Na de wilde vorige verslagen en nachtmerries voor moedersdromen hier een kabbelend verslag: te lezen vanuit de zondagszetel, na een halve dag tuinharken, in de vroege Belgische lente....
Na de internetkuur zijn we een pintje gaan drinken en hebben we gebabbeld met een sympathieke racefietser van Nederland naar Israel:
heen terug
heen terug
heen terug
en heen.
(Hij woont parttime in Israel)
De volgende dag
De wolken bepalen of we verder reizen.
WOLKEN: naar Jordanië met de boot.
ZON: snorkelen!
.....
Het werd snorkelen!
Snorkels gehuurd en een ander koraal opgezocht. Een groot gat op achterwerkhoogte van mijn kakigroen kleedje genaaid terwijl Berten en Jasper gaan snorkelen. Enthousiast over koraalvlaktes, kloven en bruggen wilde ik niet lang wachten om alles zelf te zien. Jasper komt me uiteindelijk achterna.
Ik zwom langs prachtige verende algen met zoveel vormen van koraalvissen en links vaak een grote leegte waar haaien niet onbekend zijn. Hamerhoofd en witvinhaaien.
-Geplast in het water? Ge speervist beter niet en ge plast beter niet in het water. Dat kan haaien aantrekken.
-Gewoon er naartoe zwemmen en zeker niet wegzwemmen.
We eten onder de palmbomen. Berten duikt er terug in. Jasper en Fraukje duiken erin. We volgen de kloof verder dan ooit, maar door laagtij kunnen we niet meer terug over het mijnenveld van zee-egels. We zijn genoodzaakt volledig terug te zwemmen tot de enige opening. Het water is koud en als ik het binnenkomende snorkelwater uitspuw circuleert het andere binnenkomende water door mijn bril in mijn ogen.
Inkopen gedaan met de fiets en een verrukkelijk avondmaal werd gefixt met falafel gedrenkt in broodproppen (Een nieuwe Divieto di Caccia herrijst?), en suikerpaprika. Met falafelgeur onder de wol.
Dag 175 (Vanaf drie tesamen telling)
Onze storthut opgeruimd en vandaar buiten ontbeten met suikergefrituurde aubergine. In de havenstad Egyptisch geld in Jordaanse JD omgewisseld en mega inkopen in het goedkope Egypte gedaan.
Op de slapende mannenboot gesprongen en meteen de laatste voet opgeheven van Egyptische bodem. Laverend tussen mannenlijven ons een weg naar een Jordaans visum gezocht.
Op de beton van het Jordaanse strand geslapen met felle spots van de anti vluchtelingen patrouille op de Rode Zee op ons gericht.
sNachts werd Jasper wakker van mannen die zeiden: Fie (Ze hebben) Nestle en ‘s ochtends was Jasper wakker geworden van mannen die zeiden: Fie Kellogs. (vraag Jasper om meer uitleg zou ik zeggen.)
Dag 176
Koraal en maffe dode vissen geraakt. Op sluitingsdag een boekenwinkel te Aqba afgeschuimd en op prachtige boeken over Oosterse, Iranese en Perzische kunst gebotst. Ook zeer verfijnde Islamitische kunst. Mocht ik met de fiets geweest zijn, had ik ze zeker gekocht. Hopelijk vinden we hier nog een tentoonstelling rond! Jordaanse kaart gekocht en alcoolstift (waarmee Jasper nu zijn matje tracht te plakken).
We fietsen bergop en af.
Berten: Hier kunnen we tanken. Het is lang geleden dat ik niet na een tankbeurt (voor de benzinebrander om te koken) vol hang met benzine.
De mannen zijn niet opdringerig en dragen ondanks de waarschuwingen via de telefoon toch reeds
-op jonge leeftijd baarden.
-en er zijn redelijk veel plaatselijke vrouwen zonder hoofddoek, met los haar, die geen hoeren zijn. (zie winkeluitbaatsters, hotelmadammen, en op straat,...
Geslapen aan de grens van Wadi Rum
Wadi Rum= een natuurdomein met prachtig gevormde rotsen en holen.
=een klim en trekkingsparadijs.
Dag 177
Opgestaan en naar Wadi Rum gegaan. Sjiek visitorscenter met geabstraheerde bergen.
Een uitgestippelde wandeling leidt al snel tot een eigen ruige route door grillige kloven en hoge ranke en machtige bergen.
Bij een klimpartij om een doodlopende kloof door te geraken sleurde een vallende grote steen Jasper bijna mee de diepte in. De steen raakte eerst zijn knie en komt in rood gruis beneden aan. Mee met die rots (Daar gaat het voornemen om een kabbelend verslag te schrijven!) was ipv Jasper een vrij grote, goudkleurige bom losgekomen. Ze lag fel te blinken tussen het rode zand.
Moest de bom nog afgaan? Had Jasper enorm veel geluk gehad? Was deze bom hier gedropt per vliegtuig? Zo bleek het toch aan de vleugeltjes te zien. Was de bom reeds afgegaan en met een vroegere rivier meegesleept?
We klauterden terug omdat de zandstenen geen veilige houvast boden. Berten vindt een oud geschrift in de rotsen waar we dan pauzeren. Later vinden we nog zeer amusante rotstekeningen met jachttaferelen en dromedarissen.
We zien vliegend hagedissen, hoentjes en adelaars (waarvan Jasper er een tot zeer dichtbij probeerde te benaderen) en verschillende mysterieuze woestijnpaddenstoelen waar we uiteindelijk toch geen soep van hebben gezet.
De bedouins (nomadische herders die met geiten, schapen en dromedariskuddes rondtrekken)hier zoeken hun kuddes met behulp van echo tussen de rotsen. Ze zijn tevens uitstekende spoorzoekers. Ze zouden uit voetsporen kunnen opmaken of het om een man/vrouw gaat, welke stam en status ze hebben en nog veel meer.
We brengen de nacht door in het park (wat toegestaan is).
Dag 178
‘s Ochtends ruimen Berten en Jasper de omgeving op door afval te verzamelen ‘om hun vervuilende uitwerpselen te compenseren` klinkt het. We fietsen zwaar bepakt met afval naar de eerstvolgende vuilnisbak. Die dag fietsen we veel en zwaar. Het overgrote deel van de dag brengen we zwoegend op de pedalen door, een zware eindeloze klim trotserend. We zetten de tent op in de mist en in ijzige koude. Vroeg slapengegaan en vroeg opgestaan. Berten geniet van de sneeuw in de lucht en de kou doet ons goed na alle felle woestijnzonnen
Dag 179
Rond de middag aangekomen aan het legendarische Petra. Een dorp dat volledig in de rotsen werd uitgehouwen. We vinden een hotelletje waar we onze tent op het dak mochten opzetten. Bij het inkopen doen merken we dat Jordanië Westerse prijzen heeft.
Dag 180
De volgende ochtend om 6 uur opgestaan om de hoteltaxi te nemen naar Petra. Om 7 uur komen we er toe en zijn zo voor de grote toeristenstroom. Een lange diepe kloof leidt ons naar de Nabataiaanse stad. De grillige kloof heeft gigantische wanden met machtige fijne lijntekeningen en warme kleuren. Als we de kloof door zijn stuiten we op een tempel die werd uitgehouwen in de rotsen. Alles lijkt geconstrueerd uit spek of blauwe marmer. De kleuren zijn ongelooflijk warm en van een uitzonderlijke schoonheid. We stuwen verder en passeren koningsgraven, tombes, huizen en tempels. Alles werd uitgehouwen op zeer kunstige wijze. We klimmen tot een grote hoogte waar weer een prachtige tempel in de rotsen was uitgehouwen. Er was een klimmer zijn kunsten aan het tonen op de wanden van de tempel en al springend op grote hoogte van kapiteel naar kapiteel, van wand naar wand zonder beveiliging.
(Berten gaat verder)
We klommen verder naar een uitzichtpunt: een van de uitzichtpunten want er was een zware concurrentiestrijd aan de gang tussen 4 punten, die met een grote hoeveelheid pijlen, steenmannen, muurtjes iedereen naar hun beste punt lokte. Dalen af, beklimmen nog een offerplaats en passeren nog een hoop prachtige monumenten, maar missen door een overvloed aan schoonheid onze gratis lift terug naar het dorp.
AI jasper zen lies doet zeer.
De volgende morgend kan Jasper noch amper op zen benen staan. De afwisseling tussen fietsen en wandelen komt niet meer goed of zijn het ouderdomsverschijnselen.
Jasper probeert nog wat uit te rusten en Berten en Fraukje bezoeken het prachtige Petra nog eens maar nu meer de natuurschoon rond de toeristische Massa. Wandelen door een prachtige kloof waar we ons tussen de rotswanden klemmen om water over te steken. De vormen en kleuren van de natuur zijn verbluffend.
We belandden op een hoge top vanwaar we uitzicht hebben over de monumenten. En waar we ons scherpschutters voelden om al de kleine indringertjes in “onze” stad uit te schakelen.
We bewandelen prachtige valleien beklimmen winderige kollen en geraken weer niet voor zonsondergang buiten.
De rode tempels worden grijs.
En onze benen spijs.
Jasper zen lies wordt terug beter.
Een dagje rust op onze dak camping en morgen fietsen we weer verder over een winderig kolletje.
De eeuwige woestijn waar geen einde aan leek te komen wordt steeds een beetje groener en her en der verschijnen de eerste bomen terug, het was een kale herfst.
Maar we fietsen de lente tegemoet.
De drie.
