beleeft Fraukje de schrik van haar leven. Terwijl ze terugkomt van een bezoek aan de bosjes ritselt er een groot dier in de struiken. Het richt zich langzaamaan grollend op en maakt zich klaar voor een sprong. Het dier neemt een enorme omvang aan en stort zich op Fraukje. Een ijselijke gil doet de bergen trillen. Jasper moet Fraukje zwaar doen kalmeren na zijn verschietstunt. Fraukje houdt er enkel een kapot gebeten lip aan over, die de komende dagen de grote van een van de vrouwen van 'De Drie Spinsters' aanneemt. De ontsteking is nu weggetrokken.

Dag 67 Berten neemt over.

Na een zeer straf theetje begonnen we aan een piste expeditie naar een zuiders gelegen dorpje ergens verscholen tussen een overdosis tafelbergen. Het op en neer gehobbel word Fraukje haar rek te zwaar en de bout begeeft het enkel de oer stevige eiken constructie houdt. We beschikken over een nieuw rekje maar zijn gehecht geraakt aan ons sjorwerk en het vakmanschap van een schrijnwerker. We overnachten in een mooie grotwoning waar Berten kookt met kurkuma en zieke Jasper weeral eens een aardige plasje spouwd.

dag 68 ksar haloef.

We bezoeken een eenzaam verlate berberdorpje hoog op een heuvel, enkel bewoond door een schurftige hond en drie nog schurftigere fietsers. Later beginnen aan een zeer zware klim over een heel slechte piste naar een kol die naar ons goesting wel wat te hoog lag. Duwend en zwetend geraken we er toch. Een super voorstel, een gids wilt ons in heel europa rond lijden!!! Maar jammer genoeg hebben we hem toch kunnen afschepen.
confrontatie tussen:
jeep- F
kat- B
jeugd- J
Maar zonder kleerscheuren weer een dorp uitgereden. Kronkelend tussen de tafelbergen 's avonds in een winderig koleke gekampeerd en een zeer mooie woestijnvos ontmoet.

Dag 69 Bezoeken ksar Hadada.

Een gezellig berberdorpje waar ze Star Wars hebben opgenomen. Een spectaculaire foto op de voorkant van onze kaart sprak ons wel aan, het landschap er heen ons nog meer. Remmend stopt er een zwarte jeep naast ons, drie mysterieuze gedaantes stappen uit en ondervragen ons. Waar kom je vandaan? Waar ga je heen? enz
Stappen terug in en rijden door. Stappen terug uit en zegen dat ze toeristenpolis zijn. Een overdosis kinderen achtervolgt ons we moeten de fietsen en aanhangsels goed in de gaten houden. Het interessante dorp licht hoog in een kol de huisjes zijn gecamoufleerd in rode rots kleur enkel een zeer felle witte moskee springt er tussen uit. Duwend en zwetend geraken we boven en een paar kinderen wachten ons op ze willen een bik of geld en dreigen ons te bekogelen met een klaargemaakte lading stenen. Overleven een steniging en bezoeken het prachtig maar leeg gelopen dorp, we kunnen al de huisjes zomaar binnen wandellen het lijkt wel een opgegraven dorp uit een stenen tijdperk. Bollen het dorp buiten en zoeken een kampeerplaats. De brander is leeg maar een vriendelijke herder biet een berg met dadelpalm bladeren aan om een vuurtje te stoken en komt 's avonds nog een warm dekentje brengen.

Dag 70

's Ochtends bij de chocomel staat de herder er al weer om te zien dat we nog ok zijn en wijst ons een route te voet maar 5 km naar het volgend dorpje. Maar jammer genoeg onmogelijk met de fiets dus dan maar de 20 km. We zijn nog maar net vertrokken of Jasper hoort fssssss we stoppen en zien een duimspijker in Bertens voorwiel zitten, tijdens de plak sessie naait Fraukje van haar oude broek een pannenlap. Verder gereden en een pisteweggetje ingedraaid richting Chenini we dachten zo de 20 km toch wat te kunnen inkorten maar de piste leek wel een doolhof van landroverexpeditie sporen met allemaal een verschillende gps of kompas. Na vele verschillende sporen en enkele omgeploegde velden en kloven te doorkruisen eindigen we uiteindelijk op een verharde weg, vlak naast het nieuwe Chenini. Daar stond ons nog een zware klim te wachten naar het oude dorp dat volledig verlaten was op enkele families na maar wit zag van de toeristen.
Na het dorpje bezocht te hebben en al zijn prachtige huisjes te hebben doorzocht (met mysterieuze voet afdrukken en heilige tekens tegen de plafond) . daalden we via een kronkel weggetje af uit het dorp (het eindigde in een toeristen winkelde waar we dwars door heen vlogen) en vervolgde de weg naar het volgende rooftop dorpje Dourat op 6km te voet en 20km met de fiets. In het nieuwe Douga aangekomen deden we inkopen in het enige winkeltje van het dorpje en daar was er een jongetje dat in tranen uitbarsten en probeerde te vluchten toe hij Berten zag maar zijn vader hield hem vast. Om het jongetje gerust te stellen gaf berten hem een speelgoed camioneke dat hij in Sicilië op het strand had gevonden. Maar daar werd hij nog angstiger van. Daarna een kampeerplaats aan de voet van het oude Douga gevonden naast een oude dode olijfboom en daar gekookt op een kampvuurtje van geoogste dode palmblaren een prachtig lichtspektakel van de ondergaande zon op het oude Doega.

Dag 71: De drie wijzen en speleologie

's Ochtends opnieuw het lichtspektakel over het gecamoufleerde dorpje. Boven in Doerat.
Gardien: Ah les Belgs qui ontpassé la France Espanes, Maroque, Litali et la Tunis, 9000 km, deux garcons et une fille. We hadden niets meer toe te voegen. Hij had alles al gehoord van Fransmannen die eerder op de dag gepasseerd waren.
Het dorpje waarvan hij de gardien was lag prachtig op een top gelegen. We geraakte in de hoogste huisjes via vergaande speleologie. De olifant van mamout moest ervoor onderdoen! Tijdens de afdaling nog een uitgehouwen moskee gepasseerd en ons gestort op het volgende dorpje. Dit was weer in de hoogte gelegen maar was volledig kapotgemaakt door een hotel dat zijn afval in de huisjes had gestort. Die avond deden we uitgebreid inkopen om het half jaar fietsen van Berten en Jasper te vieren. Een half jaar zot volgens Berten en Jasper.

Dag 71: De R van DAG

Berten wordt tegengehouden door de politie.

p:Hoe kan jij trappen?
b:Met mijn voeten
p:CATASTROPHE
p:Hoeveel km heb je gedaan?
b: 9666
p:CATASTROPHE
Berten mag verder fietsen.

Fraukje wordt verder opgevoed. Na Hannes neemt Jasper volledig het roer over. Vandaag starten de lessen uitspraak.
J: Ge moet de r laten rollen, uw tong tegen uw gehemelte en dan uitblazen, nee niet zo, krachtig en uw tong onspannen etc.
F; gr errergerger

We eten wat Rotte granaatappels om terug vRiendschap te sluiten en veRvangen FRaukje haaR gespRongen Remkabel.
We halen water bij een harem en Berten vindt een gezellige kampeerplaats onder de takken van een oude olijfboom.

Dag 72

De vrouwenharem van gisteren komt boven ons hoofd olijven oogsten. Na wat onwennige blikken is een van de vrouwen snel in staat duidelijk te maken waar ze heen wil. Met Berten in de tent! We breken wijselijk de tent af en helpen mee olijven oogsten. Ze geven ons mandarijnen en dadels en speculeren in het Arabisch over onze relaties. In een taxiphone belden we naar de buldog van het consulaat van Libië. Een teer vrouwenstemmetje meldde ons dat we het konden komen afhalen!
Eerste en hopelijk laatste crash! Fraukje fietst in gat van Jasper, Berten rijdt in gat Fraukje en crashend weg van de helse wielen van de drukke baan waar we op rijden.
Vandaag gesneuveld en van emotionele waarde: 2liter waterfles Jasper.
OORZAAK: Onstuimige madame.
GEVOLG: Ontploft
MIDDEL; aanstormende camion

Terwijl we zoeken naar een slaapplaats worden we gevraagd bij een man zijn huis te wachten. Hij komt over een half uur terug om ons verder te helpen. Al wachten worden we alle kanten uitgestuurd. Niemand begrijpt waarom we daar in het midden van de velden staan. Een kakkende jongen die uit de bosjes komt en juist zijn broek de hoogte in trekt zegt ons terug te gaan van waar we kwamen. Een ander man n lange pj (?) wijst ons een veld voor de tent maar vraagt of we een geweer bij hebben. We moeten de aanstormende honden zeker doodschieten. Die zijn gevaarlijk. De oorspronkelijke man komt terug en geeft ons een zaligs overdekte slaapplaats in een gebouw waar hij look opslaat. We maken een lookbommaaltijd die hij aanvult met groenten uit zijn tuin. Hij stookt nog een kampvuur op en geeft ons enkele matrassen om te slapen. Van hem moeten we oppassen voor everzwijnen. Het doet goed om nog eens 's avonds te kunnen zitten lezen rond een vuurtje. Normaal liggen we rond 7 uur in de tent omdat alles dan donker is. We zijn part time begonnen aan onze winterslaap vrezen we.

Dag 73: De race naar Sfax

Zo' n 128km te gaan. Morgen moeten we aankomen. We rolden uit onze villa, Berten verzamelt nog wat look en Jasper bakt eitjes als zalig ontbijt met verse pijpajun. We krijgen bezoek van de ganse familie die ons blijven aanstaren terwijl we inpakken. Wanneer we willen vertrekken staat de oudste met zonen ons op te wachten met zeer straffe thee en een straf medicijn voor gewrichtspijnen: MINIMELOENEN. Perfect voor Fraukje haar lijdende knieën.
Het opvoedingsprogramma van Jasper krijgt vervolg. Deze keer wederom een half uur RRRRR training. Deze worden gevolgd door zanglessen voor Berten.

We zijn het moe! De computer wordt wat te veel en we gaan wat frissere lucht opzoeken in het Medina! We zitten nu in Tunis waar we heen zijn gereden via een zeer drukke weg. We houden jullie op de hoogte over Lybië!

Het beste van drie wazige computerhoofden!
En succes voor de Belgische politiek!

Berichtje uit Tunesië

Een kort blogberichtje.
Verslag volgt later.

Door extreem uitgestrekte landschappen fietsten we richting zuid Tunesië. We passeerden enkele oude steden met prachtige Medina’s en een leuk uitbundig sfeertje. We staken het zoutmeer Chott el-Jerid over, 90 km alleen zout en wij. Maffe kleuren en het witte zout gaf me hier in het tropische zuiden veel goesting om te skiën.

Gevolgd door woestijnduinen en een paar verdwaalde dadelpalmen belandden we weer op 100 km niets.
De desert road waar we in ons eentje met een aardige watervoorraad doorheen kroesde. Veel tijd om te denken en prachtige landschappen om weer tot jezelf te komen na al die grote steden.

Toen belandden we in het zuiden. Bruine kale bergen die veel weg hebben van de Grand canyon wachten ons op. Maffe kronkelweggetjes (pistes) leiden ons doorheen dit verbluffende landschap. Dankzij de oude berber dorpjes leek het alsof we in de tijd gereisd waren. Soms nog intact. Ze leven hier een zeer mooi rustig leventje met hun ezeltjes en dromedarissen. Vervallen dorpjes boven op de bergen met zeer maffe bouwstijlen bezorgen ons speleologie mogelijkheden in de oude huisjes die half in de rotsen uitgehouwen zijn.

Nu zitten we in Tataouine in het zuiden vanwaar we helemaal terug naar Tunis zullen rijden met de hoop dat er een visum voor Libië voor ons klaar ligt.
Brand maar een kaarske!

Groetjes uit Tunesië,
Jasper, Berten & Fraukje.

De slag om Libië

‘s Avonds al onze argumenten waarom wij naar Libië willen bijeen geraapt en een briefje in Fraukje haar beste Frans geschreven en laten vertalen in het Arabisch door den hotelbaas tot dat we er niks meer van begrepen. Met goed gevoel onze fietsen besprongen wat niet al te vlot lukte zonder bagage. Met weinig evenwicht en een andere wegligging slipte Jasper Berten onderuit en lagen we in de knoop op een druk kruispunt. Met bagage is de wegligging en de slipafstand een pak minder. Vanaf nu was het een geroep en gewaarschuw voor elk manoeuvre en rood licht op onze route. Volgens onze tipgevers moesten we in de buurt zijn van de Ambassade. We vroegen nog maar eens de weg en de man zij: ”Volg mijn wagen maar”. Met aardig wat gecross konden we hem bijhouden over de autostrade. Het was blijkbaar nog ver. Uitgeput aangekomen aan een zwaar bureautje met een zwaar uitgevallen knorrige man.
Na een tijdje werd Berten bij de consul geroepen, Jasper en Fraukje mochten niet mee. Berten kreeg er niet veel woorden tussen maar hij was duidelijk niet tevreden over onze Arabische tekst. We werden terug de straat opgestuurd voor een 2de vertaling. Een dame in een internetcafé deed aardig haar best. Terug in de ambassade kregen we te horen dat er nog geen antwoord is uit Tripolie. Maar we hadden nog niks ingediend. We vroegen naar de consul en na 1 uur wachten kwam hij opdagen en vond hij onze 2de vertaling duidelijk nog grappiger en begon hij zelf maar een briefje te schrijven.
Na nog een uur wachten en veel deurgeslaag, geroep en bureau gestamp van de dikke secretaris die hier duidelijk met tegenzin zit. Na 2 weken weten we misschien wat meer en kunnen we naar Libië.

Om deze maffe morgen te verwerken zijn we maar het zeer grote Bardo museum gaan bezoeken. Gelegen in een oud paleis en door de Fransen omgetoverd tot het meest indrukwekkende museum van de Magreb. Hier kregen we duidelijk een overdosis aan Romeinse mozaïeken en wisten we niet waar eerst te kijken. ‘s Avonds een goedkoop maar lekker etentje gedaan en meteen met een vol hoofd en een volle maag gaan slapen.

Dag 53 of .....

Ik (F E) pak over van den Berten. Er zijn veel zaken veranderd sinds de scheiding in Rome. Het landschap ziet er nu onbeschrijfelijk anders uit en de cultuur is al helemaal niet meer te vergelijken met waar we splitsten. Vrouwen worden hier heel ander bekeken en het is vaak moeilijk daaraan te wennen. Enerzijds word ik genegeerd als ik iets tracht uit te leggen en wordt de blik gevestigd op Berten of Jasper voor verdere uitleg en anderzijds word ik vaak op straat bijna uitgekleed door grijpgrage mannen. Doorheen een medina jaagt Jasper me vaak voor hem uit om ons wandelend trio af te sluiten.

Het hotel waar we in verbleven was een chaotische hoop gewassen kleding zomer, winter en binnenslaapzakken, voedsel en een spaarzame kakkerlak geworden. Die ochtend wilden we vroeg vertrekken. Gewekt door het muzikale gekweel uit de dichtstbijzijnde moskees trachtten we van onze chaos orde te maken en alles weer in de desbetreffende fietstas te proppen.
Tunis verlatend laveerden we doorheen de achterwijken van deze grootstad. Een eerste steen werd richting Bertens hoofd gegooid. Gillende jongetjes volgden roepend onze fietsen en legden hun neppistolen klaar om ons van onze fietsen te schieten. Ligt het aan het overzicht dat een zittende fietser heeft of was Berten net aan het kijken naar de mannen in kostuum die hun schapen op de middenberm van de drukke baan uitlieten? In elk geval, hij had de bende te laat opgemerkt. Ze haalden ons zwaaiend en roepend in, met hun handen graaiend naar meer oorlogsmateriaal.
We geraakten er zonder kleerscheuren vanaf en waren snel de ganse confrontatie vergeten door een prachtige dromedariskaravaan met ganse vrouwelijke Berberbevolking met bepakte ezeltjes en kleintjes. Tijdens een pauze bewerkte Berten onze ingemaakte olijven verder tot ze heerlijk gezout, gesneden, gekneusd en gecitroend waren.

We overnachtten in een groot kleibos waar we heerlijke beeldjes konden maken tijdens dat we onze behoefte deden.

Dag 54 Slag om Douga

Daarnet waart ge zo'n charmant meisje, maar nu? Bha.

Op onze nuchtere maag voerden we een uitgebreide discussie over hoe we allen deze reis verschillend interpreteerden en hoe we er anders mee omgingen. We zouden drie totaal verschillende invalshoeken kunnen schrijven en bundelen? (vooral niet doen – T) (wie gaat dat verbeteren? – H) en nog meer vreemde ideeën. Geklop op een boom meldde ons de komst van de gardien van het eucalyptusbos. Einde van de conclusie. Voorlopig want Berten en Jasper en achteraf Berten en Fraukje gingen nog zwaar door.

Vandaag is het de dag dat het gebeuren zal. Den Thomas die is jarig maar da wisten we al. Laat die laatste zin eraf en voeg een sergeant toe die ons vraagt waar we de nacht doorbrengen.

F: Dat weten we nog niet
S: Ik een veilige plaats weten. Onder lantaarnpaal,naast politiebureau op de parking. 20 km terug afdalen.
(Waar we vandaan kwamen) de haakjes staan hier op onbereikbare plaatsen. Den Hannes had hier moeten zijn.
F: Nee, bedankt, we vinden wel een goede plaats
S: Absoluut onmogelijk. Het is hier gevaarlijk. Dat is de enige oplossing.
F: Bedankt en tot ziens
S: Maar verdorie waar gaan jullie slapen?
F: We kunnen het vragen aan een vrouw bij de waterput die eigenares is van die boerderij daar. Misschien mogen we in haar velden staan.
S: IMPOSSIBLE!

We vertrekken zoekend naar een plaats om ons zo snel mogelijk te verschansen om de sergeant te ontwijken.
Terwijl Berten de bergen in duikt passeert hij terug op zijn brommer. Wat doen jullie hier? We drinken. Berten komt terug en heeft een moeilijk bereikbare en onzichtbare plaats gevonden hoog boven op een plateau.
Een tweede controle komt langsgetuft op een rammelende brommer. Hij houdt ons van een afstand in de gaten.
We ontwijken zijn blikken en struinen de bergen in met onze vehikels. Halverwege duiken we in de distels wanneer een speurende jeep traag passeert. We puffen veilig aangekomen op ons plateau uit tussen de Romeinse afgebrokkelde zuilen die her en der verspreid liggen. De tent staat en alles geraakt geïnstalleerd tot een bulderende en half huilende stem weergalmt tussen de bergflanken: JULLIE PASPOORTEN! NU DIRECT WAT HAD IK JULLIE GEZEGD HE? WAT HE? WAAR IS DAT CHARMANTE MEISJE VAN DAARNET? BHA meneer sergeant rochelt op de grond, stampt een drinkenbus in elkaar en loopt tierend tussen de Romeins steenvormige restanten. Vite suive moi, vite, suive moi, vite, je dis VITE!!! In een onbeschrijfelijk rottempo breken we de tent af en laden we alles terug in de fietstassen, inclusief de in elkaar gestampte drinkbus. We volgen zijn lange, nu bemodderde uniforn met badges in een miezerige regen, stijl bergafwaarts. VITE VITE VITE VITE. We volgen zijn brommer met distel tussen het achterwiel. Na een natte tocht en een race achter de sergeant en politieman met onze paspoorten komen we aan in een impressionante Romeinse site. Overal zuilen, tempels, oude Romeinse stadsdelen... en door de regen ontwaren we een gigantisch Romeins theater. La-bas, c'est votre place a dormir! Demain vous devez passer par lui pour trois billets pour voire la place ou vous avez dormi!
S:C'est bon fille charmant?
F nog half verdwaasd en kwaad mompelt: C'est fantastique.

‘s Nachts worden we getrakteerd op schapenvachten en thee en begrijpen de gardiens niets van de épouse die ook naast de vriend van de épouse slaapt. (épouse = echtgenote)

Dag 55

Nadat we onze behoefte gedaan hadden in het theaterputje of was het de fluisterplaats om toneelspelers te helpen wanneer ze hun tekst vergeten waren? We houden het op een rioolgat.

We kochten een ticket en hingen de toerist uit waarna we doorheen de site onze route vervolgden. Bij een nieuwe Romeinse site werd Fraukje bij het afdalen van een muur opgeschrikt door een hoornadder. Berten en Jasper werden geconfronteerd met loszittende zuilen. ‘s Nachts werden we opgeschrikt door telefoon van het thuisfront. Het uur was daar veranderd. Bij ons nu nog steeds niet. En voor verandering ga ik niet ijveren. Ik wil niet nog een uur later middageten eten.

Dag 56 Kusman

‘s Middags bij het middageten wordt Fraukje vastgepakt en tracht een niet al te snuggere man haar te kussen. Gelukkig was het mannelijke duo niet ver af. ‘s Middags volgt een training tegen opdringerige mannen. Tijdens het fietsen wordt sociale Jasper gevraagd door een sociaal geval om een banaal contract in België. Wat verder racet een ezel en jongetje met Jasper mee. Hij wil: mange mange mange, na opdringerig te blijven staan wanneer Jasper halt houdt geeft Jasper een welgemikt tikje op het achterste van het ezeltje en verder racet het jongetje.
‘s Avonds vergaten we water te halen en vingen regen op om onze vangst: eekhoorntjesbrood met verse tijm klaar te maken. Maar spijtig genoeg ging het spaarzaam verzamelde water tegen de vlakte.

Dag 57 Miss Cactusvijgkontverkiezing

Bertens bob heeft lekke band. Na het plakken struinen we door El Kef en krijgen we een rondleiding in een fort met enorm uitzicht over verschillende witte moskees en krijgen we een glimp van Algerije te zien. We laten ons vuilnis achter op de rug van een ezeltje, de plaatselijke vuilniskar. We kampeerden in een leemveld waar we al snel op Bufalovoeten rondwandelden.
‘s Nachts maande Jasper aan tot stilte. Er waren veel stemmen te horen rond onze fietsen en dat terwijl we zeer afgelegen stonden. We hoorden uiteindelijk een brommertje wegtuffen.
J: Hoeveel man denken jullie dat dat waren? En passen zoveel man op 1 brommertje?

Dag 58

Elke school blijkt plots gedaan wanneer wij passeren. We trachten ons vaak een weg te banen tussen joelende jongeren. Deze keer was de menigte enorm dicht en het juichen van normaal had meer weg van een grillig joelen. We hadden geluk dat we de mogelijkheid hadden om grote snelheid te maken voordat we op hen zouden moeten afstormen. Om de situatie nog te verergeren loste Jasper zijn achtertas en was Berten verdwenen. Gillend stortte ik me in de menigte mensen. Door de grote snelheid sprongen de studenten snel maar meestal op het laatste moment aan de kant. Er werd een trui gespannen waar ik mezelf heesbrullend onderdoordook. Met kloppend hart bolden we verder uit en stopten om tot rust te komen bij wat cactussen om weer wat vijgen te oogsten. Daar bleek dat er nog stenen gelanceerd waren die in de drukte amper tot me waren doorgedrongen.

Berten vind een overnachtingplaats verschanst achter agaven. We worden al snel opgemerkt en de vriendelijke man legt ons het politiek systeem van Tunesië uit. Later worden we bij hem uitgenodigd maar we eindigen bij een vriend van hem die vlakbij woont. Het is een gemoedelijke familie met geiten, schapen en ezeltjes. We krijgen een plaatsje in de stal. De honden moeten die nacht buiten doorbrengen. ‘s Avonds worden we getrakteerd op een soort van theeachtige koffie. De hemel trakteert op een grote stortvloed aan regen met water en loskomende leem op ons hoofd als gevolg.

We slapen ‘s nachts op dikke matrassen en een mat. Berten vreest dat het armoedige koppel nu zelf op de grond moet slapen maar ze weigeren ze terug te nemen.

Dag 59

Van de vader des huizes krijgen we ontbijt op bed: Vers gekookte eitjes, warme theeachtige melk/koffie. Iets meer melk dan gisteren. Verrukkelijk maar toch moeilijk aan te nemen in deze armoede. Bij het vertrek stopt Jasper enkele Dinars in het dochtertje haar handen.

Voor het avondeten kopen we dadels met maden. Volgens Jasper zijn dat de zoetste en inderdaad!

Dat was het! "De toekomst", zegt den Berten; "wordt een zoutmeer en vannacht zullen we slapen in palmbossen die oases vormen en die fata morganas vormen..."

Blogmasters! Steun met de examens ginder!
Andere goede lieden; Doe dat goed daar in België, we missen jullie allemaal!